Kerstochtend, een aarzelend zonnetje en schitterende ijspegels aan de rand van dak, trokken mij het landgoed op.
Natuurlijk ben ik vergeten de grootste pegel te meten maar het was een joekel van formaat.
Verder moet ik helaas bekennen dat het landgoed me niet echt kon bekoren. De meeste bakken zijn afgedekt onder lagen sneeuw en vliesdoek en er is weinig tot niets te zien.
 |
| salie |
Maar onder gaas waar geen sneeuw meer op ligt toont de salieplant hoe sterk zij is. Grijsgroen blad dat geen vorstschade lijkt te hebben opgelopen.
Hoe bijzonder te zien dat niet alles verlept, bevroren of dood de winter door zal komen. In de hangbak met hebe en viooltjes zag ik dat er ondanks alle kou alweer vers groen gevormd was en zelfs leek het of ik nieuwe bloemknopjes zag.
 |
| aardbei |
Heel anders vergaat het vooralsnog de aardbeiplant. Bruin en dor hangen de bladeren onder een dikke sneeuwkap. Zoveel en meer sneeuw is er dus gevallen de afgelopen tijd en het is nog niet over.
Net, nu ik nog even aan de balkondeur naar buiten keek dwarrelden nieuwe vlokjes naar beneden - of was het sneeuw van het dak? - maar de lucht is allang niet meer wintersportblauw zoals op de foto.
Het hele jaar heeft het landgoed mij met de neus op de feiten gedrukt: niets is voor eeuwig, alles verandert en je hebt het maar te nemen zoals het komt, het goede en het kwade, de warmte en de kou, succes en mislukking, vreugde en verdriet, het een niet zonder het ander.
Op deze Eerste Kerstdag is het niet anders. Ik wens u en de uwen alle goeds, gezondheid, geluk, veerkracht en weerbaarheid om in voor- en tegenspoed het nieuwe jaar in al zijn schakeringen te beleven en ervan te genieten.
Kate
25 december 2010
En zo zag het eruit toen ik vanmorgen naar buiten keek: rijp op het gaas en het net dat ik gespannen heb over en boven de bakken.
Het restant van het gele viooltje nog zichtbaar als een propje kleur tussen groen- en bruintinten en wit. Vooral veel wit.
Fragiel opengeweven wanden van rijp die het landgoed afschermen van de buitenwereld waar de bomen zo mooi zijn en de klinkers verraderlijk glanzend - lees: glad.
Kate
7 december 2010
 |
| 4 december 2010 |
Dit was het landgoed vanmorgen om 11 uur. Bewonderd en gefotografeerd van achter de balkondeur - met sneeuw op het glas en een dik pak sneeuw op het vliesdoek, de bakken, de compostbak en de vloer. Prachtig!
Dit is het einde van het moestuinjaar - dat klinkt dramatisch maar zo is het wel, in mijn beleving. De cyclamen en winterviooltjes en de campanula - geen idee of ze nog op zullen komen zodra de ergste vrieskou uit de lucht is. En wanneer zal dat zijn? De aubergine en zinniaplanten zijn nu echt weg.
En zo komt er plaats voor nieuw zaaigoed, nieuwe plantjes in het nieuwe jaar. Nog even wachten dus. Ondertussen ben ik benieuwd hoe het de erwtjes en tuinbonen, de andijvie en de kruiden vergaat onder dat winterse dek.
Kate
4 december 2010
