Pasen, voorjaar 2013

landgoed 31-03-2013 13.45 uur

Pasen 2013: nu, ca. half 3 schijnt de zon op het landgoed maar vanmorgen toen ik opstond sneeuwde het. 

narcis bak H

Vorig jaar bloeide er een tulp. Dit jaar wacht ik met smart op het opengaan van mijn tot dusver enige narcis. Een prachtig fiere voorspelling, voorbode of vooruitblik op de lente die maar niet wil komen. 

De sneeuwklokjes zijn zo goed als verdwenen. Krokusjes had ik twee: een geel en een paars maar er komen blauwe druifjes aan en hyacinten. En, als je goed kijkt dan ontdek je tulpenknoppen. 

Gek, eerder deze week toen ook even de zon scheen, leek het wel of bak H, ook zo'n bollenbak tegenwoordig, met het uur groener werd. Zo ook het eerste, oudste bollenveld in bak B. Ik kan niet wachten te zien hoe het zal zijn. 

van voor naar achter: bakken I, H, C

Bollen van het bollenfestijn vorig jaar op mijn verjaardag*) die eigenlijk, volgens de uitdelers aldaar, niet gepoot konden worden. De eerste bollen die ik hier pootte, bollen die op de borders van mijn moeders lagen en 'voor mij' waren - zouden ze het weer doen? 

De nieuwe tulpen en volgens mij ook kleine narcisjes gekocht bij de Praxis en het Kruidvat. Ik kan me er zo op verheugen maar het is te koud en we lopen inmiddels alweer weken achter op een 'normaal' seizoen. 

Goede Vrijdag is traditiegetrouw de dag waarop aardappels gepoot worden. Vorig jaar sloeg ik over hier op het landgoed maar bij mijn moeder verzopen ze en dit jaar wil ik ze weer hier hebben. 

Het zijn zulke mooie planten: prachtig loof, delicate bloemetjes en grote groene giftige bessen en dan de oogst en de aarde gevormd van wat compostmateriaal was, vuilnis voor een stadsmens. 

Maar ziehier het probleem - de reden ook waarom ik vorig jaar oversloeg - waar kan ik een zak kwijt? Waar ze eerder stonden, staat nu een bak indertijd gevuld met de aarde van de aardappelzakken. 



aardappels

Waar ze eventueel kunnen, staan drie compostbakken op elkaar. Teveel materiaal om al direct in de zakken te gooien. Aardappels moet je immers ophogen, laagje voor laagje toedekken met liefde enzo. Zucht. 

Misschien kan ik de bakken naar de gevel trekken en zo plaatsmaken voor een zak voor het rek, tussen de bakken C en G en de compostbakken? We zullen zien. Vooralsnog staan de aardappels te wachten in de gang waar het licht maar niet te warm is. 

zaailingen van roma tomaatjes

Eigenlijk zou ik ze over twee zakken willen verdelen. Maar ja... Ondertussen zaai ik binnen - en buiten in de koude bak - van alles en nog wat en ook hier te veel voor te weinig ruimte. Van de 24 Spaanse peper zaailingen heb ik er nu negen verspeend. 

Ik heb ze meteen al in yoghurtpotten geplant omdat je ze, in elk geval bij tomaten, tot het kiemblad diep in de aarde kunt doen. Dan heb je gewoon diepte nodig zeker bij mijn wat lange, iele tomatenzaailingen. 

Het was zaad van de romaatjes van vorig jaar. Negen plantjes heb ik ook hiervan. Er zullen nog wat trostomaten en minibelletjes volgen. Meer dan genoeg.

Het seizoen is nog jong en, ik zei het al, door de koude lopen we achter bij wat normaal is maar wat is normaal? Vorig jaar was het niet, te koud, te nat. Dit voorjaar doet me bibberen.

Ik ben weinig thuis. Kook nog zelden hier. Ik vraag me af wat ik zal doen. Groentes of bloemen. Ik heb weliswaar tuinbonen en erwtjes in de koude bak - als vanouds - bovenop het rek maar verder? Geen idee.

Het is nu al een vreemd jaar. En ach, ik laat het maar op me afkomen. Het zal gaan zoals het zal gaan en ongetwijfeld wordt het weer een prachtig landgoedjaar. Dat is het al. Nu nog even die narcis open en dan is de lente daar.

Oh, voor ik het vergeet: hele goede Paasdagen gewenst.

Kate
31 maart 2013

*) als u het aandurft een blog o.a. met volwassen content te openen, kijk dan op het bericht Tulpen op de Dam over mijn verjaardag in 2012 toen er gratis tulpen-met-de-bol-er-nog-aan werden uitgedeeld of liever: die mocht je "plukken". Dat deed ik en de bollen gooide ik niet weg, zoals werd gezegd, maar ik pootte ze vooral in bak I maar ook in B en A en C en F en 2 (die heet nu bak D).

En toen was het lente?

sneeuwklokje

Dat het gisteren, 21 maart 2013, eerste dag van de lente, sneeuwde: dikke vlokken prachtig maar zo laat - daar wiillen we het maar niet meer over hebben.

sneeuwklokje

De sneeuwklokjes, zo'n 15 heb ik er uiteindelijk geteld, ruimen het veld en ook het ene paarse en de paar gele krokusjes om plaats te maken voor blauwe druifjes en hyacinten.

Fier rechtop, hoger dan alle andere bollen die er aan staan te komen, staat een narcis in het eerste oudste bollenveld, bak H. Elke dag nu kan hij zijn bloem laten zien.

Hij wacht misschien op warmte. Oh, ik sta regelmatig in de deuropening zon te pakken. Da's goed voor mij zoals het goed is voor de plantjes, bollen, zaailingen.

blauw druifje in hangzakje

De vensterbank is ook dit jaar weer gevuld met vensterbankkasjes vol groene sprietjes. Vruchtgroentes gingen als elk jaar het eerste de aarde in maar ook bloemen dit jaar.

Zaad dat ik meenam afgelopen zomer uit de botanische tuin in Haren - geplukt van uitgebloeide bloemen: calendula maar ook gaillardia. Gele bollen op hoge stengels, uit mijn hoofd. 

hyacint

Maar vooral zaaide ik groentes, toch. Van sommige soorten heb ik weinig gezaaid, misschien te weinig maar van de Spaanse peper zaaide ik zonder erbij na te denken alles.

Ha! Vierentwintig zaadjes gingen op 2 maart per vier in zaaipotjes - ze zijn nog steeds niet op dus ik gebruik ze door, foei :-)! Wat ik met zoveel pepers moet is me een raadsel.

Ik volgde het beproefde recept: zaadjes uit een peper die nog in de koelkastlade lag iets gedroogd natuurlijk. Gooi het in een glas water. Wat naar de bodem zakt zal kiemen. Klopt!

24 Spaanse peper zaailingen

En verder potte ik de bleekselderij die ik in water had laten wortelen op. Gewoon hoet onderste van een bleekselderij stronk die je koopt en eet in een laag bakje water zetten. Na verloop van tijd komen er wortels aan, wel het water dagelijks ofzo verversen. Zo dus.

Hoe makkelijk kan tuinieren zijn. En dat was nodig, is nodig soms. Gedachteloos bezig zijn en dan weken later zie je een eerste resultaat. 

Maar nu schijnt de zon opeens en ik gooi mijn balkondeur open en misschien abrupt maar in elk geval blij met de zon, sluit ik dit nogal zakelijke blogje af.

Kate
22 maart 2013

Insectenhotel

insectenhotel

Het leven gaat door. Dat is het mooie. Leven is een cirkel die nooit stopt. Mooier nog is dat het steeds andere facetten biedt. Je kunt je leven altijd uitdiepen, verleggen of anderszins nog meer de moeite waard maken. 

Ik zie mijn landgoed als een afspiegeling van het leven. Het was al interessant en leerzaam en vooral ook genietbaar. Hoe kun je dat genot, die ervaring wijzigen als je maar over tien bakken beschikt op minder dan 3m²?

Zeker, je kunt voor andere gewassen, nieuwe rassen kiezen en dat heb ik ook gedaan - zal ik ook weer doen. Je kunt bakken omgooien, vernieuwen, verplaatsen - dat had ik wel gewild maar het zal me niet lukken.

Je kunt ook iets toevoegen dat er nog niet was. Ik heb een insectenhotel gekocht. Insecten moeten gekoesterd worden omdat zij er mede voor zorgen dat wij te eten hebben. Zouden de gewassen niet bevrucht worden door insecten dan zou er geen oogst komen. Zoiets.

Hoe dan ook, een insectenhotel. Ze zijn overal verkrijgbaar en ik kocht de mijne in een tuincentrum waar ik keuze had uit minimaal zes types. Je kunt hem ook zelf maken overigens. Holle stengels of buisjes, papierrolletjes, een bouwsel van kiezelstenen, houtjes - kieren en gaten waar insecten kunnen nestelen en schuilen.

tussen balkondeur en regenpijp

Na enige dubben heb ik hem naast de balkondeur opgehangen. Waarschijnlijk een hele foute plek omdat die deur pas na enig trekwerk sluit dus rust kunnen de beestjes wel vergeten maar hij paste mooi en ergens anders zag ik zo gauw geen mogelijkheid.

Heerlijk overigens om even met touw en draad en wat niet bezig te zijn. Even niets aan je hoofd dan dat ding en de bevestiging ervan. Trapje op, trapje af, touwtje zus, draadje zo. Dun zonnetje erbij zodanig dat de trui uitkon. Ja. Was lekker. 

Net klaar belde buurtzorg met weer zo'n verhaal dat die ontspannen sfeer ook meteen weer wegblies maar goed het was leuk op het landgoed zolang het duurde...

Kate
14 maart 2013