Een witte kerst :-)

sneeuwklokje in bak H tussen rode biet
stengels, groeiend knoflook look en
opkomende bollen

Er is geen sneeuw, er is geen zon, regen is gestopt en storm voorspeld - ik was even hier en dook het landgoed op met mijn emmertje gevuld met koffiedrap, papierproppen en misschien een klokhuis. 

Meer compostmateriaal is er niet hoewel ik - ja, noem het maar gek of verslaafd of gewoon bezeten - soms het groenteafval van bij mijn moeder meeneem naar hier.

Ik zou bij haar ook een bak moeten neerzetten maar als ik het hier heb, heb ik extra reden de balkondeur te ontpellen en het landgoed op te stappen. Dat heeft zo zijn voordelen. 

Ik wroette mijn vingers door de klonten compostmateriaal op de bakken, gooide de slakken die ik er vond op het platte dakje voor de vogels - slakken zijn als honden, ze keren terug naar 'huis'. 

Hopelijk zijn de vogels er voor dat huis bereikt is. Enfin... nog een verdorde kale stengel uit de aarde getrokken. Een stok weggezet. Wat op en neer gelopen. Handen langs en door de planten - heerlijk.

En opeens zag ik het sneeuwklokje in bak H. Cadeautje. Nu is het toch nog een witte kerst. 

In o.a. deze bak - H dus - pootte ik op 6 oktober 2012 bolletjes en vervolgens logde ik het eerste sneeuwklokje-in-knop op 5 januari en toen was dat in het regenpijpbakje.

Hartstikke vroeg dus om er op 26 december een te hebben maar wat een plezier dit kleine witte bloemetje als tastbare voorbode op de lente te ontdekken, te koesteren en ervan te genieten. Heerlijk!

Kate
26 december 2013 

Kerst 2013

Kerst 2013: de zon schijnt, de lucht is blauw - een zachte kerst na de storm, de derde storm dit najaar in de aanloop naar kerst. Mijn kas op het terras van mijn moeder is omgewaaid.

Het was een impulsaankoop waar ik niet genoeg van geprofiteerd heb. Nu is de plastic hoes kapot en mijn plan om er de koude bak in te zetten misschien ook. Misschien niet. Niets zo wispelturig als de mens, als ik.

Het was een turbulent jaar in alle opzichten. Vooral een jaar van afscheidnemen en beseffen, eens te meer mij realiseren dat wat je in je hart draagt, nooit weg zal zijn.

Aan het begin van het najaar plantten mijn broer en ik een rand van witte heide op het graf van mijn vader en het middenstuk werd gevuld met rode heide: Ajax kleuren, niet gepland maar we moesten er samen om lachen.

Later, toen ik zocht naar een dotje kleur voor op het landgoed, koos ik opnieuw voor heide - de foto hierboven is genomen op 7 december jl. Hij staat op de compostbakken voor het rek en hoewel genieten een groot woord is, staat hij er goed.

Genieten is niet het woord dat voor mij bij 2013 past, maar ik was en ben er wel blij mee. Dit zou mijn jaar geworden zijn. Het is het niet geworden. Niet in de zin van jubelend geluk.

Misschien past dat ook niet bij mij. Maar het was goed. Ik heb momenten van diepgevoelde rust, geluk en aanwezigheid van Engelen mee mogen maken. Meer kan je of mag je niet wensen.

Het landgoed kwam tekort en ook weer niet. Het was er en deed wat het moet doen. Ik genoot als ik er was. Wat ik deed, deed mij goed. Ik oogstte veel knoflook. Ik had een overvloed aan bloemen uit zelf gewonnen zaad.

Nu staat er de heide en ik vier via deze - wat mij betreft - natuurlijke plant, het jaar. Mijn jaar. Jaar dat ik mijn vader heb moeten missen en mijn moeder bij vlagen niet meer weet dat ik haar dochter ben. Dat zij kinderen heeft.

Vanmorgen, ik lag nog in bed, belde buurtzorg af. Typisch. Verwacht van mij geen mooie  kerstgedachtes over de zorg :-). Het gemak en de hulp van buurtzorg weegt amper op tegen de bemoeizucht, de regeltjes en het gezeur.

Wat is het dan heerlijk te kunnen rommelen op het balkon. Als er iets is dat mij energie geeft dan is het dat landgoed van mij en het terras van mijn moeder. De kerstroos op de hoek van haar rechter border bloeit uitbundig.

Het is kerst. ik wens u stralende dagen, heilzame nachten en genot zoals alleen een landgoed u kan schenken.

Kate
25 december 2013


p.s. deze tekst met foto plaats ik integraal ook op mijn K&K blogje. In die tekst zal ik wat links naar andere blogberichten op K&K toevoegen. Indien u dat blog wilt bezoeken, wees er dan wel op voorbereid dat dit een blog met volwassen inhoud is. Ik schrijf er o.a. over BDSM :-).

Op de valreep: iris en ranonkel

Iris Hollandica - 30 bolletjes

Wie zei dat ik een matig mens ben? Lol! Ik heb weer bollen gekocht :-). Het kon nog, zei de mevrouw in het winkelcentrum en ik ben met een natte vinger over te halen.

Iris Hollandica - of, zoals het op de verpakking staat: Dutch Iris. 'All colours mixed'. Yep. Heerlijk. Bont. Kleur!

Ik heb ze in groepjes van drie over de bakken verdeeld maar wel zo dat als ze gaan bloeien, er een strip van iris te zien is. 

Dat wil zeggen dat ik er drie voor in de rechter hoek van H heb gestopt en drie maal drie voor in F - dat is de bak naast of erachter als je vanaf de balkondeur kijkt. Drie links, drie rechts en drie in het midden. 

En dan heb ik in A, de witte bak die nog net een stukje voor H maar vooral voor F staat, ook nog eens drie bolletjes in de rechter achterhoek gezet. Dat is de hoek die direct tegen bak F aanschuurt. Volgt u het nog?

Het zal mooi worden maar ik ben een beetje sceptisch want ik heb eerder iris gepoot en toen verscheen wel het loof maar niet de bloemen. Dat is mijn herinnering maar ik zie in 'het archief' dat ik in 2011 wel drie irissen had...

Het zakje gaf me dertig bolletjes en de rest gaat natuurlijk naar het terras van mijn moeder. Daar heb ik ze, kan ik zeggen nu het een paar uur later is, in de linkerborder gezet in vier groepjes van drie.

Ranonkel - 12 stuks

Behalve iris kocht ik ranonkel en ik vervloek mezelf een beetje. Ja, ik had haast - dacht ik - en ik keek dus niet verder en ja, ik was of ben verliefd op die prachtige boterbloemen.

Maar waarom in hemelsnaam kocht ik wit - dat is nog okay - maar in een zak gemengd met zacht-, babyroze? Grrrrr. Had ik niet meer dan genoeg roze op het terras van mijn moeder dit jaar en hier?

Ik wil kleur. Knallen. Fel. Heftig. Maar nee. Roze en wel van een hele bleke soort. Enfin... Komt wel goed, komt wel op. Ze hebben ca. drie uur liggen weken in water. Langer had ik niet :-). De verpakking raadde zes uur aan.

Twaalf stuks dus waar praat ik over? Lol. Drie bij de aardbeien, een in het regenpijpbakje, een in het cyclamenbakje, een rijtje van vier in B en een van drie in E. Er was er niet eens eentje meer over voor mijn moeder :-).

Even goed nagekeken dat ik ze dit keer goed pootte. Dat is met de 'pootjes' naar beneden. Het blijft leuk dat spelen met aarde en water - want wel nog even bewateren na het planten.

Ik plantte de irissen vanmorgen en de ranonkels nu - rond half vier en het voelde beduidend koeler aan. Misschien moet ik toch plastic om de bakken doen zoals ieder jaar. Misschien toch maar doen. Maar niet meer vandaag.

Kate
11 december 2013

Ontaarde dahlia's

dahliaknol

Kijk, een dahliaknol. Vers 'ontaard' want de dahlia's die ik binnenbracht van het terras van mijn moeder, in grotere potten dan die hier op het landgoed, droogden me te langzaam en ik was bang voor rot. 

Dus heb ik ze alle drie - er staat er nog een op het terras - uit de aarde getild en nu liggen ze met aarde nog om de knolletjes te drogen, aan te drogen. 

Morgen, zal ik er eventueel nog wat aarde af schudden of borstelen en dan gaan ze in een bakje met wat turfmolm ofzo, wel wat vochtig houden vandaar dat ik er nog niet zeker ben of ik al die aarde die nu nog de ruimtes tussen de bolletjes vult, weg zal halen. 

Het is leuk om te frunniken met dahlia's. Ik hou ervan en weet je, als het mislukt... voor schandalig lage prijzen zul je volgend voorjaar nieuwe dahliaknollen of zelfs hele planten kunnen kopen. 

Het prijsbeleid van tegenwoordig blijft me verbazen. Aan de ene kant is het leven veel te duur :-). Aan de andere kant - zeker nu ik weet over telen en de tijd en moeite en aandacht die erin gaat zitten om een simpele komkommer, een gave tomaat, een kleurrijke dahlia te produceren - lijkt veel van wat van het land komt, veel en veel te goedkoop. Enfin...

Maar goed, terug naar de dahlia's, je ziet linksonder het steeltje en ik tel op de foto vijf knolletjes. Als daar, witte puntjes zichtbaar zijn of worden, dan zijn dat de groeipunten waar volgend jaar de nieuwe bloemen uit zullen groeien.

Voor nu zal ik de worteltjes afknippen en ik denk dat ik wacht tot het voorjaar voor ik de knolletjes zal splitsen zodanig dat elk stuk een groeipunt heeft. Ik denk dat ik het zo zal doen.

Kate
8 december 2013

Tussen Sint en Kerst

landgoed op 07-12-2013

Het stormt maar door en de eerste natte sneeuw bleef liggen in de goot. Hagelstormen en ik moest uitkijken dat ik niet uitgleed toen ik de paar meter van huis naar dat van mijn moeder liep. Koning Winter is in aantocht.

Vandaag nam ik de dahlia's mee terug van het terras van mijn moeder. Ik knipte de zielige, kale stengeltjes af tot een paar centimeter boven de aarde en nu mogen ze rusten, bijdrogen in een bak in de keuken zodat ik de slakken kan weghalen die ook nu ongetwijfeld naar de opperlvakte zullen kruipen.

De bak met dahlia's van het landgoed ging gisteren van de keuken naar de trap en binnenkort gaan alle potten in een grote plastic bak onderaan de trap bij de ingang waar het donker en koel is. Tegen het voorjaar zullen ze uitlopen en zal ik eens kijken of ik de knollen kan of wil vermeerderen.

rode biet

Over knollen gesproken... Ik heb een rode biet geoogst :-). Geen idee wat ik er mee zal doen. Misschien gewoon koken en uit het vuistje eten als een soort van snack. Er was nog meer rode bietloof in bak G maar knollen kon ik nog niet zien of voelen en of die nog gevormd gaan worden is de vraag.

peterselie in bak B

In B staat een zielig ogend peterselieplantje. Het is een stuk van een bij de supermarkt gekochte peterselieplant. Hij stond weken gewoon op het terras bij mijn moeder tot ik hem, kaalgeknipt, half bij haar in de kruidenbak plantte en half hier in B. Ik hoop dat het net zo'n krachtige plant wordt als ik een tijd geleden in B had.

Verder heb ik natuurlijk weer stokken weggehaald uit diverse bakken waar het kon. Ik haalde een paar goudsbloemplanten weg en knipte die klein boven de compostbak en ik heb nog een flinke tas met bladeren - meest van het terras - geraapt en de zak bladcompost 2013 bijgevuld.

zaad van leeuwenbek in B

Het is fijn dit te doen. Het is toch of je je ook zelf op deze wijze instelt op kou en een periode van niet meer op het landgoed kunnen en willen. 

Het is het afwikkelen van het seizoen. Afsluiting en het begin van het nieuwe. Ik moet hoognodig mijn zaden opruimen en eens kijken wat ik volgend jaar wil.

leeuwenbek in G

Ondertussen viel mij op, tijdens een stadse wandeling vanmorgen, dat er nog best veel bloeit bij mensen in hun geveltuintjes. Ik zag bijv. Spaanse Margrieten. Hier bloeit de leeuwenbek nog en tegelijkertijd 'oogst' ik het zaad van zijn uitgebloeide broertje. Ook dat met het oog op volgend jaar.

De geraniums zijn iel en Monty Don zou ze ongetwijfeld al hebben verwijderd maar ik niet. Het iele rode bloemetje tegen de witte achtergrond is schilderachtig en de roze/witte bloemetjes aan de andere kant van het rek zijn gewoon mooi. 

geranium in Q op rek

Het landgoed is mooi. Het terras van mijn moeder is een plaatje met verkleurd loof van de hazelnoot boom en vogeltjes die er neerstrijken en weer wegvliegen. Terwijl ik dit type heb ik uitzicht op een prachtig dreigende lucht. Lagen van donkergrijs, wit en alles er tussenin drijven langs.

De wind is gaan liggen. Het is stil. Het lijkt of er rust heerst maar de eerste druppels zijn al gevallen en het licht hier in de kamer is aan. Het is nog herfst. De sint is vertrokken en de Kerstdrukte - die hier altijd wel meevalt - is nog niet daar. Het is stil en rustig. Ik geniet ervan.

Kate
7 december 2013