Ontaarde dahlia's

dahliaknol

Kijk, een dahliaknol. Vers 'ontaard' want de dahlia's die ik binnenbracht van het terras van mijn moeder, in grotere potten dan die hier op het landgoed, droogden me te langzaam en ik was bang voor rot. 

Dus heb ik ze alle drie - er staat er nog een op het terras - uit de aarde getild en nu liggen ze met aarde nog om de knolletjes te drogen, aan te drogen. 

Morgen, zal ik er eventueel nog wat aarde af schudden of borstelen en dan gaan ze in een bakje met wat turfmolm ofzo, wel wat vochtig houden vandaar dat ik er nog niet zeker ben of ik al die aarde die nu nog de ruimtes tussen de bolletjes vult, weg zal halen. 

Het is leuk om te frunniken met dahlia's. Ik hou ervan en weet je, als het mislukt... voor schandalig lage prijzen zul je volgend voorjaar nieuwe dahliaknollen of zelfs hele planten kunnen kopen. 

Het prijsbeleid van tegenwoordig blijft me verbazen. Aan de ene kant is het leven veel te duur :-). Aan de andere kant - zeker nu ik weet over telen en de tijd en moeite en aandacht die erin gaat zitten om een simpele komkommer, een gave tomaat, een kleurrijke dahlia te produceren - lijkt veel van wat van het land komt, veel en veel te goedkoop. Enfin...

Maar goed, terug naar de dahlia's, je ziet linksonder het steeltje en ik tel op de foto vijf knolletjes. Als daar, witte puntjes zichtbaar zijn of worden, dan zijn dat de groeipunten waar volgend jaar de nieuwe bloemen uit zullen groeien.

Voor nu zal ik de worteltjes afknippen en ik denk dat ik wacht tot het voorjaar voor ik de knolletjes zal splitsen zodanig dat elk stuk een groeipunt heeft. Ik denk dat ik het zo zal doen.

Kate
8 december 2013