Eerste Kerstdag

Kerstochtend, een aarzelend zonnetje en schitterende ijspegels aan de rand van dak, trokken mij het landgoed op.

Natuurlijk ben ik vergeten de grootste pegel te meten maar het was een joekel van formaat.

Verder moet ik helaas bekennen dat het landgoed me niet echt kon bekoren. De meeste bakken zijn afgedekt onder lagen sneeuw en vliesdoek en er is weinig tot niets te zien.

salie

Maar onder gaas waar geen sneeuw meer op ligt toont de salieplant hoe sterk zij is. Grijsgroen blad dat geen vorstschade lijkt te hebben opgelopen.

Hoe bijzonder te zien dat niet alles verlept, bevroren of dood de winter door zal komen. In de hangbak met hebe en viooltjes zag ik dat er ondanks alle kou alweer vers groen gevormd was en zelfs leek het of ik nieuwe bloemknopjes zag.

aardbei

Heel anders vergaat het vooralsnog de aardbeiplant. Bruin en dor hangen de bladeren onder een dikke sneeuwkap. Zoveel en meer sneeuw is er dus gevallen de afgelopen tijd en het is nog niet over.

Net, nu ik nog even aan de balkondeur naar buiten keek dwarrelden nieuwe vlokjes naar beneden - of was het sneeuw van het dak? - maar de lucht is allang niet meer wintersportblauw zoals op de foto.

Het hele jaar heeft het landgoed mij met de neus op de feiten gedrukt: niets is voor eeuwig, alles verandert en je hebt het maar te nemen zoals het komt, het goede en het kwade, de warmte en de kou, succes en mislukking, vreugde en verdriet, het een niet zonder het ander.

Op deze Eerste Kerstdag is het niet anders. Ik wens u en de uwen alle goeds, gezondheid, geluk, veerkracht en weerbaarheid om in voor- en tegenspoed het nieuwe jaar in al zijn schakeringen te beleven en ervan te genieten.

Kate
25 december 2010

Rijp en groen

En zo zag het eruit toen ik vanmorgen naar buiten keek: rijp op het gaas en het net dat ik gespannen heb over en boven de bakken.

Het restant van het gele viooltje nog zichtbaar als een propje kleur tussen groen- en bruintinten en wit. Vooral veel wit.

Fragiel opengeweven wanden van rijp die het landgoed afschermen van de buitenwereld waar de bomen zo mooi zijn en de klinkers verraderlijk glanzend - lees: glad.

Kate
7 december 2010

Overal sneeuw

4 december 2010

Dit was het landgoed vanmorgen om 11 uur. Bewonderd en gefotografeerd van achter de balkondeur - met sneeuw op het glas en een dik pak sneeuw op het vliesdoek, de bakken, de compostbak en de vloer. Prachtig!

Dit is het einde van het moestuinjaar - dat klinkt dramatisch maar zo is het wel, in mijn beleving. De cyclamen en winterviooltjes en de campanula - geen idee of ze nog op zullen komen zodra de ergste vrieskou uit de lucht is. En wanneer zal dat zijn? De aubergine en zinniaplanten zijn nu echt weg.

En zo komt er plaats voor nieuw zaaigoed, nieuwe plantjes in het nieuwe jaar. Nog even wachten dus. Ondertussen ben ik benieuwd hoe het de erwtjes en tuinbonen, de andijvie en de kruiden vergaat onder dat winterse dek.

Kate
4 december 2010

Sneeuw op het landgoed

30 november 2010

Gisteravond bleef de sneeuw liggen. Ik registreerde dat wel maar het duurde nog een tijd voor ik door ploffende geluiden van vallende sneeuw richting landgoed werd getrokken en zag hoe alles wit was.

Vanmorgen was mijn eerste gang opnieuw naar het balkon. Er lag een dikke laag sneeuw op de planten, het vliesdoek en het plastic. Er hingen ijspegels aan de dakpannen. 

cyclamen in de sneeuw

Net zag ik een formatie vogels vliegen in de klassieke V - de winter is aangebroken en zij moeten weg voor het te laat is. Mijn plantjes kunnen niet weg maar ik heb ze net op tijd een bescherming gegeven tegen de elementen.

besneeuwde salie

Mijn cyclamen stralen boven het witte dons en de salie is prachtig bedekt. Het is mooi buiten als er sneeuw ligt. Mooier als de zon erbij schijnt maar die heb ik vandaag niet gezien. 

Mooie luchten - dat wel en mensen die ondanks de kou vrolijk zijn. Alsof die kou iets van een belofte met zich brengt van lang vervlogen tijden toen je met Sinterklaas tot aan je knieën in de sneeuw stond en je schoen bij de kachel.

Vol verwachting klopt mijn hart...

Kate
30 november 2010

Bladcompost

Het is echt wintersportweer: koud, blauwe lucht en een stralend zonnetje. Misschien daarom maar vandaag heb ik een grote plastic zak gevuld met dode bladeren. 

Je kunt er heel simpel bladercompost van maken. Nou ja, je maakt niets zelf natuurlijk, dat doet de natuur en dat maakt het nog makkelijker dus aantrekkelijker.

Bladeren fijn maken - dat vergat ik - en in een zak verzamelen. Aandrukken en iets vochtig maken - dat hoefde ik niet omdat de vorst er vannacht goed overheen is gegaan - en de zak dichtknopen. Gaten rondom prikken en ergens in de schaduw wegleggen - in mijn geval op de onderste plank van mijn rek.

Wil je het proces helpen dan kun je af en toe de zak wat op schudden of de inhoud bijwateren in hele droge periodes maar het belangrijkste wat je kunt doen is wachten, niets doen, geduld betrachten. Zes maanden tot een jaar maar langer - 2 of 3 jaar - is zeker niet verkeerd.

Het duurt lang maar dan heb je ook wat: een uitstekend, gratis en natuurlijk middel om de structuur en watervasthoudendheid van de aarde te verbeteren.

Kate
28 november 2010

Gember in de vensterbank

gemberwortel

Af en toe is er zoveel te melden of zo weinig tijd dat een uitgebreid verslag erbij inschiet en slechts terloops melding wordt gemaakt van het wonder van de natuur. Zo verging het de gember.

Ergens in de zomer, op 20 juli om precies te zijn, blogde ik in mijn andere blog over de heerlijke dingen die ik gekocht had waaronder verse gember.

10 oktober

Die gember begon op enig moment uit te lopen en flink ook nog. Ik googlede en leerde dat je deze uitgelopen wortel - want dat is gember - kunt planten en dat heb ik op 9 oktober jl. gedaan.

1 november

Je legt hem plat in de aarde - ik gebruikte dit keer gewone potaarde - geeft matig water, et voilà: de uitlopers zullen gaan groeien.

Op 1 november kun je duidelijk zien dat het stompje tot een stengel aan het groeien is. Een tweede uitloper is ook boven de grond uitgekomen.

1 november

Duidelijk is te zien hoe de bladeren zich bovenin de top ontwikkelen, zich van de stengel af richten en zo vorm en structuur zullen geven aan de plant.

5 november

De groei gaat heel hard en dat is goed te zien op de foto van 5 november. zonder te overdrijven kan ik zeggen dat ik de plant van dag tot dag zie groeien.

Dat komt ook doordat de vensterbank waar de plant staat zich in een koof in de gevel bevindt. De koof, ik heb hem net opgemeten, is 76 cm hoog. 

26 november

Vandaag is de plant de koof ontgroeid :=). Morgen zal ik een ander plekje moeten verzinnen zodat ze ongestoord verder kan groeien. Ze kan namelijk tot wel een meter hoog worden.

26 november

Aangezien de foto in de koof nogal donker was uitgevallen heb ik haar ook nog even midden op de tafel gezet, helaas is de achtergrond wat rommelig maar wellicht geeft het een ander, beter beeld van de plant zoals ze vandaag is.

26 november

Ik maakte ook nog een close up van de bladeren - ze zijn prachtig! Ik kan niet anders zeggen dan dat ik volop geniet - het begint onderhand saai te worden - van mijn gemberplant.

Het is een exotische plant vandaar dat ik haar binnen heb gehouden. Ik pootte haar laat in het seizoen, te laat? Het is een 'lastige' plant, droogte, vocht, kou - ik ben benieuwd hoe het haar zal vergaan, of ik volgend voorjaar een verse gemberwortel zal kunnen opgraven.

Maar hoe het ook zal gaan, ik geniet van het wonder van groeiend groen. De vorm, de structuur, het leven dat zo zichtbaar aanwezig is. Prachtig!

Kate
28 november 2010

Koning Winter in aantocht...

Donderdag gaat het sneeuwen! Wat ben ik blij met het werk dat ik vrijdag verzet heb. Wat was ik blij dat het vandaag droog en min of meer helder was. Ik ben vanmorgen direct het landgoed opgegaan en rond 13:00 uur was ik klaar.

draadgaas

Ik wilde, net als in het voorjaar, draadgaas over de bakken spannen zodat ik er als het nodig is afdekvlies overheen kan leggen zonder de plantjes plat te drukken. 

Geen idee of het materiaal zo zwaar is maar die gaas beschermt meteen ook tegen vogelvraat en ik schat in dat de vogels mijn landgoed een lekker plekje zullen vinden nu alles kaler en kaler wordt.

Ook heb ik de voorste, dorre zinnia geruimd. Dat moest wel vanwege het gaas. Bovendien verwacht ik niet dat de plant met vorst op komst nog knoppen zal ontwikkelen. 

Zo neemt de natuur de beslissing voor mij en doe ik wat ik nog niet had zullen of willen doen. De andere zinnia hangt naar voren en heeft 3 kleine knopjes en zit niet in "het pad" van het gaas dus die staat er nog :=).

laatste chili oogst

De bak met winterwortels heb ik leeggehaald en afgedekt met karton en ik heb alle pepers die nog aan de chiliplant hingen geoogst. Zeven mooie vette pepers waarvan er zelfs de afgelopen dagen nog twee roodgekleurd zijn. 

Ondanks het oogsten heb ik de plant en ook de paprikaplant ernaast nog maar even laten staan. Beiden zijn volop groen en zitten niet in de weg omdat aan die kant van het landgoed het gaas hoger hangt. Bovendien beschermen zij tegen inkijk vanuit het pand dat altijd zo leuk op de foto's figureert :=).

lathyrus

Vlug nog even een foto gemaakt van de lathyrus die  stiekem aan de buitenkant van het balkonhek zijn wegzoekt - ik heb hem toch maar wat naar voren geleid, tenslotte heb ik lang genoeg gewacht op mijn siererwtjes :=). Als er bloemen komen, wil ik ze zien!

Toen dat allemaal gedaan was, heb ik de compostbak naar voren getrokken en de compost nog een keer gekeerd. Ik verwacht niet dat ik dat voor komend voorjaar nog zal doen.

Uiteindelijk was ik zover en heb ik de stukken draadgaas aangebracht. Het zijn drie stukken zodat ik ze eventueel per deel kan verwijderen om makkelijker bij mijn bakken te komen. Ook omdat ik te zuinig ben een nieuw, langer stuk af te snijden :=). 

landgoed klaar voor de winter

Je ziet het niet of amper op de foto maar het landgoed is nu winterklaar. Dat betekent dat ik zodra Koning Winter haar intrede doet, mijn afdekvlies over het gaas kan leggen en vastzetten m.b.v. wasknijpers.

Met een meer dan tevreden gevoel heb de deur achter me dichtgetrokken. Het was een lekkere frisse, productieve ochtend en ik zou bijna zeggen: laat de winter maar komen :=).

Kate
22 november 2010 

Compostjunk in actie

Wat ik mij afgelopen dinsdag al beloofd had maar toen voorbij liet gaan heb ik vandaag meer dan goedgemaakt. Ik heb de compost gekeerd. Ja, ik weet het :=) - ik ben een compostjunk.

Nu had ik ook wel een goed excuus want ik wilde de verdorde zinnia waar ik geen nieuwe bloemen meer verwacht - zeker met vorst op komst - uit de bak halen en het was een hele knaap die erom schreeuwde vercomposteerd te worden. U vraagt en wij draaien :=).

Draaien dus, keren die handel. Plastic zak van de deksel gehaald en de bak naar voren getrokken zodat ik er goed bij kon. Grote teil erbij en een emmer om de bovenste laag apart te houden zodat die als eerste weer in de bak kon. Geen handschoenen aan maar wel een oude trui en aan de slag!

Heerlijk karweitje. Met handen en schep de massa overgebracht in de teil. Wat is het nat! Zoveel mogelijk alles toch uit elkaar getrokken zodat er lucht bij kon. Het ruikt zoet - dat stemt hoopvol en ook de kleur ziet er goed uit.

Grappig te zien dat je dus geen hele worteltjes moet willen verwerken. Even klein snijden voortaan - of tijdens het proces, zoals ik vandaag deed. Verder bleek dat mijn lange haren uit de borstel ook traag composteren :=).

Fruit daarentegen is zo weg. Zelfs de banenschil en het klokhuis van een paar dagen geleden vond ik niet terug - niet dat ik daar nu uitgebreid naar gezocht heb hoor, zo gek ben ik nu ook weer niet :=).

Als altijd gooide ik snippers papier en karton door het mengsel en halverwege het keren heb ik de zinniaplant in stukjes geknipt boven de teil. De andere zinnia laat ik nog even staat omdat daar nog een paar kleine knoppen inzitten en je weet maar nooit of moeder natuur me toch niet nog een bloem gunt.

De teil was vol en de emmer ook half. Niet voor niets was ik dinsdag huiverig iets met die compostbak te doen. Immers, hoe krijg je het er weer allemaal in?

Ik begin meestal met onderop een lege eierdoos. De structuur zorgt voor lucht en het materiaal is lichtverteerbaar. Daar bovenop kieperde ik de inhoud van de emmer - het "jongste" afval en daarna was het materiaal uit de teil aan de beurt. Tussendoor nog wat papier en karton toegevoegd en al snel was de bak vol maar de teil nog niet leeg.

Ik had ook nog een oude plastic koektrommel gevuld met compost en die heb ik toen ook maar omgekeerd en weer gevuld en aangevuld met papier. Nog was alles niet weg. Jammer voor de luchtpockets maar ik moest de boel in de grote bak aandrukken. Het leverde niet veel op.

Dan maar weer een bergje "geboetseerd" waar de deksel overheen zou zakken. Nog wat hoger, nog een handje en uiteindelijk - ongelofelijk maar waar - de teil was leeg en beide bakken konden dicht.

Ik heb nog een soort van boord van karton rondom de rand van de bak "gezet", een dik stuk papier over het bergje gedrapeerd en een extra plastic zak over de deksel getrokken. Klaar! Ik hoop dat de bak niet kapotvriest en ik denk dat ik hem voor het voorjaar niet meer zal openen.

Gelooft u mij :=)?!?

Kate
22 november 2010

Voorbereiding op de winter

bak 1: o.a. doperwtjes

Vanmorgen ben ik verder gegaan met het inpakken van het landgoed tegen de aankomende kou.

Eerder deze week had ik om de bovenste bak van het rek, bak 1 waar ik doperwten ingezaaid heb, al dik plastic gedrapeerd. Je kunt de plantjes amper nog zien, maar alles voor het goede doel.

tijdens het werk

Gewapend met een rol bubbeltjes plastic en bijgestaan door een dun maar voelbaar zonnetje toog ik aan het werk. 

Ik had geen idee hoeveel plastic ik eigenlijk had maar al snel schatte ik in dat er ruim voldoende was om alles aan de binnenkant van het landgoed zeg maar af te dekken. 

knoflookpot ingepakt

Meer dan dat: ik kon het plastic zodanig tussen de bakken stoppen en rondom de ronde bakjes met o.a. knoflook dat ik geen bevestigingsmateriaal nodig had zoals wasknijpers of tape. Makkelijk!

Nu de knoflook zo goed op gekomen is, overweeg ik of ik zal proberen sjalotten in de aarde te stoppen. Dit voorjaar zijn ze "verdronken". Ik heb nog pootsjalotten liggen en hoewel het niet echt een winterras is zou ik natuurlijk een gok kunnen wagen. 

Hetzelfde geldt de rode uien die van zaad opgekweekt moeten worden en het ook niet gered hebben dit jaar. Misschien nu wel? Jammer genoeg had ik geen tijd me echt in de materie van "uien telen in de herfst" te verdiepen. Eerst moest ik verder met mijn klusje en dan morgen ofzo komen de uien misschien.

tuinbonen

Ik heb het al een paar keer over de doperwten gehad maar ongeveer tegelijkertijd heb ik tuinbonen gelegd. Die zijn inmiddels ook al flink gegroeid en dat zonder enige bescherming in de vorm van cloches. 

Vandaag heb ik steunstokjes naast de planten gestoken om ze wat houvast te geven maar diep van binnen ben ik bang want het gaat te hard en ik ben bang dat ik misschien binnenkort van bloeiende tuinbonen zal kunnen genieten en dat was niet helemaal de bedoeling :-). Maar mooi hè, dat jonge blad?

campanula en calandula

Opnieuw raakte de kleurencombinatie van campanula en calendula me. Het frisse wit en felle oranje en achter het gaas, op de foto kun je het zien, het groen van lathyrus. Een plaatje!

top van de spruitkool

Bovenin de spruitkool, met een heel andere, eigen tint groen, zitten 5 spruitjes. 

Ik zal zien of ik kan wachten met plukken tot er vorst is geweest maar ik weet zeker dat ze ook zonder een "koude bad" - men zegt dat dat de smaak ten goede komt - heel smakelijk zullen zijn.

viooltje

Ik kon het niet laten een foto te nemen van een van de viooltjes in het hangbakje. Er waren er vandaag drie. Heel groot, ik heb nog nooit zulke grote viooltjes gezien. Als ik vanachter mijn pc door de balkondeur kijk dan staart deze gele mij aan. Leuk!

Minder leuk is dat het plastic langs de bakken mij het directe zicht op mijn afrikaantjes ontneemt. Niet leuk maar het moet. 

tagetes

Ik kan eventueel het plastic nog wat terug- of omvouwen maar vooralsnog heb ik dat niet gedaan. Vlug nog maar een foto genomen dan van de gele en oranje-rode tagetes. Wat een vrolijk gezicht is het toch.

landgoed 19 november 2010

Op de foto hiernaast is het eindresultaat van mijn bubbel plastic actie te zien. Het was eerlijk gezegd minder lastig dan ik vooraf had ingeschat. Dat kwam grotendeels doordat de rol net lang genoeg was om alles te bedekken.

Wanneer de hoge planten, aubergine en zinnia, weg zijn zal ik net als in het voorjaar gaas spannen over de bakken. 

Toen, in het begin van mijn moestuincarrière bedekte ik dat 's avonds en 's nachts met vuilniszakken, nu heb ik afdekvlies liggen waarmee ik de bakken kan en zal afdekken en zo beschermen tegen de ergste kou.

Alle bescherming is natuurlijk nog steeds niet voldoende als het echt heel hard gaat vriezen. Zo heb ik nog niets gepland ter bescherming van de bakken die tegen het balkonrek staan. 

Ik vraag me af of dat überhaupt mogelijk is zonder alle bakken te verplaatsen. Misschien moet je sommige dingen ook gewoon aan de Goden overlaten. Wat is dat is etc.etc.

Kate 
19 november 2010

Najaar op het landgoed

opkomende krokusjes

Wat een heerlijk zonnige dag, het noodt mij mijn tegen de tocht ingepakte balkondeur te "ontpellen" en het landgoed op te stappen. Overal zijn opkomende ranonkels te zien en ook, wellicht door het zachte weer, zie ik het groen van krokusjes al boven de aarde komen.

Eigenlijk wilde ik de compost keren maar de bak is te vol en ik ben bang dat ik de keurig bolgevormde top onder de deksel niet terug zal krijgen en wat moet ik dan doen met het groene en bruine materiaal dat in de compostbak hoort?

landgoed op 16 november 2010

Men zegt, raar maar waar, dat urine de compostwerking start, versnelt en niet helemaal toevallig had ik verse ochtendurine - dat is het beste - voorradig. In plaats van omzetten heb ik de compost dus maar bewaterd.

Op de foto lijkt het landgoed een dorre boel - de zinnia's zijn duidelijk bijna aan het eind van hun latijn. Van de voorste plant vraag ik me af of ik die al zal weghalen, de plant erachter heeft nog enkele kleine knopjes. Ik hoop dat ze uitkomen.

Dagenlang - en nog steeds - bloeiden de afrikaantjes alsof het bloeiseizoen net geopend was. Grappig hoe al mijn zaaibloemen zo laat tot bloei kwamen maar zo lang doorbloeien en voor kleur zorgen. Zo ook oranje gekleurde goudsbloemen tegen de trellis.

van achter naar voren:
artisjok, knoflook en
rankonkel

Ja, misschien niet op de foto maar er is beslist meer dan verdord groen te zien. De knoflook is snel en goed opgekomen. Ik heb o.a. twee teentjes gepoot in bak 15 - de bak met de artisjokplant, een meerjarige plant die heel hoog gaat worden.

doperwten

De erwtjes die ik geplant had zijn inmiddels ook hard gegroeid - zo hard dat ik me afvraag of ze het zullen redden gedurende de winter. Ik had er eerst de overkapping van mijn vensterbakkasjes overheen gezet maar de plantjes werden te hoog.

Nu heb ik dik plastic over de bak gedrapeerd tegen de kou (voor de foto even opzij geschoven). Niet zo mooi maar ik vrees dat ik de komende weken meer niet-mooie maatregelen zal moeten treffen om mijn landgoed de winter door te lozen. Het zij zo :-).

top v.d. aubergineplant

aubergine met erachter
de cyclamen

Het blijft een wonder wat zaadjes kunnen. De aubergineplant staat er nog steeds en al zal ik geen vruchten meer krijgen, het groen van de grote bladeren, de hoogte van de plant, de jonge blaadjes met knop maken het tot een spannende aanwezigheid op het landgoed.

Dat klinkt misschien wat overdreven maar kleur en textuur en verschil in hoogte of dikte, geur - dat alles maakt een tuin of zelfs een pot of een sinaasappelkistje tot een esthetisch prikkelend geheel. 

Soms is dat in de warboel van stelen en verdord groen niet direct zichtbaar maar kijk, tenslotte, nog even naar een foto van bak 15, die met de artisjok - aan de linkerkant omlijst door het overhangende groen van de afrikaantjes. Prachtig toch? Een minituintje gelijk.

En zo had ik reden mijn deur open te gooien en die heeft tijdens het maken van dit bericht opengestaan en ik zag de viooltjes, de cyclamen en de afrikaantjes zonder het frame van de balkondeur. 

Ik voelde de zachte lucht langs mijn benen en het deed en doet goed. Zoals het landgoed me al vanaf dag 1 goed doet en ergens in de verte bespeelt iemand het carillon, ik kan niet zeggen van welke kerk maar het is plezierig aan het oor en voegt toe aan het algehele beeld van welbehagen. Oef! Dat het maar zo mag blijven!

Kate
16 november 2010

Rode bietjes: de oogst

recht uit de grond

Al dagen had ik mezelf beloofd de rode bietjes te oogsten en vandaag was het dan eindelijk zover. Ik besloot alle bietenplantjes te rooien. Er was oogst, dat is wel eens anders geweest :=).

zo groot als op deze foto

Drie hele kleine bietjes van het formaat "reuze knikker" haalde ik uit de aarde aan prachtig rode-roze gekleurde stengels en krachtig groene bladeren. Er waren ook nog wat plantjes zonder biet maar met mooi blad.

Het blad met stengel moet je van de biet draaien omdat snijden "bloeden" tot gevolg heeft en dat deed ik dus. Bietjes onder kraan schoonborstelen en afhankelijk van de grootte - deze 20 minuutjes - koken. 

gewassen nog ongekookt

Het was pas half vier maar ik kon niet wachten. De bietjes waren zo klein dat ik ze na het koken, een vork moet je makkelijk in de bietjes kunnen steken, niet geschild heb. Wortelts eraf en met steeltjes en al, staande aan het aanrecht opgepeuzeld: lekker!

stengels en loof

Straks kook ik de bladeren met steel en al zoals je spinazie zou koken. Als het net zo lekker smaakt als de stukjes steel aan de bietjes dan ga ik straks weer smullen. Een heerlijke ietwat zurige-bittere smaak, beetje als postelein. Zalig!

Hiermee is bak 2 leeg en weet ik dat ik volgend jaar weer bietjes wil telen maar wel liefst meer en tot een iets groter formaat.

Kate
7 november 2010

Mussen vallen van het dak

doperwtplantjes

Raar weer: nu is het weer veel te zacht voor het begin van november. De mussen vallen bijna van het dak zo warm is het.

En dus groeien de bollen de grond uit, de knoflook is ook al centimeters uitgelopen en die weeuwenteelt - dat experiment met het vroeg zaaien van erwten en tuinbonen om ze na rust en groeistop gedurende de winter met voorsprong op het bord te krijgen vroeg in het voorjaar - het gaat hard. Te hard? 

Mijn erwtjesplanten boksen tegen "het dak" dat ik boven of over hun hoofden had geplaatst en erwtplanten worden wel 1,5 meter hoog... What to do? Of maar misschien niets doen? Terug stappen, de natuur haar werk laten doen en kijken of er wat of wat er van komt?

cyclamen

De dagen zijn, ondanks de milde temperaturen, al behoorlijk donker en ik ben blij dat ik bijna fluoriserend roze cyclamen heb hangen. 

campanula (wit) en calendula (oranje)

Op de hoek van een van de sinaasappelkistjes staat een bakje campanula's, ook die piepen door de grijze lucht en de groene bladeren heen. Heel leuk hoe die goudsbloem haar toon toevoegt aan de compositie.

gemberplant

Uitermate elegant groeit de gember op mijn vensterbank. Ik heb op 9 oktober een uitgelopen gemberwortel plat in aarde geplant, matig water gegeven - zo simpel, zo leuk!

Van dag tot dag zie ik de steel hoger worden en gespannen volg ik hoe steeds een nieuw blaadje zich ontvouwt. Bijzonder. Het wordt een hoge plant die in het voorjaar naar buiten mag en waar ik dan hopelijk een "echte" gemberwortel van kan oogsten.

Overigens, nog steeds ben ik er niet aan toe gekomen om mijn bietjes te oogsten. Iedere keer is er wat anders maar zodra ik ze "heb", zal ik ze hier tonen.

Ik heb op de een of andere manier minder tijd om te bloggen en, eerlijk is eerlijk, er is ook minder te tonen maar van de week hoorde ik gepiep, ik dacht eerst met enig alarm aan muizen maar nee. 

mus

Er zat een musje op de dakrand en zelfs toen ik achter de glazen balkondeur stond gewapend met mijn camera bleef het zitten, alsof het wilde zeggen: 'kijk naar buiten, geniet van al dat moois, het mag dan november zijn en nat, je landgoed is springlevend, je krijgt zelfs bezoek van mussen'. Ik klikte en liep terug naar de tafel en toen ik omkeek was ze weg :=).

Zo leuk is en blijft het hier op die paar vierkante meter balkon.

Kate
5 november 2010