zondag 24 oktober 2010

Vechten tegen het water

24 oktober 2010
Zodra de zon zich laat zien, tussen regen- en hagelbuien door, ben ik op het landgoed te vinden. Eindelijk want het was druk, rommelig en ik moest uurtjes stelen vroeg in de ochtend toen ik dacht dat we de laatste bui-vrije dag zouden hebben om de compost bak te keren. Zei ik het al?

Heerlijk vind ik dat: het geklieder in half vergane tuin- en groenterestanten. Nat, te nat natuurlijk ondanks de bescherming van de plastic zak waar toiletrollen in gezeten hebben met van die van die handige trekkoorden zodat de boel een beetje blijft zitten.

24 oktober 2010
De bak was al overvol maar ik had mezelf beloofd er in elk geval nog een paar van de melkpakken met compost aan toe te voegen. Ik ben niet helemaal tevreden over die pakken die steeds maar in water staan maar de inhoud is na weken soms maanden composteren te waardevol om weg te gooien. Met zoveel mogelijk extra papierproppen en karton moest ik alles flink aanduwen maar de deksel zit er weer op en ik wacht rustig af. 

Koud composteren is het zonder de hitte die ontstaat in grotere composthopen en door een betere verhouding groen:bruin materiaal. Maar het schijnt evengoed te lukken al zal het proces langer duren. Ik heb de tijd. Jammer jammer dat ik mijn groente- en fruit- en tuinafval voortaan weer in de vuilnisbak moet gooien. 

Elk voordeel heb zijn nadeel: veel van het tuinafval kan beter niet op de composthoop en vandaag was zo'n dag dat er veel 'fout' tuinafval door mijn handen is gegaan. Het begon met de rode kool die ik met pijn in mijn hart uit de aarde heb getrokken. 

Ik weet (nog) niet hoe het is gekomen maar toen ik een van de bladeren die soppig was geworden na alle natte dagen van de plant trok merkte ik dat de top, daar waar de kool zich vormt vol witte wormen zat. Het was altijd al een precair avontuur dat telen van kolen maar ik had goede hoop dat de rode kool het zou redden. Helaas, het mocht niet zo zijn.

bak 10: ranonkel
en tuiboon
Met de rode kool uit bak 10 kun je goed zien hoe de tuinbonen en ranonkel gegroeid zijn. Helemaal onderaan op de foto staat tuinboon en erboven drie ranonkels. "Om de hoek", rechts van het blauwe naamplaatje staat weer een tuinboon. 

Op de opengevallen plek van de rode kool had ik de wortelbak van de bovenste plank van het rek willen plaatsen. Ik had deze wortels laat gezaaid in een van de plastic verhogingen die ik gebruik voor "diepe" groentes en deze stond te soppen op een schotel. Ik wilde de opzet op de aarde van bak 10 plaatsen maar, onhandig als ik ben, viel alle aarde uit de opzet op de schotel. Nou ja... 

Wat ik nog kon redden heb ik in een van de andere wortelbakken gedaan. Toch met wortels bezig, een moeizame strijd hoor dat worteltelen, heb ik - waarschijnlijk tegen alle regels in - ook de wortels die vooraan het landgoed stonden en ooit hun aarde deelden met tomaten in een van de twee overgebleven wortelplotjes toegevoegd. Als het werkt: prima, zo niet dan is er waarschijnlijk niets verloren - in alle gevallen heb ik ruimte geschept.

Heerlijk dat er overal ruimte komt. Ook de okra- en tomatenplanten die nog in de grote zwarte bak op de hoek van het balkon stonden heb ik weggehaald. Tomatenplanten doe je (liever) niet op de composthoop. De komkommerplant zal het einde van de week waarschijnlijk ook niet halen. Er zat nog een heel klein komkommertje, echt mini mini formaat aan, en die smaakte net zo lekker als de andere komkommers.

Vervolgens moesten de oudste twee slabonen, die uit bak 14, eraan geloven. Ik heb ze vlak boven de aarde afgeknipt. De wortels geven voeding aan de grond en de planten heb ik met enige moeite de compostbak ingeduwd. De andere twee bonenplanten zullen snel volgen. Ik hoop dat de compost tegen die tijd een beetje ingedaald is - noem je dat zo?

drainage lont aan bak 6
In mijn strijd tegen het water ben ik een nieuw experiment begonnen. Ik heb lonten, ofwel stukjes koord, in de aarde van de bakken gestopt, door de gaten in de vuilniszakken waarmee ik de bodem en zijkanten bedekt had. Ik hoop dat overtollig vocht zich door het katoen een weg naar buiten weet te banen. Geen idee of het werkt. Ik vond het ergens op het internet als drainage oplossing.

Tijdens de vakantie kun je kamerplanten water geven, of zelf water laten halen door draden van plant naar een emmer of schotel water te leiden. Bij droogte zuigt de plant het water op door het draad. Het principe dat ik nu toepas werkt omgekeerd: bij een teveel aan water, zal de lont zich volzuigen en het water druppelt zo naar buiten. Hoop ik...

andijvie
Vanwege al het water heb ik de cloches overal weggehaald. Met name de andijvie plantjes lijken het goed te doen maar bijvoorbeeld het Chinese kool plantje was helemaal verrot en een bloemkoolplantje ziet er ook al te niet gezond uit. 

Het meest bezorgd ben ik om de boerenkool. Ik had me verheugd op een fiere plant bedekt met sneeuw maar ik vrees dat het zover niet zal komen. Het leven op het landgoed is hard!

doperwten
Des te verwonderlijker en wat geniet ik ervan: is de opkomst van de doperwtplantjes. Ik heb nu de bovenbak van de vensterbankkasjes over de plantjes heen gezet. Dat zorgt, denk ik, voor bescherming zonder ze te verstikken. Ik heb inmiddels vliesdoek in huis om mijn planten te beschermen tegen de ergste vrieskou. 

Ik zou het super vinden als deze plantjes mij heel vroeg in het voorjaar van verse doperwtjes gaan voorzien. Aan mij zal het niet liggen.

Kate
24 oktober 2010

Geen opmerkingen:

Een reactie posten