Het plezier blijft

De foto van het landgoed vandaag lijkt niet heel anders dan die bij het blogbericht van 9 november jl. De zon schijnt. De nasturtiums bloeien. Er is veel groen. Niets lijkt veranderd.

En toch, de temperatuur is eindelijk aan het dalen. Ik haalde de dahlia's vast te vroeg binnen - nachtvorst is er nog niet geweest hier in het Amsterdamse, denk ik.

Maakt het iets uit? Het landgoed is er en geeft plezier - blijft plezier geven en dat is wat ik wilde communiceren. Het is goed zo. Meer dan goed.

Kate
21 november 2014

Poten voor het voorjaar

landgoed 8 november 2014

Zaterdag, vroeg op vond ik het landgoed zonovergoten en uitnodigend. Binnen lagen bollen en knoflook te wachten op precies dit moment want het wordt kouder naar het schijnt.

Voorbereiding is alles. Ha! Ik had me half voorbereid. Ik wist dat de knoflook in bak F moest en daar begon ik dan ook mee. Simpel genoeg behalve dat ik ergens maanden geleden wortels had gezaaid voor in de bak.

Die ruimte wilde ik houden want je weet maar nooit. Ik weet nog dat ik een aantal voorjaren geleden wortels oogstte bij mijn moeder waarvan ik de zaai, het bestaan compleet had vergeten.

En dus in de achterste helft, bij het hek, heb ik - na het rooien van wat nasturtium - drie rijtjes van drie knoflook gepoot. Dat is genoeg voor nu, voor straks. Ik hoop dat ze genoeg zon krijgen.

Daarna kroop ik achter de pc om mijn log te checken want waar moesten de rode en paarse tulpenbollen komen, de narcissen en de anemonen? Maar damn, waarom kocht ik rode tulpen en niet witte en roze en gele en zwarte?

Er is al zoveel rood, zo bleek uit het log en ook toen ik even het blog terugbladerde naar afgelopen voorjaar. Ach ja, een goed voorbereid mens... Dat was ik niet toen ik over de bloemenmarkt liep en 'snoepjes' kocht.

Kan nog steeds maar hmmm. Nee. Het is klaar nu. Ik stopte drie van de rode bollen in bak B, bij de andere rode bollen. Niet dus, het waren de paarse bollen bleek toen ze al in de grond zaten.

ongeweekte anemoonknolletjes

Goed werk! Laat maar zitten. De overige paarse en de rode tulpen en narcissen verdeelde ik over bakken A, G en H.

Het enige dat nog op tafel lag waren de anemoonbolletjes of -knolletjes. Ja, die moet je 24 uur weken voor je ze poot. 

en geweekte

In water dan maar en wachten op zondag. Ze leken, al laat de foto anders zien, geweldig gezwollen. Hoe dan ook, ze waren weer 'nat' en klaar om de andere bollen te volgen. 

Maar waar? Kleine witte bloemetjes, waar passen die? Waar zal ik die zien vanachter de balkondeur? Meestal verdeel ik bollen, bloemen over de bakken. Dat had ik ook met de tulpen en narcissen gedaan maar nu deed ik het anders.

Anemone Blanda en Tulipa Triumph

Ik heb alle zeven anemoonknolletjes in bak A verstopt. Zeven dezelfde bollen in de kleinere witte bak is overdaad. Dit moet een wit tapijt worden :-), gepuncteerd door rode en paarse tulpen. 

Ik ben zo benieuwd naar het resultaat!

Kate
9 november 2014  

The waiting game

landgoed op 02-11-2014

Oktober is gekomen en gegaan zonder blogbericht. Een unicum. Niet omdat ik niet van het landgoed geniet. 

En dat het dubbelgevouwen gordijn, halfslachtige poging om tocht en kou tegen te gaan, voor de deur hangt, mag ook geen excuus zijn maar is wel een soort van 'hindernis' om de deur open te gooien. Enfin.

Koud had ik foto's gemaakt van plassen op het landgoed - blij met regen, eindelijk regen - toen het dagen niet meer droog werd. Tja, de lust om te bloggen over regen verging erdoor.

oogst van de Spaanse pepers

Ondertussen haalde ik wel de laatste tomaatjes binnen en vorige week heb ik ook de Spaanse pepers geoogst: meer groen dan rood maar dat maakt mij niet uit. 

Planten uit de aarde. Stokken naar binnen. Licht. Ruimte. Eind van een seizoen en toch al de voorbereiding op het volgende.

In de week dat ik mij had voorgenomen knoflook te planten, was de temperatuur zo mild dat ik het maar even uitgesteld heb en dit weekend is het zelfs zomers warm - zegt men. Valt wel mee hoor. Net even op het balkon was het aardig fris. Lekker, dat wel. De zon is duidelijk zwakker.

bollen wachtend op het moment...

Maar al met al is het te warm om knoflook, bollen, tuinbonen en wat nog meer te planten en zaaien. A waiting game, dat is wat het is. Ik wacht nog maar even op aangekondigde normale temperaturen voor de tijd van het jaar. Komende week meen ik en dan liefst ook nog op een droge dag.

Na een afgebroken poging denken over teeltwisseling, weet ik ondertussen wel waar de knoflook moet komen. Ik mag dan verhuisplannen hebben, ik doe net of ik er volgend jaar nog ben, hier onder de hanenbalken. Ik hoop het niet maar je weet maar nooit. Stilstaan, stoppen is geen optie. Wie weet gaan de bakken wel mee.

verse zaden van de nasturtium

Maar die bakken moeten wel minder nasturtiums bevatten en dus pluk ik de vruchtjes, zaden-in-wording en smijt ze in de vuilnisbak. Ik weet zeker dat ik er tientallen mis maar waar ik ze zie, laat ik ze niet hangen. 

Je kunt ze inleggen als een soort van kappertje maar dat doe ik maar niet en natuurlijk kan ik eventuele nieuwe planten in het voorjaar gemakkelijk uit de aarde rukken. Zo ben ik niet :-).

Hahahaha. Ach ja. Natuurlijk moet je zo worden. Een tuin is een lapje groen dat bestaat bij de gratie van haar beheerder. Laat je alles ongestoord gaan dan wordt het een jungle. Dat heeft zo zijn charme maar hmmm. We zullen zien. Alles hangt ook af van de winter.

Vooralsnog is het voorjaar in Amsterdam en ik wacht - stom als het klinkt - op koelere temperaturen voor ik verder kan met het landgoed 2015. It's a waiting game en ik kan wachten.

Kate
2 november 2014