The waiting game

landgoed op 02-11-2014

Oktober is gekomen en gegaan zonder blogbericht. Een unicum. Niet omdat ik niet van het landgoed geniet. 

En dat het dubbelgevouwen gordijn, halfslachtige poging om tocht en kou tegen te gaan, voor de deur hangt, mag ook geen excuus zijn maar is wel een soort van 'hindernis' om de deur open te gooien. Enfin.

Koud had ik foto's gemaakt van plassen op het landgoed - blij met regen, eindelijk regen - toen het dagen niet meer droog werd. Tja, de lust om te bloggen over regen verging erdoor.

oogst van de Spaanse pepers

Ondertussen haalde ik wel de laatste tomaatjes binnen en vorige week heb ik ook de Spaanse pepers geoogst: meer groen dan rood maar dat maakt mij niet uit. 

Planten uit de aarde. Stokken naar binnen. Licht. Ruimte. Eind van een seizoen en toch al de voorbereiding op het volgende.

In de week dat ik mij had voorgenomen knoflook te planten, was de temperatuur zo mild dat ik het maar even uitgesteld heb en dit weekend is het zelfs zomers warm - zegt men. Valt wel mee hoor. Net even op het balkon was het aardig fris. Lekker, dat wel. De zon is duidelijk zwakker.

bollen wachtend op het moment...

Maar al met al is het te warm om knoflook, bollen, tuinbonen en wat nog meer te planten en zaaien. A waiting game, dat is wat het is. Ik wacht nog maar even op aangekondigde normale temperaturen voor de tijd van het jaar. Komende week meen ik en dan liefst ook nog op een droge dag.

Na een afgebroken poging denken over teeltwisseling, weet ik ondertussen wel waar de knoflook moet komen. Ik mag dan verhuisplannen hebben, ik doe net of ik er volgend jaar nog ben, hier onder de hanenbalken. Ik hoop het niet maar je weet maar nooit. Stilstaan, stoppen is geen optie. Wie weet gaan de bakken wel mee.

verse zaden van de nasturtium

Maar die bakken moeten wel minder nasturtiums bevatten en dus pluk ik de vruchtjes, zaden-in-wording en smijt ze in de vuilnisbak. Ik weet zeker dat ik er tientallen mis maar waar ik ze zie, laat ik ze niet hangen. 

Je kunt ze inleggen als een soort van kappertje maar dat doe ik maar niet en natuurlijk kan ik eventuele nieuwe planten in het voorjaar gemakkelijk uit de aarde rukken. Zo ben ik niet :-).

Hahahaha. Ach ja. Natuurlijk moet je zo worden. Een tuin is een lapje groen dat bestaat bij de gratie van haar beheerder. Laat je alles ongestoord gaan dan wordt het een jungle. Dat heeft zo zijn charme maar hmmm. We zullen zien. Alles hangt ook af van de winter.

Vooralsnog is het voorjaar in Amsterdam en ik wacht - stom als het klinkt - op koelere temperaturen voor ik verder kan met het landgoed 2015. It's a waiting game en ik kan wachten.

Kate
2 november 2014