 |
| sneeuwklokje in bak H tussen rode biet stengels, groeiend knoflook look en opkomende bollen |
Er is geen sneeuw, er is geen zon, regen is gestopt en storm voorspeld - ik was even hier en dook het landgoed op met mijn emmertje gevuld met koffiedrap, papierproppen en misschien een klokhuis.
Meer compostmateriaal is er niet hoewel ik - ja, noem het maar gek of verslaafd of gewoon bezeten - soms het groenteafval van bij mijn moeder meeneem naar hier.
Ik zou bij haar ook een bak moeten neerzetten maar als ik het hier heb, heb ik extra reden de balkondeur te ontpellen en het landgoed op te stappen. Dat heeft zo zijn voordelen.
Ik wroette mijn vingers door de klonten compostmateriaal op de bakken, gooide de slakken die ik er vond op het platte dakje voor de vogels - slakken zijn als honden, ze keren terug naar 'huis'.
Hopelijk zijn de vogels er voor dat huis bereikt is. Enfin... nog een verdorde kale stengel uit de aarde getrokken. Een stok weggezet. Wat op en neer gelopen. Handen langs en door de planten - heerlijk.
En opeens zag ik het sneeuwklokje in bak H. Cadeautje. Nu is het toch nog een witte kerst.
In o.a. deze bak - H dus - pootte ik op 6 oktober 2012 bolletjes en vervolgens logde ik het eerste sneeuwklokje-in-knop op 5 januari en toen was dat in het regenpijpbakje.
Hartstikke vroeg dus om er op 26 december een te hebben maar wat een plezier dit kleine witte bloemetje als tastbare voorbode op de lente te ontdekken, te koesteren en ervan te genieten. Heerlijk!
Kate
26 december 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten