Het is 18 maart 2014, 22:25 en het regent. Eindelijk regent het. Het landgoed schreeuwde erom en ik heb getwijfeld of ik zou gieteren maar heb het niet gedaan. Drukte en luiheid - want als je begint moet je ermee doorgaan - weerhielden mij ervan, plus buienrader en het vooruitzicht op regen.
De foto hierboven is van 12 maart jl. en geeft aan wat ik vandaag in uitvergrote vorm zag: een landgoed dat aan het exploderen is. De foto genomen van mijn stoeltje - wat hadden we prachtige dagen!
Links nog net de witte rand van bak B en dan H, de eerste zwarte bak met daarin knoflook, narcissen, tulpen, allium. Het is veel. Inmiddels is het meer, hoger, groener.
De witte bak rechts is A. Het groen is de leeuwenbek die op de hoek van H staat en overhelt zodat het hier lijkt of hij in A staat. Het is dezelfde plant die afgelopen zomer zo schitterend roze bloeide, er nog staat en groeit. Ook in B, ook in D. Op het terras van mijn moeder bloeit hun broertje of zusje alsof er geen winter is geweest. Is er ook niet.
Ik kan zoveel zeggen en schrijven - te veel. Het is te veel om een maand blogstilte hier nu even in te halen. Na de krokusjes bloeien nu de blauwe druifjes. De eerst narcissen die ik bij Ikea kocht laat in het seizoen, in het groen voor 1 euro, zijn gisteren open gegaan. Op het terras bloeiden 'echte' narcissen. Ik heb een hele bos geplukt. Die staan hier naast mij en ik geniet.
De magnolia die ik vorig jaar kocht voor mijn moeder bloeit. Hier laten de tulpen voorzichtig hun knoppen zien. Ik ben zo benieuwd hoe het feest van kleur en geur dit jaar zal wezen. De fritillaria imperialis in bak I bloeide nog niet maar is dit jaar een nog grotere 'struik'. Ook deze helt over en ik hoop dat hij voldoende zon of licht zal pakken om te bloeien.
Ondertussen vraag ik me af waar ik met mijn rode zaaigoed zal blijven: vijf piepkleine calendulaas, een nieuwe dahlia, een cosmos, twee tagetes, een tiental viooltjes, vier zinnias, een heleboel klaproos zaailingetjes en nog veel meer. Dit is alleen nog maar wat ik binnen heb staan. In de koude bak staan nog lathyrus, meer cosmos en tagetes. Waar oh waar, gaat dit heen?
De tuinbonen in de koude bak doen het goed. Beter dan de kapucijners. Beter dan de lathyrus. Beter dan de doperwtjes. Binnen heb ik een zeven Spaanse peper plantjes, zeven tomatenstekjes (drie soorten), twee okra's. Ook die verdienen plekjes op het landgoed. En ik wil ook nog sla en bonen en, en, en.
Het landgoed is volwassen geworden zonder dat ik het wist. Er zijn meerjarige, terugkerende planten en bollen en eenjarigen die niet afstierven door de warme winter die mijn canvas al vullen voor ik ook maar een nieuw stekje geplant heb. Dat is leuk en tegelijkertijd beperkend. Beperking, beteugeling is spannend, goed wellicht zelfs. Less is more.
Het wordt een heel bijzonder landgoed jaar.
Kate
18 maart 2014
* de foto is gemaakt op 12 maart 2014.
