Knutselen met Dahlia's

bloeiende dahlia op 27-09-2011

Dahlia's. Ik weet er eigenlijk nooit goed raad mee. Ik kocht ze voor het tweede landgoed jaar bij de Hema: Dahlia Topmix roze. Ze bloeiden matig maar met kleine roze leuke bloemetjes.

Het zijn van die 'knutselplanten'. Daar bedoel ik mee: je kunt er wat mee. Je kunt ze vermeerderen en Hollands als ik ben, wil ik dat wel - dubbeltje en eerste rang en voor op de markt, oeps bij de Hema is uw gulden... 

Steeds vaker lees je dat je de knollen 's winters wel in de aarde kunt laten zitten. Niet doen hoor. Ze verrotten gegarandeerd. Ik heb vandaag, eindelijk een beetje weer om op het terras van mijn moeder bezig te zijn en daar heb ik dus uit drie of vier potten verrotte dahlia knollen van vorig jaar gevist. Brrr.

En tja, die knollen had ik keurig overgehouden, vermeerderd ook nog geloof ik en het waren keurige planten, niet groot maar wel groen en groen zijn ze gebleven. Ik meen dat ik er bij mijn moeder een bloem aan zag en bij mij hier op het landgoed ook precies een bloem aan twee planten. Ach ja...

Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Weggooien, weg laten rotten je arbeid van het jaar ervoor? Nee! Dus heb ik wederom knollen uit potten gehaald, alleen hier hoor (en lees nog even hierboven hoe het met de andere knollen is vergaan). 

Dit jaar, vorig najaar eigenlijk hield ik het simpel: knollen uit de aarde getild en in een vensterbank kasje gelegd. Ventilatiegaten gesloten. Niets water geven of in zakjes met aarde of andere lichtvochtige substantie. Makkelijk past mij wel. Onderaan de trap waar het niet te licht is en niet te warm, niet te koud ook. 

Dahliaknol met (roze) scheut

Rond Pasen heb ik eens gekeken. Tradioneel gaan dahia's weer in potten als de aardappels de grond in gaan en dat is op Goede Vrijdag. Het was te koud voor aardappels en ook voor de knollen hoewel er wel al wat scheuten zichtbaar waren.

Nu kan ik een heel technisch verhaal houden over het splitsen of vermeerderen van de dahliaknollen, over ogen - dat waaruit de scheuten groeien - en kansrijke knolletjes, over natmaken of juist niet. Over het oppoten, hoe diep, waarin enzovoort enzovoort. Ik doe het niet.

Zelf zoek ik het altijd op op het internet. Een paar dozijn pagina's later weet ik ongeveer wel wat ik wil. Ik heb voor stukken gezorgd met elk een zichtbare scheut. Ik zocht niet naar ogen want die zag ik gewoonweg niet.

Ik potte op in een pot net iets groter dan de knollencluster en de knollen bedekte ik niet helemaal met zaaigrond - potaarde schijnt te rijk te zijn. Ik weet het niet eens meer maar ik heb geloof ik iets gesproeid (of niet) maar zeker niet rijkelijk water gegeven.

Vijf potjes met dahliaknollen

Nu staan er vijf potjes met elke een scheut bovenaan de trap waar het koel is en redelijk licht. Zodra ze gaan groeien moet ik ze verpotten en misschien zal ik stekjes nemen. 

In elk geval moet je ze toppen zodat het bossige planten worden. Groen met hopelijk kleine lieve roze bloemen. Wie weet.

Dahlia's. Ik weet het niet. Echt, ik weet er geen raad mee. Ik doe maar wat want ik hou van knutselen en als het lukt ben ik trots en als het mislukt dan is dat jammer. Ik hoop natuurlijk wel dat ze mij dit jaar wel een rijke bloei zullen geven.


Kate
6 april 2013