Slakken dilemma

landgoed 28-05-2014, 20:12 uur
door het glas van de deur

Eindelijk regent het en niet zo zuinig ook! Vervelend voor mij - want grijs en grijs is niet goed voor mijn welzijn :-), heerlijk voor de tuin, het balkon, mijn landgoed, de plantjes. 

Tot op zekere hoogte want vocht trekt slakken. Slakken die er toch al in overvloed zijn en waren misschien zijn ze slechts zichtbaarder als het nat is. Gisteravond klommen er minimaal vier tegen de gevelplaten op. 

Streepjes zwart met voelhoorntjes gespitst zichtbaar tegen het wit onder de ramen van mijn trap en hal. Het regende te hard, het was laat en ik was aan de telefoon dus ik plukte ze niet. 

Dat is wat ik normaliter doe: ik pak ze op met de hand en gooi ze over het balkonhek naar beneden - niet aardig voor de buren en ik ben altijd beducht voor de keer dat ik een boze buurvrouw over me heen krijg - maar de buren en ik zijn toch al geen vrienden dus wat zou het uitmaken. 

Zij voeren duiven en ik gooi slakken naar beneden in de hoop dat de merels of musjes of koolmeesjes ze op peuzelen. Buren en ik streven hetzelfde doel na dus waar zeuren we eigenlijk over? 

Ik ben zoals ik al eens schreef een groot voorstander van de vogels - maar niet van meeuwen en duiven en ook niet als eters van mijn oogst :-). Vandaar dat er gaas over het hoogste stuk van de trellis hangt als een soort van vogel-afschrik-luifel. 

Het landgoed is daarbij zo vol met potten en bakken, dichtbegroeid en vol dat er amper vogels neerdalen. Perfect behalve dat die vogels zo niet als slak-opeter fungeren. 

Dus gooi ik de slakken ook regelmatig op mijn daken zodat vogels daar hun maaltje kunnen oppeuzelen. Ik heb een plat dak boven mijn eettafel en boven de badkamer. 

's Nachts hoor ik het getrippel, geritsel op en in het dak. Die slakken zouden hoe dan ook opgemerkt moeten worden. Opgegeten of gevoerd aan de jongen.

Of niet? Regelmatig zie ik de slakken terugkeren naar het landgoed. Kop omlaag. Vol kracht vooruit. Naar beneden waar de planten staan. Hmmm. Niet goed. 

Ik heb gelezen dat slakken behoren tot de dieren die hun huis terug op zoeken als ze verdwaald zijn - of weggegooid. Hoop aan de horizon: dit gaat niet op als je ze twintig meter verplaatst. 

Ik heb geen honkbaltraining doorlopen en twintig meter verder op het dak boven mijn hoofd ligt buiten mijn bereik. Jammer dan. 

Spaanse peper 18-05-2014

Leven en laten leven? Hmmm. Mooie gedachte maar mijn planten gaan eraan! Van de zeven Spaanse pepers is er wellicht nog een die vrucht zal dragen. 

De beide courgettes waren binnen twee dagen aangevreten - geen top, geen groei, geen bloei, geen oogst. Zinnia's, zo gewild, ze redden het niet of amper. Adonis verdween zonder een spoor achter te laten. En zo kan ik nog wel even doorgaan. 

Op de vensterbank staat inmiddels een cosmos in bloei. Ik durf hem niet naar buiten te verplaatsen uit angst dat hij het niet zal redden. De drie zinnia's binnen zijn gezonder dan de exemplaren in bakken D en Q. 

vensterbank: links cosmos
in bloei, rechts pompoen

De tweede pompoen is groter dan het plantje in C waar ik niet echt zicht op heb maar wat er nog wel staat, zonder teken van groei. Ik ben bang voor mijn plantjes. 

Courgettes kan ik zo weer zaaien en opkweken, zoals ik ook nog een meloenplantje heb staan waarvan ik me herinner dat die vorig jaar de vraat ook niet overleefde. Voor Spaanse pepers is het veel te laat.

What to do? Mijn nichtje vertelt dat ze slakkenkorrels strooit want anders blijft er niets over. Zij heeft bloemen in haar tuin, geen eetbare gewassen. Korrels zijn groen, eco vriendelijk, niet gevaarlijk ladiedah maar ik wil ze niet op het landgoed. 

Bier dan. Gek genoeg ben ik te zuinig of gierig om bier in de tuin te gieten. Hahahahha. Hoe dom kun je zijn. 

Ik bekijk de video instructies op het internet waarbij de top van een plastic waterflesje afgesneden wordt en met de schenkkant naar beneden in het onderste deel van het flesje geplaatst en vastgezet met tape. 

Zo maakt men een bierval. Bier erin, op de aarde leggen en presto! Hmmm. Je kunt ook flesjes in de aarde graven maar ik vrees dat ik daar geen plek voor kan vinden. 

Ik sta voor de balkondeur en mijmer over een tochtje richting super en zie opnieuw slijmerige vriendjes op de gevel. Zout op de aarde zoals we vroeger deden is natuurlijk een doodzonde want het verzout de aarde en doodt de planten. 

Maar zout doodt wel. Hup! Deur open en dit keer gooi ik de beestjes in een bakje met zoutwater dat ik na afloop doorspoel in het toilet. Minimaal twintig slakken en nog wat slakkendril - eitjes dus - verdwijnen zo definitief richting Amsterdams riool. 

Het heft het machteloze gevoel wel enigszins op maar beter is het alsnog even door de regen naar de supermarkt te gaan. AH is vast open ondanks het feit dat het Hemelvaartsdag is. 

Als ik vandaag begin, kan ik wellicht mijn vensterbank over een paar dagen legen en wederom vullen maar dan met nieuw zaaigoed want zolang ik weet dat het slakkenleger onverslaanbaar is, had en heb ik daar geen zin in. 

Het aanbod van een vriend om het hele landgoed leeg te trekken en opnieuw te beginnen: bakken naar binnen, vloer onder vloerplaten schrobben, aarde verversen etc.etc. lief als het is, heb ik ondertussen vriendelijk doch beslist afgewezen.  

Bier dus want het is te gek voor woorden dat ik mij gewonnen zou geven in de strijd tegen de slakken. Over de biervallen zal ik denken onderweg.

Kate

29 mei 2014 



p.s. 28 juni 2014 ---> in elke bak, in de aarde zit nu een glazen kruidenpotje gevuld met bier. 

De gistgeur trekt slakken aan en er blijven er ook nog in zitten: verdronken. Het werkt dus. 

Eens in de zoveel dagen leeg ik de potjes en vul ze opnieuw met het goedkoopste bier. Het blijft een eindeloze strijd, dat wel.

Mei 2014

leeuwenbek in D en Q op het rek

Als u mijn andere blogje volgt(*), weet u vast al waarom ik mijn landgoedblogje heb verwaarloosd en anders leest u het verderop in dit blog. Ach ja, zo gaan die zaken. Dat wil echter niet zeggen dat het niet doorgaat: de bloei en groei en het genot op mijn balkon.

De nasturtiums blijven vlammen en de leeuwenbek zijn zo verschrikkelijk mooi en met name de witte in de bakken D en Q in het rek ruiken waanzinnig lekker - hoe dat kan ik niet zo gauw in woorden uitdrukken. 

Er is die ene witte ranonkel in bak B, daar schreef ik, dacht ik, droomde ik wel over:

ranonkel in B

(...) als ik ooit iemand zou vinden die mij zou willen trouwen dan zou ik witte ranonkels dragen :-). Rare gedachte. Schitterende bloem. Teer maar ook krachtig, multi-layered - als filodeeg en elke laag, elk bloemblad uniek.

Ik zou de zon willen voelen en dan langzaam opengaan als vanzelf omdat er niets anders kan dan dat. Me openen en laven aan die warmte. Nieuwe energie.

Dat was de dag voor ik hoorde dat ik borstkanker heb. Het rare is, ik voel me goed, sterk, vol vertrouwen maar toch ben je ziek. En opeens staat je agenda vol met afspraken en vooruitzichten op nog meer gedoe. 

In de kleedkamer net voor ik een scan moest laten maken, ging de telefoon en de datum van de operatie werd me medegedeeld. Weken eerder dan me was voorgespiegeld, ga ik volgende week al onder het mes. 

Dat is fijn maar betekent dat ik opeens in weinig tijd veel wil doen. Ik weet immers niet hoe ik zal zijn na afloop, wat ik kan of niet. Wat ik wil. Bovendien, een operatie ga je in met schone nagels :-) en dus ben ik gisteren aan het planten gegaan.

nog niet geplante pompoen

Op Koningsdag vond ik een flespompoen beneden bij de fietsen - hij zat in een tas vol boodschappen die er al dagen had gestaan. God weet wat erin zat en aangezien niemand hem had geclaimd, was hij voor mij. Ik maakte voor het eerst in mijn leven pompoensoep en zaaide de pitten.

Zelfde principe als het winnen van tomatenzaad. Spoelen, drogen, klaar. Pompoenen gaan snel: op 6 mei logde ik dat ze gekiemd waren. Op 7 mei maakte ik de eerste foto en gisteren - beetje te vroeg naar mijn smaak, zette ik een van de twee plantjes in bak C.

De bak was min of meer leeg. Niet waar want volgens mij staat er nog verdwaalde, niet geoogste knoflook en er is natuurlijk ook nasturtium. Nu dus ook een pompoen en een courgette: black beauty. De andere courgette, Endurance ging in bak B.

B is, zoals eigenlijk alle bakken, overvol. Er staat een prachtige donkerroze leeuwenbek, er groeit lathyrus, nasturtium, er is de rankonkel, de tigridia komt op en er staat een Spaanse peper die helaas waarschijnlijk dood zal gaan, opgegeten door de slakken.
 

aangevreten Spaanse peper in B

Het is een uitzonderlijk 'rijk' slakken jaar. Het zal ongetwijfeld door de milde winter komen maar alles wordt op- of aangevreten: de okra in bak H, bijna alle Spaanse pepers, jonge bloemplantjes als coreopsis, adonis en uitgeplante tuinbonen. 
 
Zelfs in de koude bak bovenop de compostbakken vind ik slakken. In de margarinebakjes met wc rolletjes waren tuinbonen, erwtjes, kapucijners en peulen niet veilig. Grom grom grom. Ik bleef maar slakken vinden. Geen zaadje kwam meer op.

Gisteren moest ik, zoals ik al schreef, in bak C zijn en de koude bak stond in de weg daar bovenop die compostbakken. Ik tilde hem over de stokken van de tuinbonen in bak A naar voren. Het is mei dus ik kan wel zonder koude bak. Ik bekeek hem eens goed. 

Mijn koude bak: het laatst overgebleven sinaasappelkistje bekleed met plakken piepschuim en bedekt met een glasplaat uit een oude koelkast. Hij heeft jaren dienst gedaan in het vroege voorjaar buiten voor het rek maar nu was het tijd hem definitief te ontmantelen. 

Een deel ging in de compostbakken, een aantal stukken hout en ander houtig materiaal zette ik langs de randen van de bakken opdat het in de aarde zal vergaan :-). Dat kan jaren duren hoor want in bak C staat nog steeds een stuk van een kistje dat ik er in 2010 plantte :-).

iris in bak F

Het jaar erop pootte ik iris maar die kwamen niet goed of helemaal niet op. Tegelijk met de ranonkel kocht ik afgelopen december opnieuw irisknolletjes en deze komen wel goed op. In bak B had ik een witte en nu in bak F heb ik een paarse en een witgele. Prachtig!

Het was bevredigend en druk gisteren buiten in de zon en vandaag kan ik ook nog wel wat doen, mocht ik willen en dan vanavond in bad mijn handen weken, schone nagels voor als ik geholpen wordt. 

allium bak G

En hopen dat de slakken mijn plantjes voor de verandering met rust laten. IJdele hoop, ik haalde vanmorgen al een slak van het blad van de courgette in B. 

Ik zit met de deur open en geniet van de nasturtium en verbaas me erover hoe snel de alliums in G gebloeid hebben. Gelukkig komt er nog een Purple Sensation aan in B. 

B - eerste bak bij deur, mijn blik op het landgoed als die deur open is en daarmee ben ik terug hier achter de pc. Het is te mooi om binnen te zitten.

Ik zet mijn stoel uit en ga genieten van het landgoed, van de bloemen en oh, ik heb helemaal nog niet verteld over de rabarber die ik kreeg en die groeit en groeit tussen de knoflook - een goede combinatie - in G.

Het zal moeten wachten, zoals ik nu wacht op de dingen die staan te komen en u moet wachten op het volgende blogje.

Kate
18 mei 2014

(*) als u over de drempel van volwassen inhoud wilt stappen, kunt u mij ook volgen op mijn blog "Kate schrijft over ketens en kneuterigheid".