Slakken dilemma

landgoed 28-05-2014, 20:12 uur
door het glas van de deur

Eindelijk regent het en niet zo zuinig ook! Vervelend voor mij - want grijs en grijs is niet goed voor mijn welzijn :-), heerlijk voor de tuin, het balkon, mijn landgoed, de plantjes. 

Tot op zekere hoogte want vocht trekt slakken. Slakken die er toch al in overvloed zijn en waren misschien zijn ze slechts zichtbaarder als het nat is. Gisteravond klommen er minimaal vier tegen de gevelplaten op. 

Streepjes zwart met voelhoorntjes gespitst zichtbaar tegen het wit onder de ramen van mijn trap en hal. Het regende te hard, het was laat en ik was aan de telefoon dus ik plukte ze niet. 

Dat is wat ik normaliter doe: ik pak ze op met de hand en gooi ze over het balkonhek naar beneden - niet aardig voor de buren en ik ben altijd beducht voor de keer dat ik een boze buurvrouw over me heen krijg - maar de buren en ik zijn toch al geen vrienden dus wat zou het uitmaken. 

Zij voeren duiven en ik gooi slakken naar beneden in de hoop dat de merels of musjes of koolmeesjes ze op peuzelen. Buren en ik streven hetzelfde doel na dus waar zeuren we eigenlijk over? 

Ik ben zoals ik al eens schreef een groot voorstander van de vogels - maar niet van meeuwen en duiven en ook niet als eters van mijn oogst :-). Vandaar dat er gaas over het hoogste stuk van de trellis hangt als een soort van vogel-afschrik-luifel. 

Het landgoed is daarbij zo vol met potten en bakken, dichtbegroeid en vol dat er amper vogels neerdalen. Perfect behalve dat die vogels zo niet als slak-opeter fungeren. 

Dus gooi ik de slakken ook regelmatig op mijn daken zodat vogels daar hun maaltje kunnen oppeuzelen. Ik heb een plat dak boven mijn eettafel en boven de badkamer. 

's Nachts hoor ik het getrippel, geritsel op en in het dak. Die slakken zouden hoe dan ook opgemerkt moeten worden. Opgegeten of gevoerd aan de jongen.

Of niet? Regelmatig zie ik de slakken terugkeren naar het landgoed. Kop omlaag. Vol kracht vooruit. Naar beneden waar de planten staan. Hmmm. Niet goed. 

Ik heb gelezen dat slakken behoren tot de dieren die hun huis terug op zoeken als ze verdwaald zijn - of weggegooid. Hoop aan de horizon: dit gaat niet op als je ze twintig meter verplaatst. 

Ik heb geen honkbaltraining doorlopen en twintig meter verder op het dak boven mijn hoofd ligt buiten mijn bereik. Jammer dan. 

Spaanse peper 18-05-2014

Leven en laten leven? Hmmm. Mooie gedachte maar mijn planten gaan eraan! Van de zeven Spaanse pepers is er wellicht nog een die vrucht zal dragen. 

De beide courgettes waren binnen twee dagen aangevreten - geen top, geen groei, geen bloei, geen oogst. Zinnia's, zo gewild, ze redden het niet of amper. Adonis verdween zonder een spoor achter te laten. En zo kan ik nog wel even doorgaan. 

Op de vensterbank staat inmiddels een cosmos in bloei. Ik durf hem niet naar buiten te verplaatsen uit angst dat hij het niet zal redden. De drie zinnia's binnen zijn gezonder dan de exemplaren in bakken D en Q. 

vensterbank: links cosmos
in bloei, rechts pompoen

De tweede pompoen is groter dan het plantje in C waar ik niet echt zicht op heb maar wat er nog wel staat, zonder teken van groei. Ik ben bang voor mijn plantjes. 

Courgettes kan ik zo weer zaaien en opkweken, zoals ik ook nog een meloenplantje heb staan waarvan ik me herinner dat die vorig jaar de vraat ook niet overleefde. Voor Spaanse pepers is het veel te laat.

What to do? Mijn nichtje vertelt dat ze slakkenkorrels strooit want anders blijft er niets over. Zij heeft bloemen in haar tuin, geen eetbare gewassen. Korrels zijn groen, eco vriendelijk, niet gevaarlijk ladiedah maar ik wil ze niet op het landgoed. 

Bier dan. Gek genoeg ben ik te zuinig of gierig om bier in de tuin te gieten. Hahahahha. Hoe dom kun je zijn. 

Ik bekijk de video instructies op het internet waarbij de top van een plastic waterflesje afgesneden wordt en met de schenkkant naar beneden in het onderste deel van het flesje geplaatst en vastgezet met tape. 

Zo maakt men een bierval. Bier erin, op de aarde leggen en presto! Hmmm. Je kunt ook flesjes in de aarde graven maar ik vrees dat ik daar geen plek voor kan vinden. 

Ik sta voor de balkondeur en mijmer over een tochtje richting super en zie opnieuw slijmerige vriendjes op de gevel. Zout op de aarde zoals we vroeger deden is natuurlijk een doodzonde want het verzout de aarde en doodt de planten. 

Maar zout doodt wel. Hup! Deur open en dit keer gooi ik de beestjes in een bakje met zoutwater dat ik na afloop doorspoel in het toilet. Minimaal twintig slakken en nog wat slakkendril - eitjes dus - verdwijnen zo definitief richting Amsterdams riool. 

Het heft het machteloze gevoel wel enigszins op maar beter is het alsnog even door de regen naar de supermarkt te gaan. AH is vast open ondanks het feit dat het Hemelvaartsdag is. 

Als ik vandaag begin, kan ik wellicht mijn vensterbank over een paar dagen legen en wederom vullen maar dan met nieuw zaaigoed want zolang ik weet dat het slakkenleger onverslaanbaar is, had en heb ik daar geen zin in. 

Het aanbod van een vriend om het hele landgoed leeg te trekken en opnieuw te beginnen: bakken naar binnen, vloer onder vloerplaten schrobben, aarde verversen etc.etc. lief als het is, heb ik ondertussen vriendelijk doch beslist afgewezen.  

Bier dus want het is te gek voor woorden dat ik mij gewonnen zou geven in de strijd tegen de slakken. Over de biervallen zal ik denken onderweg.

Kate

29 mei 2014 



p.s. 28 juni 2014 ---> in elke bak, in de aarde zit nu een glazen kruidenpotje gevuld met bier. 

De gistgeur trekt slakken aan en er blijven er ook nog in zitten: verdronken. Het werkt dus. 

Eens in de zoveel dagen leeg ik de potjes en vul ze opnieuw met het goedkoopste bier. Het blijft een eindeloze strijd, dat wel.