Gisteren op de Lindengrachtmarkt kocht ik doperwten 'voor een of twee personen, graag'. 'U weet toch dat u ze ook goed kunt invriezen', was het antwoord. Ja ongetwijfeld, maar dat zei ik niet. Ik mompelde iets over hoe lekker ze ook rauw zijn.
's Avonds tijdens het doppen - doperwten dop je :-) - vond ik ze te groot om rauw te eten. Ik blancheerde ze heel kort en ze waren inderdaad zoet en lekker en ik eet er nog wel 1,5 keer van maar invriezen doe ik niet.
Vandaag toen ik de doppen bovenop mijn compostbak legde, zag ik dat de doperwtenplant in bak C peulen had en zodanig gevuld dat ik er een stuk of vijf geoogst heb. Zonder mij tijd te gunnen mijn handen te wassen heb ik ze op het landgoed bij de compostbak gedopt en opgepeuzeld.
Een volle en lege peul nam ik mee naar binnen om aan u, geachte lezer, te tonen. Zien ze er niet heerlijk uit? Dit is waarom ik een tuin wil. Dit is wat ik ga verbouwen volgend voorjaar. Veel, heel veel doperwten. En ja, als ik dan voor meer dan een paar dagen oogst heb binnengehaald, zal ik ze gaan invriezen.
Dat is pas volgend jaar. Voor nu heb ik nog wel een paar handjes vol doperwten van het landgoed tegoed. En volgende week, kan ik jubelen over de tuinbonen die aan het rijpen zijn. Watch this space!
Kate
14 juni 2015
Zaaigeschiedenis:
- op 4 april jl. zaaide ik doperwten van het soort Kelvedon Wonder in closetrolletjes die ik in een vensterbankkasje op een triptrap onder het veluxraam in de slaapkamer zette - niet te warm dus maar wel zonnig.
- op 22 april jl. zette ik ze uit aan de achterwand, dus tegen het balkonhek, van bakken I en C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten