Juffertje Ongeduld

Ruim twee weken zijn verstreken sinds mijn laatste blog over mijn landgoed :=). Weken die koud waren en nat maar nu lijkt het erop dat de temperaturen omhoog gaan.

1x aardappel en 4x tuinbonen

Gelukkig maar want ik kan niet wachten tot het groen, dat het natuurlijk prima deed in de regen, zich verder ontwikkelt. 

Zo zijn de tuinbonen goed aan het groeien en de aardappelen heb ik al diverse malen opgehoogd, zo zelfs dat ik nu de rand van mijn zak bereikt heb. 

De tuinbonen zijn geplant op speciaal verzoek en ik weet dat er met smart op oogst wordt gewacht :=). 

Ook ik kan niet wachten tot ik na de eerste radijsjes en de sla zal kunnen genieten van alle groentes die ik gezaaid heb. Wat een prachtig gezicht dat frisse rood en lichtgroen op een wit bord!

 







En straks, later in het seizoen - of het volgende seizoen, of dat erna - zal mijn bord oranje kleuren, paars, donkergroen, roomgeel, bruin en natuurlijk rood. Zoveel kleuren, zoveel groentes en allemaal lekker. Dat weet ik nu al.

Mocht u dus ergens zaadgoed tegenkomen van dat zeldzame gewas: Juffertje Ongeduld, dan hou ik mij van harte aanbevolen. Even roosteren in de pan en dan innemen met een glas koel kalm water. Dat is wat ik nodig heb - en niet alleen nu :=). Het liefst zou ik de komende weken doorspoelen tot ik kan oogsten.

Eigenlijk is het grote flauwekul want door de tijd te willen versnellen naar het eindproduct verlies je de kans op verwondering, bewondering van de reis van het zaadje naar dat van de volwassen, vruchtdragende plant. 

kapucijners

Die reis is bijzonder. Er is zoveel dat ik u ervan zou kunnen laten zien, maar soms toont zich in terughoudendheid de meester (niet dat ik pretendeer dat te zijn). 

Een volgende keer misschien want de zon schijnt en bij gebrek aan Juffertjes Ongeduld gaat dit juffertje ongeduld naast haar kapucijners zitten want je ziet ze bijna groeien om die buizen heen. Zo mooi...

Kate
17 mei 2010