Als altijd raadpleegde ik mijn goede vriend W.W.W. Internet maar die zei slechts dat ik niet te lang mocht wachten omdat anders de erwtjes te groot en te melig zouden zijn.
Ik moest maar dagelijks een of twee peulen openen om het juiste tijdstip te bepalen. Tja... dat werkt niet als je maar een paar erwtenplanten hebt.
Maar, natuurlijk er zijn wel degelijk ook uiterlijke tekens. Zo kun je door de schil van de peul de erwten zien en voelen zitten. Je kunt peulen vergelijken, dikke peulen zijn rijper, heet dat zo?, dan dunne. Enfin, Ik had meerdere sites geraadpleegd zowel Nederlandse als Engelstalige voor zo compleet mogelijke informatie en ik gokte niet verkeerd.
Zestien peulen heb ik geoogst. Je moet voorzichtig zijn de plant niet te breken bij het eraf trekken van de peulen en aangezien ik nogal onhandig ben, gebruikte ik gewoon de keukenschaar.
Ik leerde ook dat het uiteinde van de peul, de kelk (in Engels: calyx) bij het oogsten aan de vrucht moet blijven opdat deze vers blijft tot het moment van doppen.
Zestien peulen, ik had 'begroot' dat er acht erwten in een peul zouden zitten en dit was het moment van de waarheid. Ik eindigde met 123 erwtjes op mijn bord.
Een hand vol erwten die ik even heb geblancheerd en daarna zonder enige toevoeging als voorgerecht heb genoten.Zoet, knapperig, vers - deze erwt heet Marktveroveraar. Ik vond het een vreemde naam maar volgens de omschrijving op de verpakking is hij "buitengewoon produktief en smakelijk". Dat laatste kan ik na vandaag zondermeer beamen.
Ik las dat je ongeveer drie keer kunt oogsten, geen idee maar het lijkt me weinig na al dat wachten, nu ik ze geproefd heb... Maar, de kapucijners gaan ook hard, ik tel - misschien omdat ze door de paarse kleur zichtbaarder zijn - nu al meer peulen dan aan de erwtenplanten en ook mijn sla is weer zover dat ik een flink bord kan plukken.
Wow, dit is echt leuk. Meer dan leuk!
Kate
27 juni 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten