Zonder formele kennis over het moestuinieren, kennis die me vast zou ketenen aan gebaande paden die wellicht niet voldoen hier op het Amsterdamse stadsbalkon, bebouw, manage en koester ik mijn domein op eigen wijze.
Een van de leidende motivaties in dezen is het ruimtegebrek. Daarom en omdat ik de moederplant ooit in deze hangpot had gekocht, besloot ik de stek van een van mijn moeders aardbeiplanten op te hangen naast de balkondeur.

Een van de noviteiten die ik ergens op internet was tegengekomen was het ondersteboven telen van tomaten. Dat zou beter of makkelijker zijn om een aantal redenen - geen idee of ze hout snijden, eerlijk gezegd vind ik het niets zo'n grote tomatenplant met de kruin naar de grond gericht.
Maar, een klein bloemetje in de aardbeipot dat de onderkant van de witte pot kleur zal geven en daarmee het landgoed waar niet heel veel plaats is voor bloemen? Dat leek me leuk. Zo gedacht, zo gedaan.
Met enig kunst en vliegwerk, vulde ik de witte hangpot met een laagje aarde daarop een laag drainage korrels en daar bovenop aarde tot de rand van de pot. In de drainagegaten van de bloempot duwde ik zaadjes van de afrikaan (tagetes) en goudsbloem (calendula) en in de pot zelf kwam de aardbeistek waarna ik boven- en onderkant rijkelijk besproeide met water.
De aardbeiplant gaf bloemetjes die ik eruit kneep om daarmee een sterkere plant en grotere aardbeien te stimuleren. Tot nog toe zonder resultaat. De plant heeft niet meer gebloeid en ik verwacht geen aardbeien van eigen landgoed te kunnen proeven.

Ik had niet eens gezien dat er een knopje was gevormd. Het is een prachtig bloemtje in de kleuren oranje en rood en het past helemaal bij de oranje nasturtiums die eronder naar boven reiken.
Een prachtig experiment! Een machtig voorbeeld van hoe verrassend en gewoon leuk experimenteren op het landgoed is.
Kate
25 juni 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten