Het plezier blijft

De foto van het landgoed vandaag lijkt niet heel anders dan die bij het blogbericht van 9 november jl. De zon schijnt. De nasturtiums bloeien. Er is veel groen. Niets lijkt veranderd.

En toch, de temperatuur is eindelijk aan het dalen. Ik haalde de dahlia's vast te vroeg binnen - nachtvorst is er nog niet geweest hier in het Amsterdamse, denk ik.

Maakt het iets uit? Het landgoed is er en geeft plezier - blijft plezier geven en dat is wat ik wilde communiceren. Het is goed zo. Meer dan goed.

Kate
21 november 2014

Poten voor het voorjaar

landgoed 8 november 2014

Zaterdag, vroeg op vond ik het landgoed zonovergoten en uitnodigend. Binnen lagen bollen en knoflook te wachten op precies dit moment want het wordt kouder naar het schijnt.

Voorbereiding is alles. Ha! Ik had me half voorbereid. Ik wist dat de knoflook in bak F moest en daar begon ik dan ook mee. Simpel genoeg behalve dat ik ergens maanden geleden wortels had gezaaid voor in de bak.

Die ruimte wilde ik houden want je weet maar nooit. Ik weet nog dat ik een aantal voorjaren geleden wortels oogstte bij mijn moeder waarvan ik de zaai, het bestaan compleet had vergeten.

En dus in de achterste helft, bij het hek, heb ik - na het rooien van wat nasturtium - drie rijtjes van drie knoflook gepoot. Dat is genoeg voor nu, voor straks. Ik hoop dat ze genoeg zon krijgen.

Daarna kroop ik achter de pc om mijn log te checken want waar moesten de rode en paarse tulpenbollen komen, de narcissen en de anemonen? Maar damn, waarom kocht ik rode tulpen en niet witte en roze en gele en zwarte?

Er is al zoveel rood, zo bleek uit het log en ook toen ik even het blog terugbladerde naar afgelopen voorjaar. Ach ja, een goed voorbereid mens... Dat was ik niet toen ik over de bloemenmarkt liep en 'snoepjes' kocht.

Kan nog steeds maar hmmm. Nee. Het is klaar nu. Ik stopte drie van de rode bollen in bak B, bij de andere rode bollen. Niet dus, het waren de paarse bollen bleek toen ze al in de grond zaten.

ongeweekte anemoonknolletjes

Goed werk! Laat maar zitten. De overige paarse en de rode tulpen en narcissen verdeelde ik over bakken A, G en H.

Het enige dat nog op tafel lag waren de anemoonbolletjes of -knolletjes. Ja, die moet je 24 uur weken voor je ze poot. 

en geweekte

In water dan maar en wachten op zondag. Ze leken, al laat de foto anders zien, geweldig gezwollen. Hoe dan ook, ze waren weer 'nat' en klaar om de andere bollen te volgen. 

Maar waar? Kleine witte bloemetjes, waar passen die? Waar zal ik die zien vanachter de balkondeur? Meestal verdeel ik bollen, bloemen over de bakken. Dat had ik ook met de tulpen en narcissen gedaan maar nu deed ik het anders.

Anemone Blanda en Tulipa Triumph

Ik heb alle zeven anemoonknolletjes in bak A verstopt. Zeven dezelfde bollen in de kleinere witte bak is overdaad. Dit moet een wit tapijt worden :-), gepuncteerd door rode en paarse tulpen. 

Ik ben zo benieuwd naar het resultaat!

Kate
9 november 2014  

The waiting game

landgoed op 02-11-2014

Oktober is gekomen en gegaan zonder blogbericht. Een unicum. Niet omdat ik niet van het landgoed geniet. 

En dat het dubbelgevouwen gordijn, halfslachtige poging om tocht en kou tegen te gaan, voor de deur hangt, mag ook geen excuus zijn maar is wel een soort van 'hindernis' om de deur open te gooien. Enfin.

Koud had ik foto's gemaakt van plassen op het landgoed - blij met regen, eindelijk regen - toen het dagen niet meer droog werd. Tja, de lust om te bloggen over regen verging erdoor.

oogst van de Spaanse pepers

Ondertussen haalde ik wel de laatste tomaatjes binnen en vorige week heb ik ook de Spaanse pepers geoogst: meer groen dan rood maar dat maakt mij niet uit. 

Planten uit de aarde. Stokken naar binnen. Licht. Ruimte. Eind van een seizoen en toch al de voorbereiding op het volgende.

In de week dat ik mij had voorgenomen knoflook te planten, was de temperatuur zo mild dat ik het maar even uitgesteld heb en dit weekend is het zelfs zomers warm - zegt men. Valt wel mee hoor. Net even op het balkon was het aardig fris. Lekker, dat wel. De zon is duidelijk zwakker.

bollen wachtend op het moment...

Maar al met al is het te warm om knoflook, bollen, tuinbonen en wat nog meer te planten en zaaien. A waiting game, dat is wat het is. Ik wacht nog maar even op aangekondigde normale temperaturen voor de tijd van het jaar. Komende week meen ik en dan liefst ook nog op een droge dag.

Na een afgebroken poging denken over teeltwisseling, weet ik ondertussen wel waar de knoflook moet komen. Ik mag dan verhuisplannen hebben, ik doe net of ik er volgend jaar nog ben, hier onder de hanenbalken. Ik hoop het niet maar je weet maar nooit. Stilstaan, stoppen is geen optie. Wie weet gaan de bakken wel mee.

verse zaden van de nasturtium

Maar die bakken moeten wel minder nasturtiums bevatten en dus pluk ik de vruchtjes, zaden-in-wording en smijt ze in de vuilnisbak. Ik weet zeker dat ik er tientallen mis maar waar ik ze zie, laat ik ze niet hangen. 

Je kunt ze inleggen als een soort van kappertje maar dat doe ik maar niet en natuurlijk kan ik eventuele nieuwe planten in het voorjaar gemakkelijk uit de aarde rukken. Zo ben ik niet :-).

Hahahaha. Ach ja. Natuurlijk moet je zo worden. Een tuin is een lapje groen dat bestaat bij de gratie van haar beheerder. Laat je alles ongestoord gaan dan wordt het een jungle. Dat heeft zo zijn charme maar hmmm. We zullen zien. Alles hangt ook af van de winter.

Vooralsnog is het voorjaar in Amsterdam en ik wacht - stom als het klinkt - op koelere temperaturen voor ik verder kan met het landgoed 2015. It's a waiting game en ik kan wachten.

Kate
2 november 2014

Zinnia Peruviana Red Spider

Zinnia Peruviana Red Spider, in bak B en H

Weet u nog, een eeuwigheid geleden inmiddels, dat ik sprak over mijn wens een rood landgoed te creëren? Het was, merk ik nu ik terug blader, aan de vooravond van mijn verjaardag.

Rood om me op te beuren. Het was een verwarrende, verdrietige periode: mijn moeder net in het verpleegtehuis, mijn vader bijna een jaar dood - ik wist nog niet dat ook mijn broer zou vertrekken, tijdelijk maar toch ver weg. Enfin..

Rood dus. Gek, hoe je dingen visualiseert - nou ja, dat nu ook weer niet maar wel een sterk idee hebt en daar aan werkt - en opeens is 'het' er. In april had ik een rood landgoed. Gewoon omdat ik het jaar ervoor rode tulpen had gepoot.

Leuk! Geweldig om te ervaren, eens te meer, dat je krijgt waar je naar verlangt. Niet zonder moeite, dat spreekt vanzelf: zaad kopen, zaaien, oppotten, uitplanten zijn slechts een paar van de, in dit geval benodigde handelingen.

En visie. Ik weet nog dat ik lijstjes maakte met de lengte van de bloemen, de bloeiperiode, de bloei en plantsoort om te bepalen waar wat moest komen. Lange bloemen moeten achteraan, dat spreekt vanzelf. Maar dan nog...

Gek. Nooit had ik kunnen voorzien hoe prachtig het is als het echt werkt. Als je opeens een losse luchtige rij zinnaatjes achter in de bakken D en Q op het rek hebt. En later, opeens was er zo'n zelfde haag uit bak B langs de zinken rand.

zinnia in bak B, langs de zinken rand

Als ik al een beetje teleurgesteld was door hoe klein de rode bloemen bleken die ik zaaide, dan is er in het geval van de zinnia's absoluut geen sprake van. Dat komt door de aantallen, het haag-idee, de positionering. Ik ben verkocht.

Ik herinner me hoe ik, het eerste landgoed jaar, laaiend enthousiast was over de zinnia dahliabloemig. Een compleet andere bloem die, wat mij betreft, meer richting dahlia neigt hoewel ik niet zou weten wat dan zo zinnia-eigen is.

Hoe dan ook, ik ben blij dat ik dit jaar weer zinnia's heb. Zinnia Peruviana Red Spider, waarvan ik op een site las: 'een massa kleinere, enkelvoudige bloemen op lange stelen, (...) prachtig in grote potten'. En zo is het.

Het is ook een sterke snijbloem. Dat wist ik niet maar eigenlijk wel want ik voeg hem al het hele seizoen toe aan mijn pc-tafel boeketjes, kleine lieve bloemcombinaties die mij zo blij maken2). Zo blij als kleur op het landgoed.

Oktober dient zich aan en het is nog steeds mild. Het landgoed straalt opnieuw door wolken van nasturtium. En naast de zinna's, bloeien dahlia, cosmos, calendula, lathyrus, geranium en vast nog wel iets dat ik vergeten ben.

Van cosmos en nasturtium weet ik dat ze blijven bloeien tot de eerste vorst zich aandient. En voor daarna heb ik viooltjes gekocht. Een hele tray van twaalf plantjes in diverse kleuren die ik heb verdeeld over de bakken en bakjes. Ook een rode, ja :-).

Een echt rood landgoed is het niet geworden. Daarvoor waren de zaai- en plantresultaten te pover en de nasturtium te dominant. Maar, ik heb kennis genomen van bloemen die ik het tuincentrum niet te koop zijn. Dat is winst.

En ik ben verliefd geworden op een zinnia die ik zeker, ook als ik een tuin zou hebben, terug wil zien op mijn landgoed.

Kate
29 september 2014

1) Het citaat komt van de site van Silene, een Belgische kwekerij - maar ik heb het ook elders gelezen.

2) Als u het geen bezwaar vindt om een blog te bezoeken waar het ook, maar niet grafisch, over BDSM gaat dan kunt deze boeketjes aldaar bewonderen onder de labels 'bloemen' of 'moestuin' danwel bijv. hier.

Bloemenmarkt = bollen kopen

Afgelopen donderdag, vroeg op pad om bloed te prikken zodat ik de volgende dag niet nog vroeger naar het VU hoefde, en 'dus' ook vroeg in de stad. Heerlijk! Om tien uur zijn de winkels amper open en nog helemaal niet bevolkt. 

Goed voor mij want in de bus naar, en tram van het ziekenhuis was ik enigszins onrustig bij elk kuchje, hoestje of geblaf van mijn medereizigers. Het is niet de bedoeling dat ik verkoudheid, griep of ander ongerief van anderen oppik nu.

Het alternatief, de mafia-taxi terug de volgende dag kostte €34 dus hmm dat is te veel maar ja, ik kan het wel betalen en een zorgtaxi duurt me te lang en dan zit je ook met zieke mensen. Ik zal zien wat ik begin oktober bij kuur 4 ga doen.

Terug naar de stad dan, ik had een paar boodschapjes op het programma: nog wat mutsjes voor de nacht. Ik heb er nu zeven maar overdag begint het soms ook al fris te worden met een kaal hoofd en dus ik wilde er meer. Uitverkocht!

Jammer dan. De wintervariant vond ik niets of misschien toch wel, ik weet het niet. We zullen zien. Op naar de bloemenmarkt. Ik wilde bollen en was - ondanks mijn wens - onvoorbereid op pad. Beetje dom? Of gewoon leuk!

Uiteindelijk - na een aantal winkels bezocht te hebben, wat is er veel keuze. Te veel als je geen plan hebt :-) - belandde ik bij mijn favoriete zaakje waar ik al eerder zaadjes heb gekocht en waar ik goed geholpen werd. In het Nederlands ook nog en dat is een unicum, ook op de bloemenmarkt, merkte ik.

Enfin, tulpen dus maar want ik ben verliefd op tulpen. Welke kleur. Ik was compleet niet on the ball wellicht overweldigd door het aanbod. Pas nu ik net mijn aankopen registreer merk ik dat ik had moeten kijken naar bloeiperiode, hoogte dat werk.

Ik had ook geen idee van de kleur die ik wou. Ik kwam dus thuis o.a. met rood :-). Dat had vorig jaar ook al ingeslagen. Hmm. Tien tulipa Triumph Cassini: een gesloten rode tulp van 40 cm die mid to late spring bloeit. Dat is maart-april.

Deze tulp werd mij aanbevolen bij het andere zakje dat ik al in handen had: een combinatie van zes tulipa Triumph Negrita en zes Anemone Blanda White. De tulp is paars en ook 40-45cm met dezelfde bloeitijd. 

De anemoontjes bloeien van februari tot mei en worden 15cm. Ze doen het blijkbaar goed als onderbegroeiing van struiken en rozen enzo en ik denk dat ik ze achter tegen het hek aanzet zodat ze later wegvallen achter de tja wat...?

Of toch maar aan de voorrand, even terugbladeren hier en zien hoe het winterse plaatje eruit ziet daar bij het hek. En dan die tulpen? Waar oh waar. Komt goed. Gaat vast goed komen.

Elke combinatie is goed en er zijn ook bakken waar ik vorig jaar al voorspelde dat het het laatste jaar van bepaalde soorten was en waar dus ruimte zal komen. Edoch, het is ook goed om weer eens meer plek voor vroege groentes te creëren. Keuzes!

Tenslotte kocht ik hele gewone gele narcissen. De dame in de winkel vond het maar vreemd de narcissen zich niet vermeerderd hadden. Dan was er dus iets 'anders' aan de hand want narcissen mogen niet verdwijnen. Tja...

Thuisgekomen bleek dat ik deze narcissen: Carlton al eerder heb gehad en ze zijn inderdaad verdwenen. Ik had er twee, niet veel natuuriljk. Nu heb ik vijf :-). Ik vind het een zeer prettige bloem.

Voorbode van de lente. Prominent aanwezig ondanks de 35 cm, dan valt hij niet om, werd mij verteld. Geel, gewoon helemaal geel. Bloeit ook in maart-april - waarom heb ik niet vroegere - of latere- bloeiers gekocht, lol. Enfin, mooi dus.

Iets verderop op de bloemenmarkt zag ik diepblauwe bloemetjes: drie voor een paar euro en ja, ze konden tegen vocht en bloeien door van de winter dus helemaal goed: Gentiana Scabra. Ze staan in het hangbakje, in H en in D. Leuk!

Naar huis waar ik nog net op tijd was om broer uit te zwaaien die tot begin oktober weer naar zijn verloofde is. De lieverd vergat zijn telefoon dus ik ben de komende drie weken zijn secretaresse :-). Niet erg. 

Ik hoorde al hoe heerlijk het was weer bij haar te zijn. Nou vooruit dan maar. En even zonder hem is ook wel fijn, om eerlijk te zien. Ik doe en ben en leef dan toch iets anders. Hahahaha. 

Bovendien, vooralsnog gaat het opnieuw en nog steeds goed met mij dus ik heb het ook niet nodig. Vrijdag had ik kuur nummer 3 en dat ging weer prima. Straks weer zo'n  Neulasta injectie - hier kan de zorg geld verdienen. Breek me de bek niet open.

Nee, doe maar niet want ik ben blij met mijn bollen en dat mag en moet de boventoon voeren in dit blog dat te lang is maar ik had dan ook schandalig genoeg al meer dan een maand niet geblogd.

Kate
13 september 2014

De reis van de tomaten

maja tomaten in bak A

Gisteravond bij een Italiaan at ik voor het eerst sinds de chemo begon weer eens lekker, d.w.z. met smaak en mijn bordje leeg. Geen zuur, geen oprispingen, geen hik of zwaar gevoel op de maag - gewoon normaal. Heerlijk! Niets fijner dan gezellig, lekker, goed eten.

Wat dat betreft is het niet vreemd dat ik ooit het zwaartepunt hier met de bakken op het landgoed legde op groentes. Niets fijner dan een oogst, klein of groot of uit een stuks bestaand. En vandaag kon ik niet anders dan een blog openen over misschien wel een van de grootste oogsten van dit jaar.

Tomaten dus. Je denkt er niet bij na als je waterige tomaten, zoals gisteren in de salade, koopt of eet maar voor ze op je bord liggen hebben ze een lange reis achter de rug. Vergeet even de import en de kilometers en de rest van het commerciële traject - daar weet ik te weinig van maar ik weet wat ik zie, hier.

Op 16 februari jl. zaaide ik drie soorten. Maja, nog steeds het zaad dat ik ooit kocht. Minibel, een favoriet, ook van de zaadhandel. Romaatjes, zelf gewonnen zaad van gekochte tomaten. Zie het label tomaten en/of techniek om meer te leren hierover. Drie bakjes van drie zaadjes elk.

Ze kiemen, Roma kiemde vrij snel namelijk al op 23 februari en op 12 maart verpotte ik ze. Op 20 april logde ik dat ik in bak A een Maja tomatenplant had geplant. In B een en in bak I twee Roma plantjes. Ik twijfel of ik niet in I toch een Minibel heb gezet want de vruchten lijken meer op Minibel dan Roma :-).

Hoe dan ook, er staan tomatenplanten in drie bakken en op 1 juli zag ik de eerste tomaatjes zitten in alle bakken. Ik doe vrij weinig aan de weelderige groei. Ik probeer te dieven, d.w.z. het weghalen van scheuten in de oksels van 'takken' maar dat houdt vrij snel op wanneer de jungle het overneemt.

Ik probeer de trossen op te binden zodat ze straks of nu niet afbreken onder hun eigen gewicht maar ben daar, zeker dit jaar, niet consequent in. Wel breek ik, wanneer de vruchten gevormd zijn, het onderste loof weg voor licht en lucht. Het resultaat is geweldig.

romaatjes langs regenpijp in B

Gisteren heb ik de planten getopt. Het is tijd de groei te stoppen zodat de plant haar energie steekt in de groei en het rijpen van de bestaande tomaattrossen waar het anders nog steeds nieuwe vruchten zou aanmaken die niet meer zouden volgroeien.

Langs de regenpijp in B groeit een Romaplant met een stuk of vier trossen. Stiekem heb ik al een rood tomaatje gesnoept natuurlijk maar ik probeer de tros te laten hangen tot hij zo volgroeid mogelijk is.

minibel in I

In I staan twee planten waar ik niet bij kan, waar ik niet veel zicht op heb ook :-). Maar, er hangt een trosje rode tomaten waarvan, nogmaals, ik echt denk dat het geen Romaatjes zijn en dus Minibel zouden moeten wezen. Lol. Maakt het wat uit? Nee!

maja in A

De meest robuuste plant is en blijft de Maja. Een steel als een stam. Bladeren waarvan je je kunt afvragen of ze wel 'echt' zijn zo stevig en glanzend en trossen vol grote dikke tomaten die voorzichtig aan het kleuren zijn. Een ervan althans, lol (*).

Oogsttijd? Geen idee. De Romaatjes, ja, de eerste tros ga ik wellicht vandaag toch maar afknippen vanwege de voorspelde storm. De - ik ga het eigenwijs zo noemen - Minibel in I haal ik ook binnen. De rest is nog groen en wie weet hoelang het duurt voor ze oogstklaar zijn. 

En dat bedoel ik dus: wat een reis. Zes maanden of langer om tomaten te kweken in de buitenlucht zonder bescherming, zonder speciale zorg, gewoon hier op het landgoed in hartje Amsterdam. Petje af voor de kracht van het zaad, voor de plant, voor de vruchten.

Wat zullen ze goed smaken! (**)

Kate
10 augustus 2014 

(*) Jammer dat ik de kleur van de plant op de foto (weer eens) niet goed te pakken kreeg.

(**) Als u het geen bezwaar vindt om een blog te bezoeken waar het ook, maar niet grafisch, over BDSM gaat dan kunt u in het blogbericht van 12 september 2014 - of rechtstreeks via 'recepten' bovenin de balk - zien en lezen hoe de tomatenoogst verwerkt werd in een tomatensoep van landgoedoogst.

Pronkbonen en rode uien oogsten

Augustus: oogstmaand. De eerste echte oogst van het landgoed haalde ik eergisteren binnen toen ik meer dan een handvol pronkbonen plukte. Wat een zegen toch steeds weer terug te kunnen vallen voor een handje van dit of dat.

Dit jaar is anders. Ja, er hangen tomaten en ze zijn mooi. Ja, er is rabarer waarvan ik, tegen het advies in, geoogst heb - dat was de eerste oogst bij nader inzien. Knoflook daarvoor al, lang niet alle teentjes kunnen vinden maar toch: oogst. Hmmm. Mijn openingswaarneming klopt dus niet. Hahaha. Who cares?

Ik oogstte de bonen en trok de draden eraf waarna ik ze in kleine stukjes sneed en kookte. Lekker door de maaltijdsalade en gezond!

De courgette- en pompoenplanten bloeien. Geen idee of ze nog vrucht gaan vormen. De bloemen variëren van heel klein tot normaal formaat. Ik had ook een meloenplantje in bak Q gezet en dat leeft nog steeds maar het groeit traag en bloei heb ik nog niet gezien.

Ik hoorde lovende berichten over de Spaanse Peperplant die ik had geschonken: vruchten in het groen, rood en paars draagt mijn gift. Mooi. Hier heb ik twee heel erg geschonden plantjes die zowaar een bloemetje tonen. Ach ja... Ook dat is prachtig. 

De heer aan wie ik de chiliplant gaf, schonk mij de rabarber en ook een hele zak van wel vijftig poot uitjes. Wat moest ik ermee :-)? Het is een rode ui. Heerlijk natuurlijk maar veel te veel. Ik pootte hier, op het terras van mijn moeder en gaf de rest weg.

Van zaad is het me nooit gelukt om uien te kweken. Van pootuitjes dit keer wel. Hier niet hoor maar op het terras van mijn moeder heb ik een bak gevuld en daarvan heb ik gisteren alles wat ik zag meegenomen. Wellicht te vroeg maar dat maakt niet uit. Beter nu dan nooit. Ik ben zo trots :-).

Kate
9 augustus 2014

B is van beautiful

bak B

Snik hete dagen, radiotherapie en het einde ervan, broer die terugkeert en een onbegrijpelijke ramp - redenen genoeg waarom ik niet tot bloggen ben geraakt.

Maar vanmorgen dan toch mezelf een schop onder mijn harembroek gegeven, als niet nu wanneer dan? Bak B trok mijn aandacht - de inhoud ervan dan toch.

Ter herinnering: het is de witte bak links van mijn balkondeur en hij zit tjokvol, o.a. met slakken :-).

Het courgetteplantje Endurance heeft het zwaar te verduren gehad en ik was in het geheel niet zeker dat het het dagelijkse slakkenbal zou overleven.

courgette Endurance in B

Gezaaid op 27 april, gekiemd op de vensterbank, uitgeplant in B op 17 mei en nu bloeit er een heel klein bloemetje. Prachtig zijn courgettebloemen. 

Ook in D bloeit een courgette dat is de Black Beauty - net zo klein maar meerdere bloempjes al. En in C bloeien beide pompoenplanten.

Romaatjes langs regenpijp in B

De tomaten - als ik even doorga met de vruchtplanten - zijn verder. Er hangen aan alle planten vruchten die ook al aan het verkleuren zijn.

In B zijn het de romaatjes - drie trossen inmiddels. In A staat een Maya tomatenplant, ik zei het vast eerder: stuggere bladeren, grotere tomaten.

tigridia rechtsvoor B

De tigridia bloeit sinds enige dagen volop. De bloemen bloeien maar een dag maar de plant 'spuit' bloemstengels zodat er iedere dag bewonderd kan worden.

Aan de achterkant van de bak bloeit leeuwenbek nog steeds. Hier in de kleur roze.

Op de hoek van de bak onder de tomaten staat een calendula die nog moet bloeien. Het zal Sunny Girl zijn maar zeker is het niet.

tagetes linksvoor B

En er staat een tagetes met een piepklein bloemknopje: Petite Harmony.

Boven de bak, waar vroeger dit jaar de nasturtium slingerde komt nu de pronkboon Painted Lady aan vanuit bak E - ook al in bloei maar geen foto :-).

leeuwenbek achterrand B

Geen tijd ook om die nog even te maken, ik ga naar buiten, de b is ook de b van buiten.

Kate
23 juli 2014

De slingers opbergen

landgoed na het opruimen van nasturtiums

Wat doe je terwijl je wacht op dat telefoontje van je oncologe waarin je te weten zult komen wanneer je vergiftigd gaat worden - 'gif bestrijd je met gif', aldus mijn broer? 

Dan zorg je dat je bezig bent. Buiten. 

Buiten het zicht van de klok en berg je de slingers op - de lianen van nasturtium die, verdord zoals ik zal zijn om te kanker te ruimen, mijn landgoed ontsieren en licht benemen van de bakken eronder.

Ik zette de snoeischaar erin en knipte en trok de slingers uit het net, van het gaas, los van de draden en stokken. De schone stukken gooide ik op de inmiddels overvolle compostbak. 

aangetast door luis

De door luis aangetaste zwarte stengels verdwenen in de vuilnisbak. Het is morgen vuilniszakkendag vandaar dat ik het vandaag deed en het leidde me af van dat telefoontje. 

Bovendien is het gewoon helend en goed om het landgoed op te ruimen - had ik wellicht al veel eerder moeten doen want ik creëerde een nieuw canvas. Niet leeg maar wel met mogelijkheden om dingen te zaaien en/of te planten.

Zo is bak F eigenlijk leeg. Volgens het teeltplan moeten hier wortelen komen en ik heb die ook gezaaid op 1 maart. Wie weet komt er nog wat van volgend jaar ofzo - lol. Dat was het geval vorig jaar bij mijn moeder toen ik onverwacht wortelen kon oogsten.

Op dat stukje wortelveld na, is de bak leeg. Nou ja, niet waar. Ook hier heeft nasturtium zich voortgeplant. Vandaar dat ik vandaag na het snoeien religieus alle vruchtjes, kapperachtig toekomstige zaad van de aarde heb geraapt.

Wat bak F betreft: die moet leeg. Wortelveldje mag blijven maar nasturtium moet weg, verplant naar de randen of gewoon weg. Jammer dan. Ik zal een laagje verse aarde op de bak strooien en er dan sla zaaien. 

Even kijken wanneer want het wordt erg warm en dat is minder voor sla-zaai. Ik wil sla want dat heb ik dit jaar helemaal niet. Maar ik kan ook kiezen voor rode biet in F. Bieten zijn wortelen. Misschien beide - sla groeit snel, bieten niet.

En zo was ik bezig met als bijkomend voordeel dat de tijd omvloog en het telefoontje niet was geweest toen ik klaar was. Met de zenuwen viel het uiteindelijk wel mee want eerst was er een snelle lunch. En ach...

De oncologe belde en eigenlijk is er nog niets zeker. De begindatum van de chemo hangt af van het herstel van de huid na afloop van de radiotherapie. Begin tot half augustus denkt zij. Eind juli heb ik een poli afspraak. 

Het betekent dat ik tot eind juli nog met aarde kan spelen - men raadt tuinwerk zonder handschoenen af tijdens chemotherapie wegens gevaar op wondjes en infecties. 

Het betekent dat ik zelfs misschien zelfs nog iets met mijn compostbak kan doen. Die is overvol en er staat water in. De bak is echter te zwaar om naar voren te halen zoals ik nog wel eens deed. Even denken dus.

Zo gaat juli beginnen met een nieuwe blik op het landgoed en mogelijkheden nog wat oogst te genereren. Dat is nooit weg. Maar liever had ik minder tijd om te tuinieren-met-blote-handen zodat ik sneller chemo-vrij was. Ach ja...

Kate
1 juli 2014

Oh, wat een zomer...

Grom grom grom, veel te lang niets aan het landgoed blog gedaan. Sorry daarvoor. Ik kan makkelijk genoeg verwijzen naar de gebeurtenissen van alledag - niet zo alledaags overigens want borstkanker, maar goed - maar dat zou niet eerlijk zijn.

Er speelt nl. ook wel iets van blogmoeheid mee, hieroh :-). Tenslotte, wat is het? Vier jaar landgoed met ongeveer dezelfde planten geeft niet veel nieuws om te melden. Toch is nog steeds elk jaar, elke dag anders. Als er al niets is om over te jubelen dan is er wel genoeg te mopperen.

De nasturtiums bijv. :-). Zij zitten onder de luizen en hoewel ik ze ooit als bladluisval bestempelde en dat dus een goede functie is - immers, indien niet op de Oost-Indische kers waar zouden ze dan gaan zitten? - het irriteert me ook want het zit overal.

Daarnaast schieten in alle bakken tientallen jonge nasturtiumpjes omhoog. Resultaat vast van die zachte winter en wellicht ook de warmte. Stom genoeg zie en behandel ik het niet als onkruid. Wel raap ik inmiddels de gevallen besjes, zaden in spe op gooi ze weg. Dat wordt nog lachen volgend jaar of zelfs later dit jaar. Meer oerwoud!

Datzelfde oerwoud houdt licht tegen en de bakken eronder hebben er vast onder te lijden - vooral F en I. Desondanks heeft de tomatenplant in bak I al een tomatentrosje. Zo ook de plant in B - twee zelfs al en ook de veel donkerder uitziende maja tomatenplant in A. Wat er ook gebeurt, ik zal tomaten hebben dit jaar.

Zo ook knoflook. Al is het nog vroeg, te vroeg ik ben alvast aan het oogsten. Ik had geen knoflook meer in huis en beter nu opeten dan op enig moment weggooien zoals ik moest doen met de oogst van vorig jaar omdat ze te wam en licht hebben gehangen. Ik heb er drie geoogst, twaalf te gaan.

Er zijn slabonen - sperziebonen voor de niet-tuinierder. Niet genoeg voor een maaltje of dat komt nog maar wel een aantal. Voor pronkbonen is het nog te vroeg. De tuinbonen schieten dan eindelijk omhoog dus dat komt ook goed. Kapucijners lukken wederom niet. Courgettes blijven een groot vraagteken en dat is afhankelijk van hun strijd tegen de slakken.

Zoals ik al zei: het is niet veel anders dan andere jaren. De tigridia is opnieuw aanwezig in bak B. De leeuwenbek bloeit voor de tweede keer nadat ik een soort van Chelsea chop had toegepast - of was het gewoon deadheading? De dahlia's, type roze - het bekende soort, bloeit. De nieuwe, bishop's children, zitten ook in de knop.

Cosmos groeit maar bloeit nog niet. Coreopsis levert ook een gevecht met slakken maar in hou in elk geval een plantje over dat in de knop zit. Ik heb hele kleine rode zinnia bloempjes. Een korenbloem is er in het regenpijpbakje. En klaprozen, papavers, poppy - EINDELIJK. In het aardbeienbakje. Twee soorten: de ouderwetse oriental en rhoeas.

Over de kruiden kan ik kort zijn: het kwakkelt als vanouds. Tijm, gekocht, niet uitgeplant maar op de landgoedvloer was een haven voor slakken en ging dood. Rozemarijn lijkt evenwel zonder slakken ook niet bijzonder te floreren. Het stekje laurier van het terras van mijn moeder stokt. Salie - een stuk afgesplitst van het terras - groeit als kool.

Het terras van mijn moeder gaat niet goed. Ik was er vanmiddag even na weken afwezigheid. Broer is in het buitenland en ik sla over het lege huis in te gaan. Vanmiddag dan toch en even het terras op. Wat een shock: alles verdord, verdroogd, verbrand: kiwi, frambozen, vijgen, pruimen - en bijna alle overgebleven bloemen. Zo erg... Om te huilen.

Terug thuis pleziert de gemberbak die opnieuw gember laat zien en er is platte peterselie om te knippen. Basilicum kwam uit een potje van de supermarkt en behoeft, achter de peterselie, wellicht meer licht. Er staat ook nog wat zaaiwerk op de vensterbank: tagetes, meer coreopsis en nog een courgette. We zullen zien hoe dat gaat.

En zo is het een zomer als alle anderen maar een die ik me nooit had voorgesteld en met een levensgrote impact(*). Geen idee hoe het verder zal gaan met het landgoed en mij. Men doet nogal panisch over tuinieren en de kans op infecties. Ik weet het niet. Ik ga wel de knoflook oogsten voor de chemo begint en ik zal ook het zaaiwerk poten. 

Voor de rest zie ik het wel. Dat is wat ik kan en moet en zal. Het landgoed blijft me plezieren maar volgend jaar, indien ik er ben, nog hier in dit huis ben want verhuizen trekt meer en meer, dan zal ik alle bakken legen en gewoon opnieuw beginnen. Nieuw jaar, nieuwe kansen voor het landgoed en mij.

Maar eerst de zomer - oh, wat een zomer...

Kate
28 juni 2014

(*) Over die impact van borstkanker op mijn leven, schrijf ik o.a. in het volwassen blog: Kate schrijft over ketens en kneuterigheid. Er staan geen expliciete foto's maar de inhoud kan vervelend zijn, kies gewoon voor het label kneuterigheid en/of borstkanker als je daar specifiek over wilt lezen. 

(**) Sorry, een blog grotendeels zonder foto's - ik begon te schrijven vanuit gemopper en eens niet vanuit de foto's of de planten die erom schreeuwden in het zonnetje te worden gezet. Volgende keer weer meer beelden.

Slakken dilemma

landgoed 28-05-2014, 20:12 uur
door het glas van de deur

Eindelijk regent het en niet zo zuinig ook! Vervelend voor mij - want grijs en grijs is niet goed voor mijn welzijn :-), heerlijk voor de tuin, het balkon, mijn landgoed, de plantjes. 

Tot op zekere hoogte want vocht trekt slakken. Slakken die er toch al in overvloed zijn en waren misschien zijn ze slechts zichtbaarder als het nat is. Gisteravond klommen er minimaal vier tegen de gevelplaten op. 

Streepjes zwart met voelhoorntjes gespitst zichtbaar tegen het wit onder de ramen van mijn trap en hal. Het regende te hard, het was laat en ik was aan de telefoon dus ik plukte ze niet. 

Dat is wat ik normaliter doe: ik pak ze op met de hand en gooi ze over het balkonhek naar beneden - niet aardig voor de buren en ik ben altijd beducht voor de keer dat ik een boze buurvrouw over me heen krijg - maar de buren en ik zijn toch al geen vrienden dus wat zou het uitmaken. 

Zij voeren duiven en ik gooi slakken naar beneden in de hoop dat de merels of musjes of koolmeesjes ze op peuzelen. Buren en ik streven hetzelfde doel na dus waar zeuren we eigenlijk over? 

Ik ben zoals ik al eens schreef een groot voorstander van de vogels - maar niet van meeuwen en duiven en ook niet als eters van mijn oogst :-). Vandaar dat er gaas over het hoogste stuk van de trellis hangt als een soort van vogel-afschrik-luifel. 

Het landgoed is daarbij zo vol met potten en bakken, dichtbegroeid en vol dat er amper vogels neerdalen. Perfect behalve dat die vogels zo niet als slak-opeter fungeren. 

Dus gooi ik de slakken ook regelmatig op mijn daken zodat vogels daar hun maaltje kunnen oppeuzelen. Ik heb een plat dak boven mijn eettafel en boven de badkamer. 

's Nachts hoor ik het getrippel, geritsel op en in het dak. Die slakken zouden hoe dan ook opgemerkt moeten worden. Opgegeten of gevoerd aan de jongen.

Of niet? Regelmatig zie ik de slakken terugkeren naar het landgoed. Kop omlaag. Vol kracht vooruit. Naar beneden waar de planten staan. Hmmm. Niet goed. 

Ik heb gelezen dat slakken behoren tot de dieren die hun huis terug op zoeken als ze verdwaald zijn - of weggegooid. Hoop aan de horizon: dit gaat niet op als je ze twintig meter verplaatst. 

Ik heb geen honkbaltraining doorlopen en twintig meter verder op het dak boven mijn hoofd ligt buiten mijn bereik. Jammer dan. 

Spaanse peper 18-05-2014

Leven en laten leven? Hmmm. Mooie gedachte maar mijn planten gaan eraan! Van de zeven Spaanse pepers is er wellicht nog een die vrucht zal dragen. 

De beide courgettes waren binnen twee dagen aangevreten - geen top, geen groei, geen bloei, geen oogst. Zinnia's, zo gewild, ze redden het niet of amper. Adonis verdween zonder een spoor achter te laten. En zo kan ik nog wel even doorgaan. 

Op de vensterbank staat inmiddels een cosmos in bloei. Ik durf hem niet naar buiten te verplaatsen uit angst dat hij het niet zal redden. De drie zinnia's binnen zijn gezonder dan de exemplaren in bakken D en Q. 

vensterbank: links cosmos
in bloei, rechts pompoen

De tweede pompoen is groter dan het plantje in C waar ik niet echt zicht op heb maar wat er nog wel staat, zonder teken van groei. Ik ben bang voor mijn plantjes. 

Courgettes kan ik zo weer zaaien en opkweken, zoals ik ook nog een meloenplantje heb staan waarvan ik me herinner dat die vorig jaar de vraat ook niet overleefde. Voor Spaanse pepers is het veel te laat.

What to do? Mijn nichtje vertelt dat ze slakkenkorrels strooit want anders blijft er niets over. Zij heeft bloemen in haar tuin, geen eetbare gewassen. Korrels zijn groen, eco vriendelijk, niet gevaarlijk ladiedah maar ik wil ze niet op het landgoed. 

Bier dan. Gek genoeg ben ik te zuinig of gierig om bier in de tuin te gieten. Hahahahha. Hoe dom kun je zijn. 

Ik bekijk de video instructies op het internet waarbij de top van een plastic waterflesje afgesneden wordt en met de schenkkant naar beneden in het onderste deel van het flesje geplaatst en vastgezet met tape. 

Zo maakt men een bierval. Bier erin, op de aarde leggen en presto! Hmmm. Je kunt ook flesjes in de aarde graven maar ik vrees dat ik daar geen plek voor kan vinden. 

Ik sta voor de balkondeur en mijmer over een tochtje richting super en zie opnieuw slijmerige vriendjes op de gevel. Zout op de aarde zoals we vroeger deden is natuurlijk een doodzonde want het verzout de aarde en doodt de planten. 

Maar zout doodt wel. Hup! Deur open en dit keer gooi ik de beestjes in een bakje met zoutwater dat ik na afloop doorspoel in het toilet. Minimaal twintig slakken en nog wat slakkendril - eitjes dus - verdwijnen zo definitief richting Amsterdams riool. 

Het heft het machteloze gevoel wel enigszins op maar beter is het alsnog even door de regen naar de supermarkt te gaan. AH is vast open ondanks het feit dat het Hemelvaartsdag is. 

Als ik vandaag begin, kan ik wellicht mijn vensterbank over een paar dagen legen en wederom vullen maar dan met nieuw zaaigoed want zolang ik weet dat het slakkenleger onverslaanbaar is, had en heb ik daar geen zin in. 

Het aanbod van een vriend om het hele landgoed leeg te trekken en opnieuw te beginnen: bakken naar binnen, vloer onder vloerplaten schrobben, aarde verversen etc.etc. lief als het is, heb ik ondertussen vriendelijk doch beslist afgewezen.  

Bier dus want het is te gek voor woorden dat ik mij gewonnen zou geven in de strijd tegen de slakken. Over de biervallen zal ik denken onderweg.

Kate

29 mei 2014 



p.s. 28 juni 2014 ---> in elke bak, in de aarde zit nu een glazen kruidenpotje gevuld met bier. 

De gistgeur trekt slakken aan en er blijven er ook nog in zitten: verdronken. Het werkt dus. 

Eens in de zoveel dagen leeg ik de potjes en vul ze opnieuw met het goedkoopste bier. Het blijft een eindeloze strijd, dat wel.

Mei 2014

leeuwenbek in D en Q op het rek

Als u mijn andere blogje volgt(*), weet u vast al waarom ik mijn landgoedblogje heb verwaarloosd en anders leest u het verderop in dit blog. Ach ja, zo gaan die zaken. Dat wil echter niet zeggen dat het niet doorgaat: de bloei en groei en het genot op mijn balkon.

De nasturtiums blijven vlammen en de leeuwenbek zijn zo verschrikkelijk mooi en met name de witte in de bakken D en Q in het rek ruiken waanzinnig lekker - hoe dat kan ik niet zo gauw in woorden uitdrukken. 

Er is die ene witte ranonkel in bak B, daar schreef ik, dacht ik, droomde ik wel over:

ranonkel in B

(...) als ik ooit iemand zou vinden die mij zou willen trouwen dan zou ik witte ranonkels dragen :-). Rare gedachte. Schitterende bloem. Teer maar ook krachtig, multi-layered - als filodeeg en elke laag, elk bloemblad uniek.

Ik zou de zon willen voelen en dan langzaam opengaan als vanzelf omdat er niets anders kan dan dat. Me openen en laven aan die warmte. Nieuwe energie.

Dat was de dag voor ik hoorde dat ik borstkanker heb. Het rare is, ik voel me goed, sterk, vol vertrouwen maar toch ben je ziek. En opeens staat je agenda vol met afspraken en vooruitzichten op nog meer gedoe. 

In de kleedkamer net voor ik een scan moest laten maken, ging de telefoon en de datum van de operatie werd me medegedeeld. Weken eerder dan me was voorgespiegeld, ga ik volgende week al onder het mes. 

Dat is fijn maar betekent dat ik opeens in weinig tijd veel wil doen. Ik weet immers niet hoe ik zal zijn na afloop, wat ik kan of niet. Wat ik wil. Bovendien, een operatie ga je in met schone nagels :-) en dus ben ik gisteren aan het planten gegaan.

nog niet geplante pompoen

Op Koningsdag vond ik een flespompoen beneden bij de fietsen - hij zat in een tas vol boodschappen die er al dagen had gestaan. God weet wat erin zat en aangezien niemand hem had geclaimd, was hij voor mij. Ik maakte voor het eerst in mijn leven pompoensoep en zaaide de pitten.

Zelfde principe als het winnen van tomatenzaad. Spoelen, drogen, klaar. Pompoenen gaan snel: op 6 mei logde ik dat ze gekiemd waren. Op 7 mei maakte ik de eerste foto en gisteren - beetje te vroeg naar mijn smaak, zette ik een van de twee plantjes in bak C.

De bak was min of meer leeg. Niet waar want volgens mij staat er nog verdwaalde, niet geoogste knoflook en er is natuurlijk ook nasturtium. Nu dus ook een pompoen en een courgette: black beauty. De andere courgette, Endurance ging in bak B.

B is, zoals eigenlijk alle bakken, overvol. Er staat een prachtige donkerroze leeuwenbek, er groeit lathyrus, nasturtium, er is de rankonkel, de tigridia komt op en er staat een Spaanse peper die helaas waarschijnlijk dood zal gaan, opgegeten door de slakken.
 

aangevreten Spaanse peper in B

Het is een uitzonderlijk 'rijk' slakken jaar. Het zal ongetwijfeld door de milde winter komen maar alles wordt op- of aangevreten: de okra in bak H, bijna alle Spaanse pepers, jonge bloemplantjes als coreopsis, adonis en uitgeplante tuinbonen. 
 
Zelfs in de koude bak bovenop de compostbakken vind ik slakken. In de margarinebakjes met wc rolletjes waren tuinbonen, erwtjes, kapucijners en peulen niet veilig. Grom grom grom. Ik bleef maar slakken vinden. Geen zaadje kwam meer op.

Gisteren moest ik, zoals ik al schreef, in bak C zijn en de koude bak stond in de weg daar bovenop die compostbakken. Ik tilde hem over de stokken van de tuinbonen in bak A naar voren. Het is mei dus ik kan wel zonder koude bak. Ik bekeek hem eens goed. 

Mijn koude bak: het laatst overgebleven sinaasappelkistje bekleed met plakken piepschuim en bedekt met een glasplaat uit een oude koelkast. Hij heeft jaren dienst gedaan in het vroege voorjaar buiten voor het rek maar nu was het tijd hem definitief te ontmantelen. 

Een deel ging in de compostbakken, een aantal stukken hout en ander houtig materiaal zette ik langs de randen van de bakken opdat het in de aarde zal vergaan :-). Dat kan jaren duren hoor want in bak C staat nog steeds een stuk van een kistje dat ik er in 2010 plantte :-).

iris in bak F

Het jaar erop pootte ik iris maar die kwamen niet goed of helemaal niet op. Tegelijk met de ranonkel kocht ik afgelopen december opnieuw irisknolletjes en deze komen wel goed op. In bak B had ik een witte en nu in bak F heb ik een paarse en een witgele. Prachtig!

Het was bevredigend en druk gisteren buiten in de zon en vandaag kan ik ook nog wel wat doen, mocht ik willen en dan vanavond in bad mijn handen weken, schone nagels voor als ik geholpen wordt. 

allium bak G

En hopen dat de slakken mijn plantjes voor de verandering met rust laten. IJdele hoop, ik haalde vanmorgen al een slak van het blad van de courgette in B. 

Ik zit met de deur open en geniet van de nasturtium en verbaas me erover hoe snel de alliums in G gebloeid hebben. Gelukkig komt er nog een Purple Sensation aan in B. 

B - eerste bak bij deur, mijn blik op het landgoed als die deur open is en daarmee ben ik terug hier achter de pc. Het is te mooi om binnen te zitten.

Ik zet mijn stoel uit en ga genieten van het landgoed, van de bloemen en oh, ik heb helemaal nog niet verteld over de rabarber die ik kreeg en die groeit en groeit tussen de knoflook - een goede combinatie - in G.

Het zal moeten wachten, zoals ik nu wacht op de dingen die staan te komen en u moet wachten op het volgende blogje.

Kate
18 mei 2014

(*) als u over de drempel van volwassen inhoud wilt stappen, kunt u mij ook volgen op mijn blog "Kate schrijft over ketens en kneuterigheid".