Morgen zal eindelijk de eerste zinnia bloeien. Vorig jaar heb ik er zo van genoten dat ik er dit jaar veel, heel veel van heb gezaaid. Niets kwam op.
Ik zaaide bij en opnieuw nada, noppes, niets zoals er geen zonnebloem kwam, geen cosmos, geen calendula. Al wat ik had waren oranje nasturtiums, oranje tagetes – mooi, maar ik wilde kleur. Andere kleur.
Ik heb niets te willen. Te midden van een zee van oranje zal ik morgen een oranje zinnia kunnen bewonderen. En ik ben blij. Ik die geen oranje bloem meer dacht te kunnen zien.
Het landgoed leert mij weer dat ik het leven maar te accepteren heb zoals het komt. Ik ben dankbaar voor die les.
Kate
5 oktober 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten