Ode aan de spruitkool

Het gewas dat momenteel mijn persoonlijke favoriet is, is de spruitkool. Ik ben helemaal onder de indruk van die plant, van de kleur - een prachtige grijsblauwe groen, de vorm, de groeiwijze.

Na enige mislukkingen, lees: zaailingen die het niet redden, heb ik twee planten over weten te houden. Een staat bij mijn moeder op het terras en een hier in een van de sinasappelkistjes. Beide zijn mij dierbaar - mag ik dat zeggen van een groenteplant? 

Die hier bij mij op het landgoed is stevig aangevreten door slakken - andere veroorzakers kan ik, als leek, niet identificeren. De kop of krop of hoe heet het bovenste deel van een spruitkool is er helemaal af ondanks mijn strijd middels koffiedrap en eierschalen. 

Wonderbaarlijk genoeg zie je dat de plant desondanks  spruitjes heeft gevormd waar eens de kroon van de plant zat. Geen idee hoe dat werkt. Ik wist amper - zeg maar niet hoe spruitjes groeiden voor ik me met moestuinieren ging bezighouden. 

Spruitkool, van die naam had ik nog nooit gehoord en het zaad kocht ik laat, ergens in een bouwmarkt want bij het tuincentrum had ik het niet gezien of had het niet mijn aandacht. Ik houd van spruitjes. Zo'n groente die echt niet meer de bittere 'vieze' smaak heeft van onze kindertijd. Op zoek naar nieuw zaad, nieuwe groente viel mijn oog op het pakje spruitkool, roodnerf type Sanda.

spruitkool 3 september

Ik zaaide en hoopte maar er gebeurde weinig. Uiteindelijk, vrij laat, ergens rond 9 mei tweemaal gezaaid in de zaaibak en een maand later uitgeplant, lukte het dan toch. 'Roodnerf geeft forse planten', zegt mijn informatie. Het zou een hoge plant worden van wel 80 cm. Bij mijn moeder is dat ook het geval.

Het is een prachtige plant, koninklijk zou ik hem bijna noemen. Ik ben verliefd. Hij staat er onder gaasdraad - tegen de vogels - en ik pamper hem met eierschalen en koffiedrap tegen slakken en rupsen. 

Een oude riek, vraag me niet waarom er een riek is op het terras, gebruik ik om de plant groeiruimte te geven onder dat dak van gaasdraad. De foto laat mooi zien dat het met recht een kool heet hoewel de spruitjes elk als mini-kooltjes dat ook tonen. 

spruitkool 25 juli

spruitjes in bladoksel

Op een foto van eind juli is goed te zien hoe de spruitkool groeit (en gegroeid is). Een tamelijk dikke stam met uitstekende stelen waaraan forse bladeren. 

In de oksels van elke steel zitten bolletjes. Dat zijn de spruitjes. Op de bovenste foto zie je dat deze er al echt uitzien als spruitjes. Misschien zou ik ze zelfs al kunnen oogsten.

Steeds als ik die mooi majestueuze plant zie dan ben ik, tja... niet ontroerd maar trots is denk ik het woord. Trots dat hij het lijkt te overleven, alle slakken en ruspen en vocht ten spijt. 

En als ik dan weer thuiskom en bij mij op het landgoed zie dat de andere spruitkool ondanks het feit dat hij zijn kroon verloren heeft, toch spruitjes aan het maken is, dan ben ik verwonderd over de kracht van de natuur - de weerbaarheid. Geweldig!


Kate
12 september 2010