Spaanse peper avontuur

Ik heb er ook vandaag eentje liggen, achterin de groentela: zo'n verdroogd rood pepertje uit een bahmi groentepakket van onze vrienden A.H. te Z., net als in maart van dit jaar toen ik bezig was de eerst gekochte zaadjes van aubergine, artisjok, okra en paprika voor te weken, toen de eerste erwtjes, radijsjes en rucola gezaaid waren. Toen ik even niets meer kon doen viel mijn oog op de peper.

Als je hem op en neer schudt als een rammelaar dan hoor je het geklik van de zaden. Na enig speurwerk online wist ik wat ik ermee kon, dat ik er wat mee kon. Snij de vrucht open en verzamel het zaad. Het zijn er best veel, meer dan genoeg - weet ik inmiddels. Vul een glas met water en gooi de zaden erin. Het zaad dat naar de bodem zakt is bruikbaar. Droog het in keukenpapier. 

Ik had van die geperste turfpotjes in huis - er staat op dat ze vier cm zijn, ik kan het me niet voorstellen maar misschien is dat hoe diep ze zijn, ik ga het niet nameten. Later heb ik overigens veel gezaaid in lege puddingbakjes en weer later gebruikte ik van die plastic yoghurtpotten. 

De chilizaadjes legde ik op die turfpotjes in de vorm van een dobbelsteencijfer vijf. Ik had nog geen zaaiaarde dus het zal wel in potgrond zijn geweest. Zaadje voorzichtig aandrukken, beetje aarde erover strooien en met een plantenspuit rijkelijk besproeien met water (ik gebruik overigens een sproeiding waar ooit schoonmaakmiddel in zat). 

De bakjes aarde zette ik in een vensterbankkasje. Dat is makkelijk want je kunt de boel lekker vochtig houden zonder geklieder en de kap zorgt voor extra warmte wat wel nodig is aangezien het van nature geen plant is die in Nederland voorkomt.

Ik had gezaaid op 29 maart en op 7 april meldde ik wat ik noem 'de eerste beweging' in mijn log. De foto hierboven is van 10 april, je ziet hoe snel het gaat. In totaal zaten er 22 zaadjes in de aarde verdeeld over vier zaaibakjes. Op 12 april schreef ik dat er drie bakjes met vijf zaailingen en een met vier waren. Zes dagen later heb ik een deel overgepoot en een paar zaaibakjes heb ik in tact gelaten voor het geval er iets mis zou gaan met de andere zaailingen.

Uiteindelijk heb ik op 23 mei twee plantjes buiten uitgeplant en drie zijn er een week later naar mijn moeder gegaan die helemaal niet van Spaanse peper houdt :=). Vijf, zes zaadjes per zaaibakje was dus iets te veel. 

Alle vijf de planten doen het goed. Bij mijn moeder beter dan hier omdat ze daar waarschijnlijk meer zon hebben en ook meer licht. Na ongeveer een week in de aarde heb ik de bladeren van het onderste deel van de stam geplukt - dat had ik ergens gelezen maar verder heb ik geen bijzondere dingen gedaan.

De planten bij mijn moeder bloeiden eerder maar op 2 juli bloeide de eerste plant hier op het landgoed met mooie witte bloemetjes verscholen achter aardappelloof. Nog steeds kan ik niet echt volgen wat er gebeurt in die bak met de pepers. Ik keek net nog even maar ik zie geen vruchten. Bij mijn moeder is het andere koek. Die heeft aan elke plant meerdere stevige groene pepers hangen. 

Op 20 juli kon ik niet langer wachten en heb ik de eerste mee naar huis genomen. Hij smaakte rauw, ik durfde maar een heel klein stukje te proeven, als een wat pittige paprika - niet scherp maar wel lekker. Hij is in een stoofpot belandt. Afgelopen zaterdag heb ik er twee door een maaltijdsalade met tonijn gesneden: heerlijk! 

De zomer is weer even wat minder warm en ik weet niet of de pepers die nu nog aan de planten hangen rijper, rood dus, zullen worden. Ik heb moeite daarop te wachten want ik vind ze nu al zo lekker... Volgend jaar, bij leven, welzijn en ruimte, ga ik zeker meer zaailingen uitplanten. Dit is te leuk en werkelijk de moeite waard!


Kate
27 juli 2010

p.s. als u over de drempel van volwassen inhoud wilt stappen, kunt u op mijn blog "Kate schrijft over ketens en kneuterigheid" lezen hoe ik de Spaanse pepers in de keuken heb verwerkt.

Het stukje van 28 augustus 2010 gaat over het maken van de chili jam en op 24 september 2010 blogde ik over het bereiden van sambal.