Rode bloem en rode biet

Een zomerdag op het landgoed: lopen, bukken, kijken, voelen, ruiken, genieten op mijn stoel. Nog meer kijken, hand op de aarde, vingers op de bladeren. Opstaan om een dode bloem uit te knijpen en een geel blad. De tweede zinnia is aan het opengaan. Wat voor kleur zou het worden? 

Het zaaigoed in het spaanhouten bakje gaat ook open. Hele frêle bloemetjes waarvan ik de naam niet ken. Met mijn stoel manoeuvreren zodat ik er langs kan om mijn camera te pakken. De bloem lijkt groter op het plaatje dan in werkelijkheid, ik zou bijna zeggen mooier ook. Het lijkt wel een klaproos. 

Dat zou kunnen want ik heb poppy zaad in huis en misschien heb ik een enkel zaadje in het bloemenbakje laten vallen, zoals ik ook zinnia en juffertje-in-het-groen door het zaadmengsel heb gedaan. Het zou kunnen maar ik denk het niet. Ik noem haar zomerbloem. Rode zomerbloem met zwart hart.

Terug op mijn post, mijn stoel bij de deur, na het maken van deze foto keek ik eens goed naar het rek tegenover mij. Ik merkte op hoe de winterwortelen op de tweede plank aan het groeien zijn en hoe groot de zinnia's ervoor zijn die de gele afrikaantjes flankeren. Ik voelde in de aarde van de bak naast mij, die waarin ik sjalotten gepoot heb. De aarde was nog steeds te nat. Geen goed teken. 

De oplossing lag voor de hand: als de winterwortelen ruimte nodig hebben in de hoogte en de sjalotten een beschutter plekje dan moest ik de bakken van plek verwisselen. Zo gezegd zo gedaan. Het was een klusje van niets. Tijdens de verhuizing ontwortelde ik op de een of andere manier de gele nasturtium maar die heeft een nieuw plekje gekregen in het hoekje van de winterwortelbak naast de gele afrikaantjes en zo creëerde ik een geel 'bordertje' naast mijn stoel.

Met de sjalotten nu ongeveer op ooghoogte voor mij, besloot ik dat het tijd werd de rucola te verwijderen. Misschien was de aarde te nat, misschien stond de bak niet warm genoeg of juist te warm maar ik was al vanaf de eerst zaai van de rucola niet tevreden over het resultaat. De beloofde snelle opkomst bleef uit en toen er dan eindelijk wat ging groeien was het feitelijk nooit mogelijk een bordje rucola te plukken. Het bleef bij wat losse blaadjes die ik door sauzen of salades mixte. Het was tijd afscheid te nemen van dit gewas.

In de vrijgekomen ruimte, links van de sjalotten heb ik zaad voor zes rode bieten gezaaid. Een zevende zaadje deed ik in een kleine plantenpot waarin ik ook een stekje van een geranium plaatste. Dit bakje is de tweeëntwintigste bak op mijn landgoed. Zeven bietenzaadjes moet een redelijke maaltijd opleveren. Ik ben erg benieuwd. De bieten die ik eerder deze maand tussen de erwtplanten zaaide, staan als rode streepjes boven de aarde. Het is een feest om te zien hoe zaad tot plant uitgroeit. Het blijft een wonder hoe dat kan.


Kate
18 juli 2010