Natuur in actie

En dat is tien...

Op de foto links zit hij nog aan de plant en op de foto rechtsonder ligt hij klaar om opgegeten te worden: mijn tiende komkommer.

Op 11 juli oogstte ik de eerste volgroeide mini komkommer en gisteren haalde ik de tiende komkommer van de plant. 

In zeventien dagen tien komkommers en dat van één plant, één zaadje en dat is nog lang niet het einde van de oogst. Nieuwe bloemetjes duiden op nieuwe vruchten, meer komkommertjes, aanhoudende vreugde.

Leve de Broumana F1!

Kate
29 juli 2010

Prei, kool en wortelen

Op het landgoed verplaatst de aandacht zich langzamerhand naar de wintergroentes - zeg ik alsof ik een expert ben :=).

prei

Tergend langzaam groeit de prei, verheft zich van de grond. Eerlijk gezegd, ik zie amper verschil van week tot week. Pas al ze zo dik als een potlood is, kan ik haar uitplanten in diepere bakken - hetgeen in mijn geval verhoogde bakken betekent. Dat zou ergens in juli moeten zijn maar voorlopig kom ik niet aan de flinterdunne sprietjes die overigens verbazingwekkend wel al als prei smaken.

Aan een kant is het goed dat de prei nog niet klaar is. De bakken waarin de prei zal komen zijn nog niet leeg. Alles lijkt langzaam - ik heb geen vergelijkingsmateriaal maar een koud voorjaar doet dat vermoeden plus de informatie die ik opzocht om mij te helpen bepalen wanneer ik gewassen kan oogsten. 

wortel; nasturtium

De eerste worteltjes hadden vorige week al volgroeid moeten zijn maar ze zien er nog klein uit. De kopjes komen amper of niet boven de grond en als ik de omtrek bevoel dan zijn ze niet veel groter dan dat ene worteltje dat ik een paar weken geleden uit de grond trok. 

Zulke mooie jonge worteltjes moet je natuurlijk helemaal geen wintergroente noemen - over de winterwortelen heb ik het hier even niet, die zijn pas veel later aan de beurt.

rode kool

Maar kool, dat is wel degelijk winters: spruitkool en rode kool. Ik denk dat ze het ondanks de aanvallen van slakken en andere insecten misschien toch nog gaan redden. De rode kool lijkt een kooltje te gaan vormen en de spruitkool groeit, ja als kool dus.  

spruitkool; goudsbloem

Wellicht hebben de fijngeknepen eierschalen die ik op de grond om de stam legde geholpen. De scherpe kantjes van de eierschaal moeten een barrière vormen tegen bezoek en koffiedrap schijnt ook te werken. 

goudsbloem of calendula

Of misschien verricht het bloeiende goudsbloemetje in de bak wonderen. Wie zal het zeggen, ik volg het met interesse.

Kate
28 juli 2010

Spaanse peper avontuur

Ik heb er ook vandaag eentje liggen, achterin de groentela: zo'n verdroogd rood pepertje uit een bahmi groentepakket van onze vrienden A.H. te Z., net als in maart van dit jaar toen ik bezig was de eerst gekochte zaadjes van aubergine, artisjok, okra en paprika voor te weken, toen de eerste erwtjes, radijsjes en rucola gezaaid waren. Toen ik even niets meer kon doen viel mijn oog op de peper.

Als je hem op en neer schudt als een rammelaar dan hoor je het geklik van de zaden. Na enig speurwerk online wist ik wat ik ermee kon, dat ik er wat mee kon. Snij de vrucht open en verzamel het zaad. Het zijn er best veel, meer dan genoeg - weet ik inmiddels. Vul een glas met water en gooi de zaden erin. Het zaad dat naar de bodem zakt is bruikbaar. Droog het in keukenpapier. 

Ik had van die geperste turfpotjes in huis - er staat op dat ze vier cm zijn, ik kan het me niet voorstellen maar misschien is dat hoe diep ze zijn, ik ga het niet nameten. Later heb ik overigens veel gezaaid in lege puddingbakjes en weer later gebruikte ik van die plastic yoghurtpotten. 

De chilizaadjes legde ik op die turfpotjes in de vorm van een dobbelsteencijfer vijf. Ik had nog geen zaaiaarde dus het zal wel in potgrond zijn geweest. Zaadje voorzichtig aandrukken, beetje aarde erover strooien en met een plantenspuit rijkelijk besproeien met water (ik gebruik overigens een sproeiding waar ooit schoonmaakmiddel in zat). 

De bakjes aarde zette ik in een vensterbankkasje. Dat is makkelijk want je kunt de boel lekker vochtig houden zonder geklieder en de kap zorgt voor extra warmte wat wel nodig is aangezien het van nature geen plant is die in Nederland voorkomt.

Ik had gezaaid op 29 maart en op 7 april meldde ik wat ik noem 'de eerste beweging' in mijn log. De foto hierboven is van 10 april, je ziet hoe snel het gaat. In totaal zaten er 22 zaadjes in de aarde verdeeld over vier zaaibakjes. Op 12 april schreef ik dat er drie bakjes met vijf zaailingen en een met vier waren. Zes dagen later heb ik een deel overgepoot en een paar zaaibakjes heb ik in tact gelaten voor het geval er iets mis zou gaan met de andere zaailingen.

Uiteindelijk heb ik op 23 mei twee plantjes buiten uitgeplant en drie zijn er een week later naar mijn moeder gegaan die helemaal niet van Spaanse peper houdt :=). Vijf, zes zaadjes per zaaibakje was dus iets te veel. 

Alle vijf de planten doen het goed. Bij mijn moeder beter dan hier omdat ze daar waarschijnlijk meer zon hebben en ook meer licht. Na ongeveer een week in de aarde heb ik de bladeren van het onderste deel van de stam geplukt - dat had ik ergens gelezen maar verder heb ik geen bijzondere dingen gedaan.

De planten bij mijn moeder bloeiden eerder maar op 2 juli bloeide de eerste plant hier op het landgoed met mooie witte bloemetjes verscholen achter aardappelloof. Nog steeds kan ik niet echt volgen wat er gebeurt in die bak met de pepers. Ik keek net nog even maar ik zie geen vruchten. Bij mijn moeder is het andere koek. Die heeft aan elke plant meerdere stevige groene pepers hangen. 

Op 20 juli kon ik niet langer wachten en heb ik de eerste mee naar huis genomen. Hij smaakte rauw, ik durfde maar een heel klein stukje te proeven, als een wat pittige paprika - niet scherp maar wel lekker. Hij is in een stoofpot belandt. Afgelopen zaterdag heb ik er twee door een maaltijdsalade met tonijn gesneden: heerlijk! 

De zomer is weer even wat minder warm en ik weet niet of de pepers die nu nog aan de planten hangen rijper, rood dus, zullen worden. Ik heb moeite daarop te wachten want ik vind ze nu al zo lekker... Volgend jaar, bij leven, welzijn en ruimte, ga ik zeker meer zaailingen uitplanten. Dit is te leuk en werkelijk de moeite waard!


Kate
27 juli 2010

p.s. als u over de drempel van volwassen inhoud wilt stappen, kunt u op mijn blog "Kate schrijft over ketens en kneuterigheid" lezen hoe ik de Spaanse pepers in de keuken heb verwerkt.

Het stukje van 28 augustus 2010 gaat over het maken van de chili jam en op 24 september 2010 blogde ik over het bereiden van sambal.

Vogelstreken

Dit zijn de bramen, op het terras van mijn moeder, waar we niet van zullen kunnen smullen. Vorig jaar ook al niet. Merels vinden ze net zo lekker als wij en kapen ze voor onze neus weg. 

Waar je met frambozen nog kans had er enige van te kunnen proeven is dat bij de bramen niet het geval. Ze zijn voor ons nog lang niet rijp maar de vogels vinden ze heerlijk.

Gistermiddag heb ik ademloos gekeken en genoten van het jatwerk van een vrouwtjes merel. Zo tam is ze dat je haar bijna kunt oppakken.

Maar hoe leuk ook, ik rouw toch om die bramen die er zo lekker uitzien maar niet in mijn buikje zullen belanden. 

Nu maar hopen dat ze vijgen niet lekker vindt. Ik wacht het niet af. Er moet een manier zijn om de vruchten afdoende te beschermen tegen de vraatzucht van de vogels. 

De aluminium strips aan de takken helpen niet en een net is tricky. Vogels kunnen erin verstrikt raken en het is lastig om de achterkant goed dicht te krijgen.

Het zou voor het eerst zijn dat er een vijgenoogst komt. Vorige jaren verdroogden de vruchten maar dit jaar wordt er extra water gegeven en dat is te merken. Ik hoop echt dat ik over een maand ofzo vijgenjam en ander lekkers kan maken.

Kate
26 juli 2010

Tuinboonoogst

Laat, veel later dan ik had gepland, oogstte ik vandaag de zielige peulen die voor tuinbonen doorgingen - ik hield er vijf boontjes aan over die naar tuinbonen smaakten. Ik ben er geen groot liefhebber van.

De tuinbonen zaaide ik op speciaal verzoek en ik heb ze niet kunnen afleveren op het 'besteladres'. Dat het zo zou gaan, was me al een tijdje duidelijk. Jammer maar helaas.

Ik heb ze te laat gezaaid en ze stonden waarschijnlijk niet op de beste plek. Zodra de aardappels, die hun aarde en ruimte delen met de tuinbonen, eindelijk geoogst kunnen worden, zullen de tuinbonen sneuvelen. 

De planten hebben het niet makkelijk gehad onder het geweld van het aardappelloof dat over ze heen hing en ze wegdrukte waardoor de stengels in vreemde hoeken hingen die ik soms tijdens het langslopen of de verzorging van de planten erachter onbedoeld beschadigde.

Ik hoop en verwacht dat de aardappeloogst extra goed zal uitvallen door de stikstof die de wortels van de tuinbonen aan de aarde hebben toegevoegd. Dat was een van de redenen waarom ik de tuinbonen bij de aardappels heb gezaaid.

Die aardappels blijven een verhaal apart. Een paar dagen geleden piepte er zomaar een aardappeltje boven de aarde. Ik heb hem of haar weer toegedekt met aarde. Het loof is me nog te groen, de komende dagen te nat, en ik las dat aardappelen 100 dagen nodig hebben en die zijn pas volgende week om.

Wat betreft de oogst van de aardappelen, ben ik er inmiddels van overtuigd dat gevoel hier toch een grote rol speelt. Moed ook - zeker voor mij, deze eerste keer, met grote zakken aarde die omgewoeld of omgegooid moeten worden en de beperkte ruimte die ik heb om te kliederen met aarde en knollen.

En dan, nadat de aardappelzakken weg zijn, is het dus over met de tuinbonen. Geen idee of ik het volgend jaar weer opnieuw probeer. Ik las lovende teksten over de tuinboonplant en inderdaad de bloei was mooi. Als ik ze opnieuw zou zaaien dan veel eerder in het seizoen, in 'eigen' grond en in grotere aantallen.

Of dat gaat gebeuren is zeer de vraag. Er zijn groentes die ik lekkerder vind, die ik nu nog niet geteeld heb, andere overwegingen spelen wellicht een rol in de besluitvorming. Het klinkt misschien raar maar ik ben in toenemende mate benieuwd hoe mijn teeltplan er volgend jaar uit zal zien.



Kate
22 juli 2010

Rode bloem en rode biet

Een zomerdag op het landgoed: lopen, bukken, kijken, voelen, ruiken, genieten op mijn stoel. Nog meer kijken, hand op de aarde, vingers op de bladeren. Opstaan om een dode bloem uit te knijpen en een geel blad. De tweede zinnia is aan het opengaan. Wat voor kleur zou het worden? 

Het zaaigoed in het spaanhouten bakje gaat ook open. Hele frêle bloemetjes waarvan ik de naam niet ken. Met mijn stoel manoeuvreren zodat ik er langs kan om mijn camera te pakken. De bloem lijkt groter op het plaatje dan in werkelijkheid, ik zou bijna zeggen mooier ook. Het lijkt wel een klaproos. 

Dat zou kunnen want ik heb poppy zaad in huis en misschien heb ik een enkel zaadje in het bloemenbakje laten vallen, zoals ik ook zinnia en juffertje-in-het-groen door het zaadmengsel heb gedaan. Het zou kunnen maar ik denk het niet. Ik noem haar zomerbloem. Rode zomerbloem met zwart hart.

Terug op mijn post, mijn stoel bij de deur, na het maken van deze foto keek ik eens goed naar het rek tegenover mij. Ik merkte op hoe de winterwortelen op de tweede plank aan het groeien zijn en hoe groot de zinnia's ervoor zijn die de gele afrikaantjes flankeren. Ik voelde in de aarde van de bak naast mij, die waarin ik sjalotten gepoot heb. De aarde was nog steeds te nat. Geen goed teken. 

De oplossing lag voor de hand: als de winterwortelen ruimte nodig hebben in de hoogte en de sjalotten een beschutter plekje dan moest ik de bakken van plek verwisselen. Zo gezegd zo gedaan. Het was een klusje van niets. Tijdens de verhuizing ontwortelde ik op de een of andere manier de gele nasturtium maar die heeft een nieuw plekje gekregen in het hoekje van de winterwortelbak naast de gele afrikaantjes en zo creëerde ik een geel 'bordertje' naast mijn stoel.

Met de sjalotten nu ongeveer op ooghoogte voor mij, besloot ik dat het tijd werd de rucola te verwijderen. Misschien was de aarde te nat, misschien stond de bak niet warm genoeg of juist te warm maar ik was al vanaf de eerst zaai van de rucola niet tevreden over het resultaat. De beloofde snelle opkomst bleef uit en toen er dan eindelijk wat ging groeien was het feitelijk nooit mogelijk een bordje rucola te plukken. Het bleef bij wat losse blaadjes die ik door sauzen of salades mixte. Het was tijd afscheid te nemen van dit gewas.

In de vrijgekomen ruimte, links van de sjalotten heb ik zaad voor zes rode bieten gezaaid. Een zevende zaadje deed ik in een kleine plantenpot waarin ik ook een stekje van een geranium plaatste. Dit bakje is de tweeëntwintigste bak op mijn landgoed. Zeven bietenzaadjes moet een redelijke maaltijd opleveren. Ik ben erg benieuwd. De bieten die ik eerder deze maand tussen de erwtplanten zaaide, staan als rode streepjes boven de aarde. Het is een feest om te zien hoe zaad tot plant uitgroeit. Het blijft een wonder hoe dat kan.


Kate
18 juli 2010

En toen bloeide de Zinnia

Juffertje-in-het-groen

Mijn landgoed heb ik ingericht zonder plan, naar eigen inzicht, mijn verlangen, liefde en hoop volgend. Ik wilde zelf groente telen en ik koos wat ik lekker vond. Nu is dat nogal veel en al winkelend nam mijn honger, mijn hebzucht alleen maar toe. 

Hoewel ik mezelf als pragmatisch beschouw was het mijn broer die me - toen het wel erg uit de hand dreigde te lopen met mijn aankopen - aanried niet alleen groente te verbouwen die ik zelf het lekkerst vind maar daarbinnen te kiezen voor wat niet of kort of moeilijk of duur te verkrijgen is in de winkel. Zo koos ik bijvoorbeeld okra en kapucijners en rode kool.

Er moesten bloemen komen, omdat ik van bloemen hou. Omdat een tuin niet zonder bloemen kan. Vanwege de geuren en de kleuren en de bijen en vlinders. Zonder het te weten koos ik allemaal bloemen die van oudsher in Engelse 'cottage gardens' voorkomen: lathyrus en poppies, zinnia en juffertje-in-het-groen.

Juffertje-in-het-groen, ik zou haar als ik consequent was Nigella moeten noemen. Nigella Damascena. Sinds Elizabethaanse tijden - de tijd dus van Elisabeth I en (gedeeltelijk) van Shakespeare - komt ze voor in tuinen. Aan de bloem werden helende en magische kwaliteiten toegedicht.

De Engelse naam is Love in a Mist. Ze werd gezien als brenger van liefde. Een andere benaming is Devil in the Bush. Liefde wordt door de eeuwen heen gezien als een vloek of een zegen - ik ben dan ook niet verbaasd. Ik las: These blooms are often said to represent the chains that bind people together – usually in love, but sometimes in bitterness¹. Wow!

Dagenlang probeerde ik haar een beetje goed op de foto te krijgen. Het fijne groen verdween in de achtergrond terwijl ze toch de langste bloem is in mijn spaanhouten bloemenbakje en toen, gisteren, bloeide ze. 

Niet de bloem waar ik op wachtte maar, opnieuw, een exemplaar dat ik tussen de wortelen had gezaaid. Rechtsonder een nasturtium. Niet zo mooi recht van steel maar met bloem en welwillend zich in al haar glorie te laten fotograferen.

Het meest voorkomende type is blauw, ik heb echter een pakje zaadjes met roze, lila, witte en blauwe bloemen. Nu ik mij wat meer verdiept heb in de bloem leer ik dat deze mix Persian Jewels heet. Je zou haar alleen al vanwege die naam kopen!

Kate
13 juli 2010


¹ Het citaat komt van: http://flowerinfo.org/nigella-flowers 

Komkommer rendement

Gisteravond heb ik mijn eerste 'volwassen' komkommer geslacht: 15 centimeter lang en heerlijk stevig maar toch sappig. Een echte komkommer en het leuke is, er hangt er nog een aan de plant, net als enkele nog wat kleinere exemplaren. Dat noem ik rendement naar werken.

Kate
12 juli 2010

Allemaal beestjes...

Ik mag dan beginnelingetje zijn, doen of ik niets weet, het landgoed houdt daar geen rekening mee.

Vandaag moest ik toch echt constateren dat er ook op mijn gewassen 'ongedierte' zit. Ik zet het maar even tussen aanhalingstekens. In de keten van het leven speelt ieder dier, elk gewas, sommigen zeggen elke zandkorrel, een rol.

Haal een bouwsteen uit die keten, sommigen zeggen zelfs: bemoei je met die keten en het hele bouwwerk wordt aangetast of in elk geval beïnvloedt. Ik ben van nature geen 'groen' mens. Ik ben geen vegetariër. Ik koop niet ecologisch. Ik gebruik plastic en heb bussen vol mottengif mijn oude woning in gespoten.

Toch ben ik mij ervan bewust dat je duurzaam - ik noem het zuinig, normaal moet leven. Gelukkig, in mijn positie, kan ik dat ook. Ik weet wat een carbon footprint is en prijs mij gelukkig niet elke week het vliegtuig in te hoeven. Ik hoef niet iedere week een nieuwe outfit of gadget. 

Ik probeer te eten volgens de seizoenen en gebruik restjes door ze op te bakken als kliekje of met andere ingrediënten tot een nieuw gerecht om te toveren. En nu ben ik aan het moestuinieren en wel volgens ecologisch principe. Is er een alternatief, zou je je bijna afvragen? Natuurlijk niet. 

Ik ga niet willens en wetens mijn voedsel hier op mijn landgoed bespuiten met allerlei rotzooi. Daar is ook geen reden toe. Ik verbouw in kleine hoeveelheden, ik teel niet meer dan ik nodig heb of kan verwerken en ik zit in de stad wat volgens mij gunstig is als je denkt aan 'plagen', 'ziektes' of anderszins vervuilde grond.

Wat betreft die grond, die is vers, samengesteld uit gelijke delen compost, potgrond, turfmolm en kokospotgrond. Het sproeiwater komt uit de kraan of de emmer waarin ik regenwater opvang. Hartstikke gezond allemaal - zou je zeggen.

En toch, zijn er inmiddels kleine probleempjes zichtbaar. Zo bid ik sinds kort elke avond dat er iets over zal blijven van mijn rode kool. De bladeren worden opgegeten. Ik heb het, ik beken en biecht het hier op, genegeerd. Ik had geen idee waar het te zoeken. Duiven? Merels? Slakken? Of toch iets anders.

rode kool

Van de week zat er een rups - hoe ik nu weet dat dat een rups is moet u mij niet vragen, ik ben een stadsmeisje maar het was een rups, zeker weten - op de steel van een van de goudsbloemen. Hij was sneller dan ik en schoot weg.

spitskool

Koolwitjes, witte vlinders, heb ik gezien hier op het landgoed. Zij zijn een van de bekende belagers van kolen. Maar een vlinder is mooi toch? Die wil je niet kwijt of, erger, dood...

Vandaag bekeek ik de spitskool die ik ongeveer drie weken geleden in de bak bovenin het rek pootte. Ik zag hem namelijk niet, de nasturtium rechts en de pluksla links leken de kool opgegeten te hebben. Not so. Maar dat er iets aan het eten is geweest was wel duidelijk.

Ik tilde de bladeren omhoog en ja hoor, allemaal beestjes... Wat is het? Ik weet het niet.

Ze zijn heel klein - je zou ze makkelijk over het hoofd zien. Nadat ik ze even had laten liggen op het bord, strekten ze zich uit alsof ze wilden zeggen: waar is mijn heerlijke maaltje? Ik wil terug naar mijn kool. I want more! Nou, nee dus. Dat gaat me te ver.

Nu mis ik een goed naslagwerk. Mijn pas aangeschafte 'bijbel' voor ecologisch tuinieren is een boek bijna zonder foto's - erg jammer want juist voor de beginneling is beeldmateriaal van essentieel belang. En nu kan ik wel gaan Googelen maar waarop? Dit zijn duidelijk geen slakken maar mijn tuindersinstinct gaat niet verder dan dat, zegt niet wat het dan wel is.

Eierschalen - dat kwam wel in mij op en aangezien ik in mijn salade voor vanavond eieren nodig had, had ik 'toevallig' eierschalen voorradig. Zelfs zonder het internet te raadplegen heb ik ze om de aangevreten kolen gedrapeerd. Eerst in grote stukken.

Later, nadat ik toch het internet had geraadpleegd heb ik er ook wat fijner gemaakte stukken tussen gegooid. Wie weet bezeren de beestjes zich aan de scherpe randen, of is er nu een onneembare barrière geschapen die ze bij de kolen vandaan houdt. Want spuiten ga ik dus niet doen. Dan maar minder of geen kool!

sjalotten

Wat ik ook bemerk, en ook al langer dan vandaag, is dat de sjalotten vochtig lijken. Hoe simpel is het om dan de grond te bevoelen. Maar ja... het is te makkelijk om in elke bak gewoon even veel water te kieperen - ja, het wordt steeds nonchalanter dat besproeien :-). Enfin, sinds gisteren sla ik de sjalotten maar even over. Ik hoop dat ze nog niet verrot zijn.

thijm

Met precies het tegenovergestelde probleem heb ik te maken in de bak ernaast. Daar staat thijm. Een 'kant en klaar' gekocht plantje dat het zonder problemen zou moeten doen. Niet dus. Het kruid is van onderen helemaal verdroogd. Die krijgt dus tegenwoordig iets meer, of liever: beter gericht water.

En zo leer ik en probeer ik, zonder handleiding, zonder leraar, volledig op eigen kompas. Ik probeer het te doen op mijn manier - en die is vast niet uniek - eerlijk en zo goed als ik kan. Mocht iets alsnog mislukken dan hoort dat erbij. Zoveel heb ik al geleerd in mijn korte loopbaan als tuinierster. Welbeschouwd is dat een universele les die toepasbaar is op het gehele leven.

Kate
10 juli 2010

Zaterdagochtend

Zaterdagochtend, 9 uur, hartje Amsterdam. Ik zit op het landgoed voor de balkondeur met mijn voeten op de rand van de bak kolen en ik geniet.

Twee huizen verderop is een buurvrouw haar dakterras aan het besproeien, het is een prettig geluid. Merels en vogels waarvan ik de namen niet ken, kwetteren - de duiven zijn stil. Een hommel zoemt rond de nasturtiums en in de verte vliegt een Boeing over op weg naar Verweggistan. Ik ben met vakantie op mijn balkon.

juffertje-in-het-groen

"Tender", het boek van Nigel Slater ligt op mijn schoot. Ik lees over zijn liefde voor groentes. Mijn linkerhand maakt sensuele bewegingen om een juffertje-in-het-groen, gezaaid, gekocht vanwege de mooie bloemetjes op het pakje maar ze laat die nog niet zien. Ik streel het wortelloof. Het puntige blad van de artisjok prikt in mijn kuit.

erwt

Ik voel mijn hart opzwellen, trots, blij, gelukkig dat ik hier woon, mijn balkon heb omgetoverd in een landgoed en dat de planten groeien, bloeien - de erwtplanten nu voor de tweede keer, en oogst geven.

Er staan inmiddels drie middelgrote plastic plantenbakken, twaalf sinaasappelkistjes, een curverbak, twee compostzakken, een ondefinieerbaar langwerpig mandje en twee bakken heb ik opgehangen.

landgoed 10 juli 2010

Daarin groeien zomer- en winterwortelen, sjalotten, rode uien, lente-uitjes, prei, slabonen, doperwten, peultjes, kapucijners, tuinbonen, twee soorten aardappelen, drie soorten sla,spinazie, postelein en rucola, drie stoorten kool en spruitkool, rode bietjes, komkommers, tomaten, paprika, spaanse peper, aubergine, artisjok, okra, diverse kruiden, aardbeien en nog wat bloemetjes.

Het ziet er vol en groen en heerlijk uit, precies zoals het voelt.

Het blad van de slaboon strijkt langs mijn voeten en dat van de artisjok prikt in mijn kuit. Een koel windje streelt mijn schouders en de geur van nasturtiums verwent mijn neus. Ik kietel mijn handpalmen langs het harde donkere blad van de tomaat. Binnen is het 30 graden maar buiten is het lekker.

postelein

De kerkklok slaat 12 uur. Ik rooster een Italiaanse bol en beleg hem met boeren camembert die gesmolten is nog voor ik mijn eerste hap genomen heb. Met mijn vrije hand pluk ik wat postelein, helaas te klein van blad om als stoofgroente op te sparen maar wat een heerlijke toevoeging aan brood en kaas. Zelfs mijn beker melk smaakt lekkerder dan anders.

komkommer

Daar, in de hoek van het landgoed wenkt een komkommer: 'pluk me, pluk me' and I oblige. Hij verdwijnt ongewassen in mijn mond. Terwijl ik tevergeefs probeer vast te stellen hoe het toch met de paprikaplant is, ontdek ik een ander komkommertje, dikker, groter, meer komkommer dan augurk. Zie je wel, ik moet wachten, geduld betrachten. Ik pluk te snel.

Een verdwaald peultje belandt in mijn mond en ook pop ik de enige erwt uit wat zo te zien de laatste erwtenpeul is van de eerste oogst. Ook lekker zo ongekookt! Gelukkig staan behalve de erwten ook de peulen weer in bloei en de kapucijners zullen kort erna weer bloemen dragen. Fijn!

Het zal nu snel te warm worden om hier te kunnen blijven zitten. Durf ik het aan mijn stoel naar de overkant te verplaatsen waar ik de aardappelplant te gemakkelijk zou kunnen beschadigen? Ik heb er de afgelopen weken vanaf gezien. Maar vandaag, zonder plannen, genietend bij de keukendeur is de verleiding groot mij naast de zakken met aardappel en zielige tuinbonen te wurmen. Hoewel... de buren zijn wakker en het gekwebbel verstoort mijn rust.

Ik wil me niet ergeren na deze prachtige ochtend, op deze zaterdag. Ik denk dat ik mij maar even terugtrek naar waar het stiller is en koel.

Kate 
10 juli 2010

Geel is voor zomer

Zoals ik al eerder schreef, eindelijk heb ik ook niet-oranje nasturtiums op het landgoed. Deze foto is van een paar dagen geleden, vandaag staat de bloem er nog steeds en er is ook alweer een gele bloem in knop te zien.

Verspreid over de bakken heb ik tagetes, afrikaantjes gezaaid vanwege het heilzame effect dat ze hebben op de grond en de planten maar ook als kleurinjectie.

Vandaag zijn er gele tagetes te bewonderen voor de ophoging van bak 7 waarin ik winterwortelen gezaaid heb. De groene hoge plant tussen de afrikaantjes is een zinnia. Ook zo'n bloem die voor kleur moet zorgen - maar wat duurt het lang voor ze opengaan!

Wat wel bloeit is de goudsbloem of calendula in de bak met de kolen. Net als het afrikaantje is het zo'n bloem die overal goed voor is, vooral in combinatie met tomaten.

Tenslotte is er nog het geel van de droogte, van de 'klaarkomende', klaarstomende aardappels in hun geel verkleurde compostzakken.

Ook de erwtplanten zijn verdord maar toch lijkt het of er nieuwe scheuten gevormd worden waaraan weer nieuwe peulen zullen groeien - ik wacht nog even met ze te verwijderen want hoewel ik de ruimte goed zou kunnen gebruiken, zou ik heel graag nog een handvol erwtjes willen oogsten.


Kate
9 juli 2010

Komkommer primeur

minikomkommer Broumana F1

Gisteravond heb ik de eerste komkommertjes geplukt. Ik dacht vóór ze verdrogen en afvallen wil ik ze geproefd hebben. Ze waren heel klein, te klein volgens de informatie die ik heb gedownload over deze mini komkommer maar dat wist ik niet toen ik ze plukte :-). 

Raar maar waar: voor ik aan de pluk ga, raadpleeg ik mijn gegevens niet. Ondanks het feit dat ze nog geen vijftien centimeter lang waren, was de smaak heerlijk. Een beetje droog maar dat kwam omdat ze nog niet van die vochtige zaadjes in het midden hadden ontwikkeld. Het waren zeg maar augurken zonder zuur en mij hoor je niet klagen.

peulvruchten van het landgoed

Toen ik toch bezig was, heb ik ook weer alle peulvruchten die er waren geplukt. Ik had nog een restje pastasaus, wat overgebleven stukjes kip een paar cherrytomaatjes in de koelkast en met deze verse groentes, een handje rucola, basilicum en wat groen van de sjalotten, ook uit eigen tuin, werd het weer een lekkere en gezonde maaltijd.

Gisteren heb ik sla bijgezaaid, dit keer een andere soort pluksla nl. rode eikenblad. Tussen de erwtenplanten - waar mijn niet gelukte knoflook zat - heb ik rode biet gezaaid - dat worden acht bietjes als alles opkomt. Ook zaaide ik boerenkool, heb het in geen jaren gegeten maar kijk erg uit naar eigen teelt. Tenslotte heb ik nog een keer een kleine vierkante plantenbak, hoger gemaakt d.m.v. plastic stroken, gevuld met wortelzaadjes. Het is eigenlijk al te laat maar wie niet waagt, wie niet wint... Nu is er echt geen plek meer op het balkon.

Kate
8 juli 2010

Eerste worteltje gegeten

worteltje uit eigen grond

Vandaag, nu net heb ik de eerste wortel uit de aarde getrokken. Nee, niet om de winst van Oranje te vieren :-), gewoon omdat ik te nieuwsgierig was, me niet kon bedwingen en zonder geduld. 

Hij lijkt op de foto groter dan hij in werkelijkheid was maar ik heb geen spijt. De smaak was lekker, fris, vers, zoet. Opnieuw een hartstikke leuke ervaring. 

Op 3 juli stond hij hij nog fier vooraan in de verhoogde bak, zijn kopje al boven de grond en nu is hij opgegeten. Tjee... Die verhoogde bak lijkt gezien de lengte vooralsnog een overbodige luxe te zijn geweest. Eens kijken wat er aan lengte bij komt als ik de rest van de worteltjes nog even met rust laat. In mijn tabel staat dat hij rond 20 juli 'klaar' zou moeten zijn. Ik ben benieuwd of ik zo lang kan wachten :=).

diepvries erwten en wortelzaad

Ik schreef al, ik heb nu vier bakken met worteltjes. De eerste twee 'plotjes' zijn gemaakt door plastic verhogingen op de sinaasappelkistjes te plaatsen, hiermee won ik resp. veertien en achttien centimeter aan hoogte. Genoeg om een piepklein zaadje kans te geven uit te groeien toe een mooi lang worteltje.

De andere twee wortelveldjes zijn ronde plantenbakken van plastic opgehoogd door kragen van dik plastic. Hierdoor zijn ook deze bakken in totaal ongeveer 30 centimeter hoog. Hoewel mijn laatste bak slechts wortelzaad bevat heb ik bij het zaaien van de andere bakken wel het principe van combinatieteelt toegepast.

Bak zes, die inmiddels naast mijn balkondeur staat en waarin de eerste twee wortelveldjes een plek kregen, delen hun aarde met sjalotten, lente-uitjes, tagetes en de inmiddels bekende nasturtium. Uienlucht zou de wortelvlieg op afstand houden. Wortellucht weert op zijn beurt weer de uienvlieg.

twee kleuren nasturtium

Afrikaantjes, tagetes dus, houden de grond vrij van aaltjes en nasturtium werkt als vangplant voor verschillende insecten o.a. voor bladluis maar ook voor de wortelvlieg en het koolwitje dat zo graag de kolen opeet. Naast de al eerder getoonde oranje nasturtium heb ik sinds vandaag ook rode en gele bloemen op het landgoed. Een welkome aanvulling!

tomaat en ervoor wortel

In een van de plantenbakken met wortelzaad heb ik in het midden een tomatenplantje gezet. Het is een minitomaat, Minibel genaamd. Ook tomaat en wortel zijn goed voor elkaar. Daarnaast is het gewoon ook noodzaak om hier op het landgoed elke centimeter aarde nuttig te gebruiken.

Vanmorgen ontdekte ik tot mijn verrassing het eerste tomaatje diep verscholen tussen het dikke loof. De bladeren van de tomaatplant zijn stevig, glanzend, bijna nep. Het is een groot contrast met het wortelloof eronder dat zo fijn en zacht aanvoelt. Wat een wonder hoe elke plant anders is.

Kate
7 juli 2010