Geraniums stekken

drie geraniumstekjes

Het is nog lang geen voorjaar maar het vensterbankkasje is weer gevuld en staat opnieuw aan het raam boven mijn eettafel. 

Vandaag, eigenlijk had ik dat eind augustus moeten doen, nam ik een paar stekjes van de hanggeraniums van een van de balkons van het verzorgingshuis waar mijn vader woont. Er hingen rode en roze en ik koos voor roze.

stekjes in de aarde

Deze zomer probeerde ik rode te stekken maar dat is niet gelukt. Ik zette het stekje in een flesje water en er gebeurde helemaal niets. Vandaag, na enig zoeken op het internet, heb ik het met aarde geprobeerd. Ik hoop dat het lukt.

afgesneden bloemen

Je snijdt de stek af onder de vierde knoop en haalt de onderste blaadjes van de stengel. Ook verwijder je de bloemen en knoppen en je halveert of verwijdert groot blad daar die energie uit de stek halen die nodig is om te wortelen.

Vervolgens ga je even koffie drinken en laat de stek rusten zodat de wond tijd krijgt te drogen. Dan stop je de stengel zo'n 2 of 3 cm in stekaarde of een mengsel van potaarde en zand of grind. Goede doorwatering is belangrijk.

bloemen in een flesje

Dan geef je goed water en dekt de plantjes af met een plastic zak. Ik heb ze in mijn kasje gezet. De afgeknipte bloemetjes heb ik in een flesje water op mijn pc tafel gezet en ik geniet tijdens het typen van de mooie kleur. 

Hopelijk kan ik volgend jaar zelf opgekweekte geraniums aan het landgoed toevoegen. Leuk toch? Als het lukt heb ik een, twee of drie gratis geraniums en als het niet lukt, is er niets aan de hand.  

Kate
27 september 2010

Landgoed in september

26 september 2010

Op het landgoed is nog steeds van alles te doen en te beleven, zelfs eind september. Dat is het mooie van tuinieren: iedere dag zorgt voor verrassingen, elke dag is anders. Ieder uur een andere lichtval en ieder zonnestraaltje... genoeg! Voor poëzie moet u elders zijn :-).

aubergine

Maar kijk nou die aubergine: hij staat gewoon weer in bloei. Ik kan me niet voorstellen dat er nog voldoende zonkracht is, genoeg warmte om een vrucht te mogen oogsten maar het bloemetje beschouw ik al als een geschenk.

komkommer

Meer verscholen, niet zo goed gefotografeerd maar dat gele streepje is het bloemetje van de komkommer, of: komkommer-in-de maak! Ook al zo'n wonder.

De plant ziet er niet meer uit, ik wilde hem al weghalen maar ben huiverig want wanneer is het leven uit een plant? Wanneer is het geoorloofd hem "te ruimen"?

Dat heb ik met meer planten zoals bijvoorbeeld de "oudste" slaboon planten. Ik heb ze vandaag maar wat voeding gegeven. Korrels die goed zijn, zo staat er op het emmertje, voor groente en fruit.

aardbei

De aardbeiplant toont dat het al dik herfst is. De bladeren zijn fraai roodgekleurd. Het fruit, meer vruchten dan ik de hele zomer heb mogen zien, zal niet meer egaal rood kleuren en dus kan ik niet anders dan van het plaatje daar bij mijn deur genieten.

boven: biet en viool
onder: spinazie, viool

Aan genot geen gebrek overigens. Kijk eens naar de bovenste bak. Bak 2 met ferme rode bieten bladeren - dat belooft veel goeds - en een zeer gezond uitziend viooltje in de hoek. 

De spinazie in de bak eronder lijdt hoogst waarschijnlijk van een tekort aan licht. Zomers mag het niet in de volle zon maar blijkbaar is de plek op de derde plank van het rek te donker. Veel kan ik er niet aan doen. Ik heb geen andere plaats in de aanbieding.

prei

De prei lijkt niet veel dikker geworden sinds ik haar op 15 augustus heb uitgeplant. Volgens mijn tabel zou ik half december moeten kunnen oogsten dus er is nog tijd. Ik ben wel heel benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen want volgens mijn lekenoog staat de groei stil. 

snijbiet

In bak 6 zit snijbiet, het laatste gezaaide gewas van dit seizoen. Ook hier gaat de groei me te traag. 

Ik heb drie keer gezaaid: half augustus, eind augustus en tegen de regels in ook nog half september. Het waren respectievelijk acht en acht en twintig zaden in de hoop er vanaf eind oktober een "volle" maaltijd van te kunnen snijden. Heel optimistisch ben ik (nog) niet.

cloches over kolen

Om toch nog iets van eigen teelt op het bord te hebben later deze herfst of zelfs in de winter heb ik diverse "cloches" over koolzaailingen gezet. 

Ik gebruik gewoon lege plastic pudding- of yoghurtbakjes. Die passen makkelijk over de kleine andijvie, de boerenkool, bloem- en spitskool. Ze houden de warmte vast en hopelijk de slakken en rupsen tegen.

spaanse peper

Eigenlijk klinkt dit allemaal veel triester, hopelozer dan ik me voel. Ik geniet met alle macht van alles wat er groeit en bloeit. Of het nu wel of niet "tot resultaat" zal leiden is slechts bijzaak. En soms is dat resultaat zo overweldigend dat ik niet weet wat ik met de oogst aan moet. 

Zo hangen de peperplanten nog steeds vol met pepers en mijn koelkast is reeds goedgevuld met chili jam en sambal. Zuinig doen hoeft in dit geval eigenlijk niet: een rode peper van AH zorgde voor vele - bijna te veel pepers. Leuk hoor!

En zo is het al bijna weer eind september. De tijd is gevlogen. Ik zit hier achter mijn pc en kijk schuin naar rechts door de glazen balkondeur. Het lijkt wel een schilderij zo mooi.

Ik tel drie zinnia's met daarachter de hebe omringd door een krans van viooltjes, ik zie een klein wit bloempje van de campanula tegen de trellis en als ik mijn stoel iets meer naar voren schuif dan zie ik het begin van mijn cyclamenbakje achter nog meer zinnia's. 

Hoe mooi en verrassend en opwekkend is dat?

Kate
26 september 2010

Onvergetelijk mooi: zinnia

badend in de herfstzon

Tulpen in Amsterdam

ranonkel-, anemoon, krokus-
sneeuwklokjes-pootgoed

Vandaag was het, net als gisteren, droog en zonnig in Amsterdam. Een prachtige dag om de bollen die ik een paar weken geleden heb gekocht in de grond te jagen.

Bij de Hema kocht ik bloembollen die de grauwe winterdagen zullen doorbreken met hun kleur en de hoop van een aankomende lente. Ik keek speciaal naar de bloeitijden: het sneeuwklokje bloeit in januari en februari. Die kocht ik dus en alle 20 bolletjes verdwenen her en der in de bakken.

Botanische krokussen, staat er op de verpakking en ik zie gele krokussen met een geel hart, witte met een geel hart en wit waarvan de buitenkant van het bloemblaadje lila is. Geen idee of u begrijpt wat ik probeer te schetsen :-). Ze bloeien in februari en maart.

Ik was op slag verliefd op de anemonen. Prachtig donker lila, fuchsia, en rood met een zwart hart, wit met een bleek groen hart en zelfs een zwarte anemoon zie ik op het plaatje. De bloei is in maart en april. En daarmee zijn de 'kale' maanden overbrugd.

salie

Heel kaal zal het sowieso niet worden, de artisjok is een blijvende plant, salie zal ook overblijven, de aardbei plant kwijnt niet weg en ik heb goede hoop dat mijn viooltjes en cyclamen en de hebe het ook redden. Ik durf niet te voorspellen of er ook nog kool zal staan. Ik heb werkelijk geen idee.

Omdat ik het niet kon laten, want ze zijn zo aantrekkelijk en omdat ze ook in het rek met de bollen stonden heb ik ook ranonkels gekocht. Zoals de anemonen is het een mix van kleuren: geel, oranje, wit, roze. Ik zag ze en het leek of de dag kleuriger werd, vrolijker, leefbaarder (of is dat te zwart?). Ze bloeien volgend jaar juli en augustus.

ranonkel knolletjes - 1)

Nadat ik er dertien bij mij en twaalf bij mijn moeder had gepoot ontdekte ik dat ik ze op hun kop in de grond heb gedaan :-). Ik had zelf geen foto gemaakt van de knolletjes maar op dit plaatje is al direct te zien hoe en waarom het fout ging: dit is zoals ik ze in de aarde deed. Fout!

Het groeipunt ligt hier op tafel en hoort dus naar boven te wijzen. Weer wat geleerd. Ik googelde en ontdekte dat het waarschijnlijk wel goed zal komen. Bollen weten hoe ze boven de grond uit moeten komen en ik laat de knolletjes daarom maar met rust en hoop er het beste van. 

Overigens leerde ik ook dat als je niet precies weet wat de boven- of onderkant van een bol of knol is, het een goede optie is om hem op zijn zijkant in de aarde te leggen. Zo kan de plant zelf zijn weg naar boven vinden via de kortst mogelijke omweg.

Er waren nog wel meer puzzels rondom het poten van de bollen. Zo heb ik nog geen idee of overzicht hoe de bakken er volgend jaar bij zullen staan. Dat wil zeggen: ik weet nu nog niet wat ik in welke bak zal zaaien en dat is van invloed op de locatie van de bak en ook op de beschikbare zaairuimte. 

Ik heb mijn bollen en knollen dus zoveel mogelijk op hoeken of langs randen gepoot zodat er ruimte overblijft voor zaaigoed. Met name voor de plaatsing van de ranonkels was het belangrijk bescheidenheid te tonen - vandaar dat ik de helft van het zakje in de bakken op het terras van mijn moeder heb gepoot. 

klaprozen of poppies

Volgend jaar wil ik immers opnieuw genieten zinnia's en juffertjes-in-het-groen en nasturtium en misschien dat de klaprozen die ik voorgezaaid heb en die in oktober uitgeplant moeten worden het doen. Wellicht dat ik in 2011 meer geluk zal hebben met zonnebloemen en lathyrus. 

Er is zoveel moois en ik heb maar heel weinig ruimte. Op een dag als vandaag die in het teken van bloemen staat dacht ik heel even dat ik er natuurlijk voor kon kiezen minder groentes te verbouwen maar dat is geen optie. Het is gewoon veel te leuk om zelf geteelde groente op je bord terug te zien.

Toen ik klaar was met de bollen van de Hema zag ik op tafel nog een klein doosje staan. Erin zitten bollen die in de loop van de zomer bij mijn moeder boven de grond zijn gekomen en die ik meegenomen heb om hier te poten. Het waren zo'n twintig bollen en bolletjes. 

Ik weet werkelijk niet wat voor bollen het zijn maar er zullen ongetwijfeld een paar tulpen bij zitten. Ik heb vorig jaar honderden bollen in haar bakken gestopt. Het was een groot bollenveld met vooral heel veel prachtige tulpen. De bollen heb ik laten zitten en zullen komend voorjaar opnieuw voor kleur en vreugde zorgen.

De grotere onbekende bollen heb ik hier in de aarde van een van de zwarte bakken gelegd. Het zal vast een mooie mix van bloembollen opleveren die de hele bak vult. 

De rest - kleine en hele kleine bolletjes, ik denk blauwe druifjes, krokusjes en sneeuwklokjes - heb ik rond de artisjokplant gepoot. Die staat recht voor mijn balkondeur, een perfecte locatie om straks als het koud is ook zonder naar buiten te gaan te genieten van de bloemenpracht.

Laat de winter maar komen, zou ik bijna zeggen. Nee, doe nog maar niet maar als hij komt dan ben ik voorbereid. In donkere, grauwe, natte dagen hoop ik de zon te zien, het voorjaar te ruiken middels mijn bollen. Dat kan niet anders dan heilzaam zijn.

Kate
21 september 2010


1) De foto van de ranonkelknolletjes kwam van: 
http://www.willowcreekgardens.com/index.asp?PageAction=Custom&ID=28

Hazelaar schudden

Op het terras van mijn moeder staat al jaren een hazelaar. Eigenlijk nooit veel aandacht aan besteed, het was de vervanger van de kurkentrekker hazelaar die ik stiekem veel interessanter vond met zijn listig gedraaide takken. 

Vaak vergeet ik het maar begin deze maand las ik een online tuinagenda voor de maand september. Een van de taken was om de hazelaar te schudden. Hazelnoten pluk je namelijk niet, ze vallen als ze rijp zijn vanzelf uit de boom.

Op 13 september maakte ik de foto van de hazelnoten in hun kapje of jasje (geen idee hoe het heet) nog aan de tak. Ze zitten alleen of met twee of drie noten bij elkaar. Schudden zal ik ongetwijfeld gedaan hebben maar tevergeefs.

Vandaag was ik bij mijn moeder en herinnerde me dat ik even naar de hazelnoten wilde kijken. En ja hoor, er lagen er al een heleboel op de aarde onder de boom, op de terrastegels en ook waren ze over het hek naar beneden, waar wij niet bij kunnen gevallen. Voer voor de vogels. 

Ik schudde aan de stam en mijn moeder en ik kregen hazelnoten op ons hoofd :-). Twee bakjes vol hebben we geraapt: een voor haar en een voor mij. Ze smaken heel vers, nootachtig. 

Bijna alle noten zijn nu gevallen en ik kan me niet herinneren dat we er ooit zoveel hadden. Nu kan dat komen omdat ik er niet zo mee bezig was, niet wist wanneer ze rijp waren en er niet naar zocht. 

Ik las gisteravond op een Engelse site of blog dat er dit jaar zulke grote oogsten zijn - van pruimen en bramen en ook van noten. Misschien daarom dus dat ik met twee bakjes naar binnen kon gaan maar maakt het eigenlijk iets uit waarom? Nee toch?

Kate
22 september 2010

Goudsbloem

Meer bloemen

Ter voorkoming of vermindering van een zekere winterdepressie, pakte ik vandaag nu het nog mooi weer was de fiets naar het tuincentrum om nog een paar wat feller gekleurde bloeiende planten te kopen.

hebe en viooltjes

Het is jammer dat het tuincentrum en de distributeurs of verkopers van planten zo weinig informatie geven over de planten die zij te koop bieden. De generieke soortnaam: viooltjes, hebe - vaak alleen gesteld in het Nederlands, staat in of op de pot maar wat voor viooltje, welke hebe? 

Het type, de latijnse benaming, bloeitijd, beste plek qua zon of schaduw, type grond dat is wat ik wil weten. Ik wil kunnen Googlen en leren over mijn plantjes. Maar nee, zoals zo vaak in dit land wordt je zoet gehouden met de grote lijnen en de details doen er blijkbaar niet toe, bepaalt men. Bepaalt wie?

Hoe kun je goed inkopen zonder goede informatie of wordt ik geacht medewerkers op hun kennis te testen? Dat zou ik doen als ik tijd had en ik ervan op aan kon dat dit geschoold personeel is en niet een vakantie- of zaterdagkracht.

Gelukkig had ik een paar weken geleden al gezocht naar herfstbloeiers en bovendien hoop ik dat het tuincentrum geen bloeiende planten zal verkopen die normaliter helemaal niet (meer) bloeien in september.

Jammer genoeg was de keuze beperkt. Viooltjes en hebe had ik al gekocht, heide wil ik niet en voor bolchrysant heb ik geen plaats. Plantjes met besjes zijn leuk maar ik vroeg me af hoelang die besjes aan de plant zouden blijven hangen. Bovendien, ik zocht "knallers". Ik zag cyclamen. Ben er geen groot fan van maar ze zijn wel van verre al zichtbaar en ze leken vers.

cyclamen

Ik draaide en draalde: wit of baby roze of toch lila of fel roze of... rood. Rood is het geworden. Drie kleine rode cyclamen - want de aanbieding was drie voor de prijs van ... en een mooi zwart afgeprijsd hangbakje. Dat was één fietstas gevuld.

campanula

In de andere tas konden nog twee of drie plantjes. Er stonden lieve anjertjes maar die zouden niet voldoende opvallen op het landgoed. Ik koos voor iets grotere witte campanula's. Geen idee, nog steeds niet, hoelang ze zullen blijven bloeien maar die gok neem ik dan maar.

moestuin nog zonder
campanula

De cyclamen hangen in het bakje aan de trellis naast het rek - van achter mijn pc kan ik ze net zien hangen. En ja, ze springen er echt uit. Ik denk dat ik er veel plezier van zal hebben. 

Over de plaats voor de campanula's was ik niet zeker. Een heb ik tijdelijk even in een van de hoeken van de grote zwarte bak gezet. Er komt vanzelf wel een plekje vrij waar ze zichtbaarder zal zijn.

salie, campanula,

calendula (goudsbloem)

De ander heb ik op de rand tussen twee van de bakken langs het hek gezet. In eerste instantie was het op de rand van bak vier met salie en Chinese kool en bak drie die met boerenkool en ook Chinese kool. Dat is ook te zien op de foto. 

Later heb ik de campanula en het bakje met zaai van klaprozen (nog net zichtbaar rechts van de goudsbloem) verwisseld omdat ik bang was dat de campanula het licht op de jonge zaailingen van de Chinese kool in bak drie zou tegenhouden.

Ik ben blij met mijn aankopen en hoop dat dat gevoel lang zal blijven want ik zie op tegen de donkerte, het natte en eindeloos mistige van het najaar.

Kate
13 september 2010

Ode aan de spruitkool

Het gewas dat momenteel mijn persoonlijke favoriet is, is de spruitkool. Ik ben helemaal onder de indruk van die plant, van de kleur - een prachtige grijsblauwe groen, de vorm, de groeiwijze.

Na enige mislukkingen, lees: zaailingen die het niet redden, heb ik twee planten over weten te houden. Een staat bij mijn moeder op het terras en een hier in een van de sinasappelkistjes. Beide zijn mij dierbaar - mag ik dat zeggen van een groenteplant? 

Die hier bij mij op het landgoed is stevig aangevreten door slakken - andere veroorzakers kan ik, als leek, niet identificeren. De kop of krop of hoe heet het bovenste deel van een spruitkool is er helemaal af ondanks mijn strijd middels koffiedrap en eierschalen. 

Wonderbaarlijk genoeg zie je dat de plant desondanks  spruitjes heeft gevormd waar eens de kroon van de plant zat. Geen idee hoe dat werkt. Ik wist amper - zeg maar niet hoe spruitjes groeiden voor ik me met moestuinieren ging bezighouden. 

Spruitkool, van die naam had ik nog nooit gehoord en het zaad kocht ik laat, ergens in een bouwmarkt want bij het tuincentrum had ik het niet gezien of had het niet mijn aandacht. Ik houd van spruitjes. Zo'n groente die echt niet meer de bittere 'vieze' smaak heeft van onze kindertijd. Op zoek naar nieuw zaad, nieuwe groente viel mijn oog op het pakje spruitkool, roodnerf type Sanda.

spruitkool 3 september

Ik zaaide en hoopte maar er gebeurde weinig. Uiteindelijk, vrij laat, ergens rond 9 mei tweemaal gezaaid in de zaaibak en een maand later uitgeplant, lukte het dan toch. 'Roodnerf geeft forse planten', zegt mijn informatie. Het zou een hoge plant worden van wel 80 cm. Bij mijn moeder is dat ook het geval.

Het is een prachtige plant, koninklijk zou ik hem bijna noemen. Ik ben verliefd. Hij staat er onder gaasdraad - tegen de vogels - en ik pamper hem met eierschalen en koffiedrap tegen slakken en rupsen. 

Een oude riek, vraag me niet waarom er een riek is op het terras, gebruik ik om de plant groeiruimte te geven onder dat dak van gaasdraad. De foto laat mooi zien dat het met recht een kool heet hoewel de spruitjes elk als mini-kooltjes dat ook tonen. 

spruitkool 25 juli

spruitjes in bladoksel

Op een foto van eind juli is goed te zien hoe de spruitkool groeit (en gegroeid is). Een tamelijk dikke stam met uitstekende stelen waaraan forse bladeren. 

In de oksels van elke steel zitten bolletjes. Dat zijn de spruitjes. Op de bovenste foto zie je dat deze er al echt uitzien als spruitjes. Misschien zou ik ze zelfs al kunnen oogsten.

Steeds als ik die mooi majestueuze plant zie dan ben ik, tja... niet ontroerd maar trots is denk ik het woord. Trots dat hij het lijkt te overleven, alle slakken en ruspen en vocht ten spijt. 

En als ik dan weer thuiskom en bij mij op het landgoed zie dat de andere spruitkool ondanks het feit dat hij zijn kroon verloren heeft, toch spruitjes aan het maken is, dan ben ik verwonderd over de kracht van de natuur - de weerbaarheid. Geweldig!


Kate
12 september 2010

Bloemen op het landgoed

Je ziet het al voor je het landgoed oploopt, waar het een hele tijd het aardappelloof was dat het beeld buiten bepaalde zijn het nu de zinnia's die je bijna overweldigend tegemoet treden.

zinnia's

Ongelofelijk hoe die zich ontwikkeld hebben! Een zaadje heeft als plant soms wel vijf scheuten met elk een knop of bloem gevormd. Dat had ik nooit verwacht. 

Zeker nu het buiten zo herfstig aandoet is het een waar genot de kleuren van het landgoed 'op te snuiven' en de zinnia's hebben daar een groot aandeel in.

tagetes (afrikaantje)

Als je binnen van achter de pc je blik van de zinnia's naar beneden laat glijden dan zie je in de eerste bak bij de balkondeur, dat is bak 6, een afrikaantje. 

Er zijn ook gele afrikaantjes op het landgoed maar deze is traditioneel gekleurd in donkerrood met een oranje hart. Klein maar fijn staat ze aan de rand van de bak waar ik binnenkort snijbiet hoop te oogsten.

aardbei

Boven bak 6 hangt de aardbeienbak. Ik heb geen aardbei kunnen oogsten maar wellicht dat dat alsnog gaat gebeuren want ik zie groene vruchten en (opnieuw) teer witte bloempjes. Heel fraai!

hebe en viooltjes

In mijn andere hangbak, die tegen de trelis, waar eerder drie zinnia's zo uitbundig bloeiden, heb ik kortgeleden hebe en viooltjes geplant. Ik had de keuze uit roze en paarse hebe en heb heel stijlvol voor paars gekozen. 

hebe

Wellicht, gezien de donkerte waar we de afgelopen dagen alvast een voorproefje van hadden, was dat niet de beste keuze want paars springt er niet echt uit. 

Vandaag echter, tussen de buien door, geniet ik van de paarse pluimen boven het groen en achter de roze en oranje zinnia's.

goudsbloem (calendula)

Onder dit hangbakje, laag tegen de trelis is nog een gele goudsbloem te zien, aan het eind van zijn of haar leven maar mooi. Gele bloemen, nooit gedacht dat ik ze zo zou kunnen waarderen maar hier op het landgoed ben ik blij met het geel dat het groen breekt

okra

Bleekgeel, bijna wit met een paars hart, zo bloeide eind augustus dan toch nog de okra in bak 13. 

Op het terras van mijn moeder had ik hem al eerder in bloei gezien, en zij kreeg ook hele dikke - te dik want niet op tijd geoogst - okra's aan haar planten maar hier, hier was ik blij verrast mijn bloem te kunnen fotograferen. 

De okra bloeit prachtig, dat zult u met mij eens zijn, maar heel kort. En degene die ergens op het net schreef dat je ze alleen al moet hebben vanwege de bloei heeft helemaal gelijk!

bak 1: o.a. spitskool, viooltjes,

en nasturtium

Rechts van de okra staat het rek dat plaatsbiedt aan vier bakken. De nasturtium en viooltjes in de bovenste bak, nummer 1, heb ik al vaker laten zien in detail. Hier om de blog te besluiten een plaatje van die bak zoals ik hem zie als ik in de deuropening sta. Wat een pracht!
 
Vier maanden na het besluit om mijn stadsbalkon om te toveren tot moesbalkon waarna ik al snel niet anders kon dat het mijn landgoed te noemen, ben ik nog steeds iedere dag zo blij met dat besluit... 

Het is misschien wel het beste besluit gebleken van de afgelopen jaren.

Kate
10 september 2010

Viooltje op de vrijdag

Yolo wonder - zwarte paprika

zwarte paprika

Zoals ik al schreef, eindelijk is er een paprika aan het rijpen - en het wordt een zwarte, yolo wonder. Toen ik in het voorjaar aan het zaaien was, aubergine, artisjok, tomaat, okra maar ook doperwten en rucola kwam paprika pas twee dagen later aan de beurt. 

Op de een of andere manier, vraag me niet waarom niet eerder, had ik inmiddels door dat ik met veel te veel zaaigoed zou komen te zitten. Bovendien, mijn moeder had het jaar ervoor van een vriend een paprikaplant cadeau gekregen waarvan ze veel plezier had gehad. Een plant was voldoende. 

paprika kleurmengsel

Dus ik zaaide twee zaadjes uit het pakje 'paprika kleurmengsel' waarin vijf zakjes met elk drie zaadjes zaten. Twee zaadjes voor het geval er een niet zou opkomen. Ik koos voor purple bell en yolo wonder - de een paars, de ander zwart. 

Het duurde lang voor er beweging, zoals ik dat noem, waar te nemen was. Ik had gezaaid op 30 maart en pas zes weken later - op 13 april om precies te zijn - kwam het eerste groene puntje boven de aarde.

Beide zaadjes kwamen uit. Een van de twee hield ik zelf en de ander ging naar het terras van mijn moeder. Mijn plant heeft tot de dag van vandaag niet gebloeid en het ziet er ook niet naar uit dat dat nog zal gebeuren - maar je weet maar nooit.

De plant bij mijn moeder bloeide wel, ik heb niet gelogd wanneer maar zoals ik al blogde was er ergens in augustus een vruchtje in ontwikkeling. Ik wist echt niet meer dat het geen groene paprika zou worden maar inmiddels is dat groen er wel af. 

Het wordt een mooie glanzend zwarte paprika. Dat vergoed veel van al dat wachten op vruchten. Geen idee of het bij één vrucht zal blijven. Ik hoop van niet. We wachten af...

Volgend jaar moet ik in elk geval eerder proberen voor te zaaien en wellicht toch ook meer zaad gebruiken.


Kate
5 september 2010

Mooi rood in de nazomer

nasturtium

Het lijkt erop dat waar ik geel als zomerkleur bestempelde, rood de kleur is van de nazomer of zelfs de herfst. Dat klopt natuurlijk, de eerste boombladeren zijn al verkleurd; het weer is koud en nat en grijs maar het landgoed biedt een scala aan roodtinten.

Zo zijn er de donkerrode nasturtiums in bak 1, bovenin het rek. Wat geniet ik toch van die plant! Het is een plaatje die rode kelken tegen de witte gevel.

rode bietjes

In de bak er onder heb ik rode biet gezaaid. Het is heel bijzonder om te zien hoe sterk de bietjeplanten worden. Van dag tot dag zie ik ze groeien. Dat worden prachtige bietjes. Ik heb zes zaadjes in de grond gestopt en hoop ze alle zes eind september te kunnen oogsten.

Spaanse peper

Vanmiddag plukte ik drie rood geworden Spaanse pepers uit een van de bakken bij mijn moeder. Zij ze niet mooi? Haar planten en die van mij hangen nog vol met dikke glanzende groene pepers. Ik gun ze de kans rood te worden aan de plant en laat ze dan ook nog even hangen.

tomaatjes

Wel haalde ik alvast weer wat tomaatjes van mijn plant. Hier kan bijkleuren beter binnen gebeuren want uitstel en wellicht extra regenwater zal ze slechts doen knappen.

rode kool

Ook kolen kunnen knappen. Je leest wel dat je kool moet oogsten voordat die knapt. Zover is het met mijn rode kool nog lang niet. In mijn tabel staat dat de kool oogstbaar is ergens rond 10 november :-). 

De kleur van de foto doet niet geheel recht aan de werkelijkheid en ook lijkt de kool groter dan hij is maar het plaatje geeft wel een redelijk beeld van de 'opbouw' van de kool. Mooi toch? Het is de enige rode kool van mijn zaaigoed die wellicht op mijn bord zal belanden en ik vind het prachtig de groei te volgen.


Kate
2 september 2010