Vurige maan: vrucht zaaidag

Vandaag en morgen staat het teken boogschutter in de maan. Boogschutter staat voor vuur, voor warmte en dus - even associatief denken - kom je al snel bij de vurige gewassen: Spaanse peper, paprika, tomaat, aubergine.

Deze dagen zijn vruchtdagen en gaan over fruit en alle vruchtgewassen zoals we die in de "reguliere" tuinbouw kennen maar ook om bonen, erwten, mais en pompoenachtigen. Het gaat over alle groentes die ranken en hun zaden binnen in de vrucht produceren.

Men zegt dat wanneer de maan, zoals momenteel, aan het afnemen is, de aarde ademhaalt. De groei-energie trekt naar beneden richting wortels daarom is dit de beste tijd om te zaaien. Planten doe je beter tijdens een wassende, groeiende maan aangezien dan de energie naar boven gaat, naar de top van de plant.

Vandaag begon met het doorbladeren en -lezen van Nigel Slaters Tender 1) , secties uit het Handboek Ecologisch Tuinieren van Velt en de printouts van op het internet gevonden informatie over de zaden die ik vorig jaar kocht. Ook opende ik mijn excel log waarin ik alle informatie over mijn plantjes heb bijgehouden.

tuingereedschap :-)

Daarna heb ik een mix van turfmolm en kokuspotgrond (50/50) gezeefd - dat was het meest arbeidsintensieve karweitje van de dag :-). 

Ooit zal ik me trakteren op een goede grondzeef maar voor nu werk ik met het oranje zeefje dat bij de strandset van Ikea hoort. Mijn broer bromde toen ik het kocht maar ik heb er onbetaalbaar veel plezier van.

Het is heerlijk om informatie te hebben om op terug te vallen. Ik refereerde al aan het excel sheet waarin ik trouw mijn verrichtingen op het landgoed bijhoud. Ook dit blog is zo'n adviseur. Ik las de pagina over de Spaanse peper en deed vervolgens wat ik vorig jaar ook heb gedaan.

Spaanse peper uit eigen oogst

Ik opende een verdroogde of gedroogde peper. Hoewel er nog een van AH in de groentelade ligt, net als vorig jaar, pakte ik dit keer een peper uit eigen oogst. Er zaten niet veel zaadjes in maar dat hoeft ook niet.

Die zaadjes deed ik in water en dat wat naar de bodem zakt is kiemkrachtig. Dat zaad moet even drogen op keukenpapier en daarna kan het de aarde in.

alleen nog wat aarde erop

Net als vorig jaar heb ik van die turfpotjes gebruikt. Ik weet dat er een felle discussie wordt gevoerd over de wenselijkheid turf te gebruiken maar ik heb ze in huis en ik zal ze opmaken ook :-). 

Vorig jaar vijf, dit jaar vier zaadjes per potje - zestien zaadjes in totaal. Vorig jaar heb ik van de twintig zaailingen - opgekomen zaadjes - vijf planten overgehouden: twee hier en drie op het terras van mijn moeder.

Iets minder peper mag dit jaar wel en mocht het resultaat tegenvallen dan kan ik alsnog later bijzaaien. Ik loop een maand voor op vorig jaar met mijn zaaien dus er is nog tijd. Wat een luxe!

aubergine Lange Violette

Hetzelfde principe, minder mag, zet zich door bij de aubergines. Wat een prachtige plant was dat toch. Wat een ontdekking! Dit jaar heb ik vier zaadjes minder gezaaid. 

Vorig jaar kwam al het zaad uit. Ik heb geen nieuw zaad gekocht want ik heb gewoon nog te veel over (en na deze ronde nog steeds). Wellicht dat ik daarom geen 100% resultaat zal zien. Ik wacht het af.

Paprika heb ik juist ruimhartiger gezaaid. Vorig jaar kreeg ik  weliswaar twee planten uit twee zaadjes maar ik oogstte slechts een paprika. Dat was en is te weinig. Geen idee waar het aan lag. Mijn zaad was een mix van kleuren: white bell, yellow sunbright, oranje horizon, purple bell en yolo wonder.

goed labelen is nodig:
l. purple bell, r. yolo wonder

Van de laatste twee had ik dus vorig jaar al een voorproefje. Dit jaar heb ik besloten de overgebleven vier zaadjes van beide soorten in aarde te leggen. Nu ik dit zo type, vraag ik me af waarom ik niet gewoon van alle soorten iets gezaaid heb. Nou ja... Misschien dat dat nog komt.

Het mooie is dat ik me niet langer beperkt voel door de grootte :-) van mijn landgoed. Ik voel me vrij om uit te breiden op het terras van mijn moeder. Mocht ik dus meer willen zaaien dan kan dat, hoewel ik niet heel veel raam heb om heel veel (meer) zaailingen op te kweken.

En dus zaaide ik maar vier tomatenzaadjes. Minibel kerstomaatjes, wat ik me ervan herinner is dat ze erg zoet waren. Lekker dus. Maar, ze barsten snel bij een toevloed aan (regen)water en het duurde ook lang voor ik kon oogsten. Een nogal kleine oogst: een dag negen stuks, een dag vier. Dat schiet niet op.

Ik heb zo'n vermoeden dat ik binnenkort misschien wel een andere tomaatsoort koop en die uitprobeer. Vandaar mijn aarzeling om nu meer te zaaien. Dit zaad kwam overigens van de Hema.

Vorige week was ik daar even, ik hou van die winkel!, en tot mijn vreugde zag ik dat er een heel leuk tuinassortiment te koop is. Het was nog niet allemaal uitgepakt maar ik zag schattige zaadkistjes en -zakjes, lief gereedschap voor klein en groot en werkelijk, je krijgt direct inspiratie.

Dahlia decoratief blue boy;
dahlia topmix roze en
Hollandse irissen gemengd

Voor mijn moeder kocht ik er Dahlias en Irissen - zomerbollen zeg maar - die in maart of april gepoot kunnen worden en een prachtig kleurenpalet zullen tonen van lila en wit en geel. De korte roze dahlia zal het goed doen bij de anemonen en ranonkels.

Voor ik ze poot, op een bloem plantdag (en dat is ergens half maart) ga ik de Dahliaknol vermeerderen. 

Dat is zo'n klusje waar ik naar uitkijk sinds ik de techniek ergens op het web tegenkwam niet wetende dat ik zelf Dahlia's zou tegenkomen en kopen :-).

Morgen is het ook nog een vrucht zaaidag. Misschien als er tijd is en het niet zo hard regent, stop ik extra tuinbonen in de aarde buiten. Ook Kapucijners en erwten zouden kunnen maar ik ben nog niet klaar met de herinrichting van het landgoed. 

Wat zeg ik, ik ben er nog niet aan begonnen! Nou ja, ook hier geldt: ik heb nog tijd. Bovendien, de aarde mag niet te nat zijn en ik vrees dat het morgen opnieuw zal regenen. Ik begrijp de obsessie van boeren met het weer. Ook ik kijk elke dag hoe het weer in Amsterdam zich ontwikkelt.

Geweldig toch dat je deze informatie allemaal via het internet kan vinden? Ik had nooit gedacht met zoveel verschillende disciplines in aanraking te komen toen ik mijn eerste gedachte liet gaan over het telen van een paar groentes... Ik lees en leer en experimenteer en het is inspirerend en uitdagend. 

Wat ben ik blij met mijn landgoed!

Kate
27 februari 2011

1) op mijn andere blog, met o.a. inhoud voor volwassenen, staat meer over Nigel Slaters Tender. 

Winterprei geoogst

Vandaag heb ik mijn prei geoogst! Zelf moet ik een beetje lachen als ik lees hoe ik schrijf over mijn landgoed en haar oogsten :).

Waar gesproken wordt over handmatige prei oogst, adviseert men het gebruik van een riek om de dikke stengels - of zijn het stelen? - uit de grond te tillen. 

Ik gebruikte een vleesvorkje om de vijf hele dunne sprietjes groen, dunner bijna dan bieslook, op te lichten.

Op een snijplankje, gewassen en klaar om te verdwijnen in een saus waar ik haar nooit meer als prei in zou herkennen, zag ze er lekker en gezond uit.

Zo eindigde de lange reis van mijn winterprei. Ik zaaide op 22 april 2010, plantte de jonge - toen al te iele - plantjes uit op 15 augustus waarna ik ze vanaf half december zou hebben kunnen oogsten. 

Geen idee waarom het niet "echte" preien zijn geworden. De gehele groei heb ik me afgevraagd waarom de prei niet steviger werd of was. Een raadselachtige plant, zou je zeggen - en dat heeft wel wat. 

Ik ben er in elk geval mee bezig geweest en heb maandenlang verbaasd en ook vol ontzag gekeken naar die groene emmer met groen die ondanks achterblijvende groei vorst en regen doorstond.

Ik ga het gewoon weer proberen met de Blauwgroene Winter Farinto zoals de officiële naam luidt. Ik zal hem wel veel eerder zaaien, waarschijnlijk al op een van de eerst volgende bladzaaidagen (5 of 8 maart a.s.).

Ik moet wachten

Wat ik leer en accepteer door het tuinieren, maar minder bij andere aspecten van het leven, is dat je een moment voorbij kunt of moet laten gaan en dat er altijd wel een ander tijdstip zal komen om te doen wat nu niet kan of moet of verstandig is.

Ik weet, elke dag weer ervaar ik de vergankelijkheid van het leven, soms is er geen morgen, volgende week of volgend jaar. Dan misschien, ik weet niet of ik zover wil gaan, is er een volgend leven... Hoe dan ook, de cyclus van het leven is een ononderbroken keten die met of zonder mij of jou doorgaat.

Het leert relativeren. Niets is zo uitermate belangrijk in the scheme of things als wij of anderen ons doen geloven. Echt, het leven gaat ook door zonder ons, zonder dat project, zonder die afspraak of dat gewas op deze plek. Maar goed, ik dwaal af...

Ik had vandaag gereserveerd om het landgoed, de bakken in orde te maken. Na mijn zoektocht naar zwarte Curverbakken langs nogal wat vestigingen van Gamma, Praxis, Kwantum, Ikea etc. in en rond Amsterdam, kocht ik uiteindelijk twee grijze bakken - de minst lelijke kleur. Dat heet een concessie doen :-).

Gister, laat in de middag (wat blijft het al lang licht!) heb ik alvast de ene bak van gaten voorzien. Een van de twee want ik vond en vind het doodeng die boor in mijn handen. Sommige dingen moet je niet (zelf) willen doen maar ik wilde zo graag verder...

Ik denk - weet - dat ik een verkeerd boortje heb gebruikt maar goed, gaten zitten er nu in, meer dan me lief is en of de bak het zal houden met aarde en andere inhoud is nog maar de vraag. Bak twee zal niet door mij geperforeerd worden. Mijn handen zijn mij te lief en mijn broer heeft zijn hulp aangeboden.

Volgens een van de maankalenders die ik raadpleeg was de periode van 20 tot 22 februari ideaal om tuinonderhoud te doen - vandaar mijn haast. Vandaag is een stralende dag maar wel met temperaturen onder nul. Vandaag werk ik dan ook niet op het landgoed.

Vandaag gaat voorbij. Er zal een morgen komen of een volgende week. Tuinieren kan ook buiten de maankalender om. De temperaturen zullen onherroepelijk stijgen en ach, feitelijk heb ik mijn bakken buiten nog niet echt nodig. Ik kan wachten. Ik moet wachten. Het moment zal voorbij gaan.

Ik doe vandaag niets op het landgoed en ik heb er nog vrede mee ook. Al jeuken mijn handen, al popel ik van ongeduld: ik kan wachten. Ik geniet van de warmte van de zon, hier achter het vensterglas. Ik waardeer de kwaliteit van het licht maar de aarde in de bakken buiten is hard, bevroren. Ik moet wachten.

Kate
22 februari 2011

Gember verpotten

gember in oude bak

Het was vandaag wortelplantdag - ik beloof, ik zal niet telkens de maankalender erbij halen maar het was wel de reden waarom ik vandaag mijn gemberplant wilde verpotten.

Mijn kleikorrels waren op en daarom ben ik langs mijn moeder gegaan waar ik eerst even haar vruchtbakken heb leeggehaald. Als mijn landgoed niet op tijd in orde zou zijn, heb ik in elk geval uitwijkruimte en bovendien wil en mag :-) ik bij mijn moeder dit jaar meer gaan verbouwen.

het verpotten

De gemberplant ligt al tijden plat. Ze leeft en doet het eigenlijk zo op het oog niet slecht maar ik wilde haar een grotere bak geven met meer horizontale groeiruimte. Die bak, een gewone plastic opbergbak, komt van Ikea en is m.b.v. een priem van gaten in de bodem voorzien.

De kleikorrels vormen de eerste laag. Daaroverheen heb ik een dunne bedekking van verse nog niet helemaal (of helemaal niet?) verteerde compost gelegd en daarop potgrond.

de gemberwortel

Toen kwam het spannende moment. De gember moest uit de oude pot. Ik was heel benieuwd hoe ze gegroeid zou zijn. De aarde bleek poederachtig droog maar de gemberwortel was vochtig, sappig zelfs hoewel ze, denk ik, niet heel erg veel groter was dan toen ze op 9 oktober de grond in ging.

gember in nieuwe bak

Ik heb de bak op de bijgekochte deksel gezet zodat overtollig water kan weglekken. Ik hoop dat de plant het redt. Het lijkt erop of een van de stengels rechtop gaat staan maar de ander neigt meer naar de vensterbank dan voor vandaag. Ik doe maar kalm en wacht af.

Ik las dat het een jaar duurt voor gember geoogst kan worden en ook dat gember een goede combinatieplant is voor basilicum. Ik zal dan ook over een tijdje basilicum bij de gember zaaien. De bak is groot genoeg. 

Te groot op het beetje vensterbank dat ik heb en dat over enige weken vol zal staan met zaailingen :-). Enfin, zover is het nog niet en dat probleem los ik op als het zover is. 

Ik ben al over oplossingen aan het nadenken: tafeltjes voor mijn schuine dakraam, voor het slaapkamerraam, potjes op de ladekast bij het raam in de badkamer...

Kate
13 februari 2011

p.s. de foto's van de gember op de vensterbank zijn helaas niet goed gelukt door de lichtinval. 

Ik vind het zelf leuker en belangrijker de handelingen achter elkaar en op het moment zelf vast te leggen dan dat ik wacht tot het fotografisch gezien een beter tijdstip is met ander licht en een betere foto ten gevolg. 

Ik blog primair als verslaglegging van wat ik doe en meemaak en minder om mooie foto's te laten zien :-).

Opruimen op het terras

Ook vandaag was het weer heerlijk buiten.

Eerst ruimde ik op het terras van mijn moeder de drie bakken leeg waar van de zomer de vruchtplanten: aubergine, paprika, Spaanse peper, tomaat en ook haar okra en komkommer hebben gestaan.

Het was een eerie sight - hoe zeg je dat in goed Nederlands? - een bijna spookachtig gezicht de dode stengels langs de witte gevel.

Met name de aubergine had zich stevig geworteld in de aarde en het kostte kracht, moeite en een snoeischaar om stam en wortels los te krijgen.

Ik vulde driekwart van een geperforeerde zak waar ooit potgrond in heeft gezeten met de dode planten. 

Wellicht zal het materiaal niet composteren of langzaam maar in elk geval wil ik een poging doen het goede dat er nog is (op termijn) terug te geven aan de aarde.

De drie bakken zijn nu leeg. De aarde moet worden aangevuld middels nieuwe potgrond of compost en dan zijn ze klaar voor een nieuw seizoen.

Dat nieuwe seizoen is overigens al behoorlijk bezig. Het is grappig opnieuw op te merken dat dit terras dat haaks op mijn landgoed staat zo'n heel ander microklimaat kent.

Hier bloeien al volop de krokusjes. Het is een waar krokusveld dat iedere dag mooier wordt. 

anemoon in knop

De katjes hangen aan de hazelaar en zelfs ontdekte ik bijna een week geleden, op 7 februari, al een knop in een van de anemonen.

Zover is het op het landgoed nog lang niet hoewel ik ook daar zag dat de anemonen overal aan het groeien zijn en een tweede krokusje is bijna in bloei.

Met kleikorrels onder mijn arm verdween ik na gedane arbeid, een boterham en een lekker stuk Limburgse vlaai naar huis. Tot laat in de middag ben ik er bezig geweest met compost en gember.

Daarover meer in mijn volgende blog.

Kate
13 februari 2011

Radijszaai en de verkeerde wortelen :-)

wortelzaad

Vandaag heb ik zomerwortelen en radijs gezaaid. Volgens de maankalender kon dat nog tot twaalf uur vanmiddag en ik moest me haasten maar het is gelukt. Ik merkte wel dat ik een beetje out of practice was of misschien ontbrak het aan voorbereiding. 

Volgens de diverse zaaikalenders kunnen wortels, vroege wortels, onder koud glas geteeld worden. Ik heb koud glas maar had ik ook een bak hoog genoeg om die wortels in te laten groeien? En, zou die bak in mijn koude bak passen? Op allebei de vragen luidde het antwoord na enig rommelen en uitproberen: ja.

artisjok

Het betekende wel nog even vlug een afwasje tussendoor want de opzet die ik moest gebruiken stond inmiddels om de zieltogende artisjok die wonder-boven-wonder weer helemaal in orde leek :-). Een leuk begin van mijn zaai-halfuurtje!

Ik vond een bakje dat precies onder de opzet paste en er stond me al tijden een handje kleikorrels te vervelen op het aanrecht. Vervolgens moest ik nadenken over aarde. Welke aarde, wat voor grond? Daartoe moest ik mijn schema's die aan het nieuwe landgoed ten grondslag zullen liggen raadplegen. 

klaar om te zaaien

De aarde die in de nieuwe wortelbak zal komen komt o.a. uit mijn 'vroegere' zaaikistje. Gelukkig lag dat kistje braak. Vlug mijn opzet gevuld en de radijs- en wortelzaadjes erbij gepakt.

Gek, ik merk nu ik dit type en naar de foto's en de pakjes zaad die nog op tafel liggen kijk dat ik i.p.v. zomerwortelen waarschijnlijk winterwortelen heb gezaaid :-). Ik zei al: onvoorbereid of moet ik zeggen: ongeconcentreerd?

radijszaad

Hoe dan ook, toen ik zo met dat zaad bezig was, herinnerde ik me dat je de minuscuul kleine zaadjes van wortel best mengt met een snel(ler) groeiend gewas als radijs. Daarmee voorkom je dat het wortelzaad te dicht gezaaid wordt en je te veel moet uitdunnen.

Radijs is, als alles dit jaar tenminste wel goed gaat, over een week of vier oogstbaar terwijl wortelen, zeker winterwortelen, er langer over doen. 

Radijszaad is veel groter ook dan wortelzaad en dus beter zichtbaar op de aarde. Ik herinnerde me ook iets over het  mengen van kleine zaadjes met zand zodat je ziet waar je gezaaid hebt maar dit werkte vanmiddag niet.

lathyrus en wortels

Ik heb de zaadjes op de aarde gestrooid, bedekt met een laagje gezeefde zaaigrond en bemist met de plantenspuit. Ik gebruik ook dit jaar wasknijpers om de gewassen te labelen en daarna kon de bak voor de lathyrusbak worden geplaatst. 

Er is nog net plaats voor een klein potje en dan is de koude bak vol. Zo snel... Ik denk dat ik het vrije plaatsje zal gebruiken voor spitskool. Die kan ook al gezaaid worden, ik wacht nog even op een gunstige zaaidag :=).

Na twaalf uur vanmiddag ging de wortel zaaidag over in een wortel plantdag. Dat betekent dat ik wortelachtigen kan planten. Denk hierbij aan bijv. uien en sjalotten. 

Ik heb nog een paar gele plantsjalotten van vorig jaar en hoewel men zegt dat die later in het seizoen geplant dienen te worden ben ik erg geneigd ze morgen in de aarde te stoppen. Wat me tegen zou houden, zou moeten houden ook, is dat mijn nieuwe bakken nog niet klaar staan. 

Misschien dient die traagheid inderdaad wel een doel, ik zei het al eerder. Ik ben ongeduldig, het is buiten niet zo koud, de zon schijnt tussendoor alsof de lente er al is en ik wil zaaien maar het is pas februari, veel te vroeg. Veel en veel te vroeg om in de koude grond te planten.

De vrucht zaaidag, afgelopen donderdag, kwam en ging voorbij en ik deed niets. Het was grijs, ik was druk, had geen zin en ach... Vorig jaar begon ik op 28 maart te zaaien. Op die dag zaaide ik o.a. aubergines. Spaanse peper de volgende dag. Paprika de dag erna. 

Er is nog tijd. De volgende vruchtdag is 28 februari - ik denk dat ik er dan klaar voor ben.

Kate
11 februari 2011

p.s. mocht het u interesseren: ik zaaide Bel Image radijs en Berlikumer winterwortelen i.p.v. de Amsterdam (zomer)wortel.

Leven en dood

Het is intrigerend te volgen hoe het landgoed ontwaakt na de winter - of eigenlijk tijdens de winter. En, was het eigenlijk ooit in slaap dan? Ik weet wel zeker van niet.

Kijk hoe de knoflook de lucht in steekt. Deze, in bakje 16 staat precies tussen het nieuwe leven in de vorm van sneeuwklokje (het witte stipje midden boven), een anemoon (het groen rechtsmidden), en de krokus (wit puntje met groene sprietjes middenonder).

Ik heb vier knoflookplantjes staan en alle vier doen ze het geweldig! Verbazingwekkend genoeg trof ik vanmorgen bladluis aan op een van de plantje. Die heb ik er met mijn vingers afgerits en de plant nagespoten met zeepwater. Ik blijf het in de gaten houden.

artisjok bak 15

Helaas moet ik waarschijnlijk vaarwel zeggen tegen de artisjok die ik de hele winter had weten over te houden. Gisteren was de slang van plastic die ik op de aarde rond de plant had gedraaid los geraakt en ik heb die niet meteen weer vaster gezet. 

Vanmorgen zag ik rijp op het platte dak van de buren en mijn artisjok hing slap op de aarde. Heb hem toegestopt met plastic en later er ook een hogere bescherming omheen gezet en nu hoop ik er maar het beste van.

krokusje bak 15

Tegelijkertijd is er in dezelfde bak zicht op het eerste krokusje. Van achter het raam kan ik haar niet zien door de rand van het sinaasappelkistje maar daaronder staat ze toch echt geflankeerd door twee knoflookplanten zal zij binnenkort haar bloemblaadjes openen.

sneeuwklokje

Het sneeuwklokje bezorgt me iedere dag plezier. Mijn eerste gang elke dag is richting balkondeur en de eerste blik gaat momenteel richting dat kleine witte kelkje op de hoek van bak 6. Leuk!

tuinbonen bak 10

De tuinbonen doen het ook nog altijd goed. waar de doperwtjes slap op de aarde liggen, staan de tuinbonen op eigen benen. 

Ze hebben een eigen wil en ik heb ze gisteren maar eens opnieuw rond de klimstokjes gedraaid. Ik geloof dat ik al eens zei dat ik geen groot fan van tuinbonen ben maar het verse jonge groen, de bloemetjes later in het jaar en gewoon de lol van het zien groeien maken veel goed.

viooltje bak 8

Tenslotte wil ik toch nog even het nieuwste viooltje tonen, ze staat in het rek op de derde plank rechts vooraan in bak 8 en ik ben blij te zien dat ze zelfs daar opnieuw tot bloei komt. 

Het viooltje vooraan links in bak 6 direct naast de balkondeur heeft nooit een bloemetje getoond en ik begrijp dat niet. Je zou zeggen dat bak 6 gunstiger staat dan bak 8. Misschien is het klimaat milder hoewel donkerder in 8.

Leven en dood, bloei of niet, licht en donker - het zijn kanten van dezelfde munt. Het landgoed laat het mooi zien. Ik las laatst dat tuinieren meer is dan wat plantjes in de aarde zetten. Zo is het. Dat is de lol en de les ervan.


Kate
9 februari 2011

Puzzelen met potlood en papier

plattegrond nieuwe stijl

Al avonden ben ik aan het puzzelen hoe het landgoed nieuwe stijl eruit moet komen te zien. Ik maak schema's, kladjes, overzichten met allerlei informatie van het net, uit boeken en mijn eigen logs, aantekeningen en print-outs.

Hoe breng je negentien bakken en bakjes terug tot negen of tien? Hoe optimaliseer je groei en oogst? Waar moeten de diverse bakken staan en wat moet er in de bakken komen?

plattegrond 2010

De komkommerplant moet zeker terug in de hoek van het landgoed, de erwtplanten hebben de hulp van de trellis nodig of zouden zij het met stokken redden? De vruchtplanten hebben zon nodig. De uien zijn vorig jaar verzopen. 

Ik had een lijstje gemaakt van de groentes die ik in elk geval vers op mijn bordje wilde zien. Eigenlijk viel dat nog wel mee: bietjes, erwtjes, kapucijners, aardappels, komkommer, snijbiet, aubergine, boerenkool en bonen (veel!).

Als je bedenkt dat ik vorig jaar 35 groentezaden heb uitgeprobeerd dan moet het mogelijk zijn van mijn favoriete groentes dit jaar een wat grotere oogst binnen te halen. Minder soorten verbouwen betekent meer ruimte per soort.

Maar ja... Dan herinner je je de Spaanse pepers die zo prachtig en lekker waren of de knoflook die al in de grond zit net als de tuinbonen. Je denkt aan de prachtige spruitkool die deze week in de pan gaat en aan de bloemen.

pakken met informatie

Dan kijk je bovendien welke groentes geholpen worden door andere groentes - combinatieteelt! En ach, u voelt hem al aankomen... Ik heb maar niet geteld maar het zaailijstje is inmiddels vast niet heel veel korter dan het vorig jaar was.

Extra gecompliceerd is het doordat ik naast het toepassen van wissel- en combinatieteelt, gebruik wil maken van de maankalender. Daarover later wellicht meer. Laat me er nu over zeggen dat ik het ingewikkeld vind, uitdagend ook :-).

Dat is ook precies wat me zo aanspreekt bij het tuinieren. Je werkt met je handen, je zintuigen, je gevoel maar je moet wel weten wat je doet, hoe je het doet en wanneer of waarom je dingen doet en niet doet. Het is alomvattend.

van oud naar nieuw

Ik mag van mezelf nog even puzzelen met potlood en papier maar de klok tikt. Snel genoeg zal ik eraan moeten geloven: dan gaan alle negentien bakken en bakjes van hun plek - waarschijnlijk naar binnen.

Het landgoed zal worden schoongeschrobt waarna de nieuwe bakken zullen worden neergezet - ik weet nog niet of ik die vooraf of op hun plaats zal vullen met de grond uit een of meerdere sinaasappelkistjes en/of ronde plantenbakjes.

En dan, na het volbrengen van die megaklus, kan het seizoen pas echt beginnen.  

Kate
8 februari 2011

De lente nadert...

Is het te optimistisch om te zeggen dat de lente nadert? Er staat al dagen een straffe wind - storm mag het blijkbaar niet heten - die beter past bij november dan februari.

Voor de entree van mijn woning ligt een dikke laag dor blad - meer dan afgelopen herfst toen ik de bladeren verzamelde om er bladcompost van te maken. 

Maar het sneeuwklokje is open en danst in de wind. De bollen in mijn bloembollenveld in bak 11 en ook de bloembollen in de artisjokbak, bak 15 groeien met het uur.

hangbakje: viool en krokus

bloembollenveld bak 11

En toen ik de bevroren hebe wegknipte legde ik ook daar het opkomende groen van krokusjes bloot. Op het terras van mijn moeder staan ze al bijna in bloei. 

Net scheen even voluit de zon op mijn landgoed en noem het hoe je wilt: winter, herfst of lente - ik denk dat het snel weer zomer zal zijn :-).

Kate
7 februari 2011

Lathyrus in koude bak

Volgens de maankalender is het vandaag een bloemdag en aangezien ik besloten heb me voor het landgoed anno 2011 te laten leiden door de maan en gewoon ook omdat ik tijd heb en het kriebelt, heb ik vandaag lathyrus gezaaid.

Lathyrus langs het gaas

Vorig jaar is het niet echt gelukt met de lathyrus. Ik had op 20 augustus een prachtig felroze bloemetje en in november klom er een tweede lathyrus langs het gaas. Helaas heeft deze de vorst niet overleefd. De herinnering is nog pijnlijk zichtbaar en dat zal me dit jaar dus niet opnieuw overkomen.

Gisteravond tot laat nog allerlei tips opgeduikeld op het internet. Leuk hoor! En nuttig ook. Zo leerde ik dat de wortels van de lathyrus liefst zo min mogelijk gestoord, verstoord worden en dat je daarom goed in wc rolletjes kunt zaaien. De uitgelopen plantjes zet je dan als het warmer is met rol en al in de aarde.

Zaaipotjes

Goed idee! Gelukkig ben ik momenteel erg van het bewaren en closetrolletjes bewaarde ik al langer om te composteren. Keukenrollen door midden maakt ook twee rolletjes van de goede lengte en zo ook stevig opgerold papier.

Sommigen maken zaaipotjes van krantenpapier, ik vandaag met reclamefolders van een pizzeria :-). Aangevuld met nog een paar smalle hoge plastic puddingbakjes was de oude koelkastbak vol en stonden de zaaibakjes stevig.

Stekaarde losjes erin gedaan - nee, niet gezeefd dat was vergeten tot ik bijna klaar was en de voorbereidingen waren klaar. Of nee, ik wilde het zaad buiten zetten en dat kan in een koude bak. Die had ik nog niet...

Stapels piepschuim

Gelukkig is de mens die creatief met afval om kan gaan. Weken had ik o.a. stukken piepschuim bewaard - tot grote hilariteit want wat moest ik daar nu weer mee. 

Vandaag kwam het me van pas. Ik heb de lege zwarte bak met op de bodem kleikorrels van binnen "bekleed" met stukken piepschuim. Het leek of het zo had moeten zijn want zonder plak of snijwerk paste de stukken tegen elkaar. Glasplaten van een oude koelkast doen dienst als deksel. Klaar is de koude bak!

Bijou, Royal, Colorama

Verder dus met het zaaien. Ik had drie zakjes lathyruszaad, een paar heel oud en een pakje van vorig jaar. Ik heb dus maar flink veel van elk zaad gezaaid om de kans op kiem te vergroten. Natuurlijk had ik het oude zaad ook weg kunnen gooien maar ach... 

Koude bak

Drie zakjes zaad, drie verschillende soorten: Lathyrus Bijou - een lage variant, Lathyrus Royal Family en Colorama. Van elk soort heb ik flink gezaaid: drie tot vier zaadjes per potje en twee per closetrol, in totaal een kleine veertig zaadjes. Daarmee is opkomst van een goed aantal plantjes gegarandeerd :-).

Nee, ik heb ze niet gevijld, "besneden" of met schuurpapier bewerkt. Ook heb ik ze niet geweekt. De meningen hierover zijn verdeeld en ik had geen tijd en zin. Vorig jaar heb ik de zaaddozen wel bewerkt, omdat die zo hard en dik zijn zou het afvijlen, inkerven of week maken het kiemingsproces helpen. Ik heb er niets van gemerkt.

Koude bak met glas

De koelkastdoos vol zaadpotjes heb ik licht besproeid en in de nieuwe koude bak geplaatst en afgedekt met glasplaten en deze weer verzwaard opdat ze niet weg zullen schuiven of waaien.

De koude bak staat voorlopig op bak 13, in de hoek van het landgoed. Deze bak was toch leeg en zal binnenkort verplaatst worden want ik wil hier weer de komkommer hebben en dat moet in andere aarde. 

Wat er dan met de koude bak gebeurt, weet ik nog niet. Hij is te groot om naast de andere bakken te zetten. Voorlopig echter staat hij goed. 

Koude bak linksachter

Ik hoop dat het piepschuim ervoor zorgt dat de zaadjes niet zullen bevriezen. En, heel belangrijk :-), er is plaats voor een tweede, kleinere koelkastdoos en wat losse potjes.

Het zaaiseizoen is namelijk begonnen. Donderdag is vruchtdag en dan zal ik, wanneer ik tijd heb, me met het zaaien van Spaanse peper, paprika en aubergine bezighouden.

Kate
5 februari 2011

Landgoed anno 2011

Langzaam maar zeker vorder ik met het plannen en uitdenken van wat er al had moeten zijn: het landgoed anno 2011.

Ik ging er misschien wat snel overheen tijdens mijn laatste blog maar dit jaar neem ik afscheid van mijn sinaasappelkistjes. Ze staan er nog, ik vind het nog steeds een geweldige vondst, het was een heerlijk experimenteren, ze zijn niet lelijk en de maat is min of meer okay maar ze zijn niet duurzaam genoeg.

Toen ik april vorig jaar van de ene op de andere dag mijn landgoed uitdokterde en nergens goeie bakken kon vinden, waren die stapels kistjes bij de uitgang van het tuincentrum de dag nadat ik had gedroomd over de lol en het nut van sinaasappelkistjes in mijn tiener-slaapkamer, onweerstaanbaar.

Was het een teken aan de wand, een aanwijzing dat ik gewoon moest beginnen met het vertrouwde materiaal dat me al eerder zo van pas was gekomen - toen, van tiener tot studente gebruikt als boekenkistje, tafeltje, verhuiskrat en herinnering aan thuis?

Nu, nu het landgoed definitief geen bevlieging is, wil ik nog steeds een verplaatsbare moestuin. Ik wil kunnen schuiven met mijn plotjes tijdens het groeiseizoen of aan het eind van het tuinjaar om de beste omstandigheden te kunnen "vangen" en/of aan de eisen van wisselteelt tegemoet te komen.

Niet dat dat het gesleep met bakken nu zo makkelijk was hoor op een overvol balkon met kletsnatte dus zware bakken, maar ik heb het wel gedaan het afgelopen jaar. Ik heb een bak langs de rand omgewisseld met een bak in het rek: de ene bak was te nat, de ander stond te krap. Zodoende.

En aan het eind van het jaar, ik ben wat laat - ik geef het toe, moeten de bakken sowieso van plek wisselen wil ik opnieuw komkommers op de hoek van het balkon hebben en erwtjes langs de trellis. En dat wil ik want de komkommers waren een groot succes en waar anders moeten erwtjes klimmen?

In theorie is het mogelijk al zal het met de grotere plastic Curverbakken nog moeilijker zijn - want zwaarder, logger. Om heel eerlijk te zijn: ik wil mijn bakken mee kunnen nemen, mocht ik hier weggaan - niet dat dat in het verschiet ligt maar het zou kunnen. En als ik ga, dan wil ik mijn labour of love meenemen. Zo ligt het dus.

Al vorig jaar had ik bij de uitbreiding van het aantal bakken gebruik gemaakt van Curverbakken. Dat beviel goed. Deze bakken zijn er in drie maten. Helaas hebben de kleinere bakken, die van 20 en 30 liter, niet de juiste maat om het gat naast vijf 60 liter bakken - al dan niet in het zwart - op te vullen en ook niet om het smalle looppad langs de bakken te handhaven.

Na enig dubben en na herhaaldelijk meten, heb ik besloten toch maar bakken bij Ikea te kopen. Deze lopen weliswaar iets taps toe aan de onderkant maar de lengte- en breedtematen kloppen en ook de hoogte is aantrekkelijk evenals de prijs :-).

Nu het probleem van de soort en maat van de bakken opgelost is en ik dus weet hoe de plotjes grond - wat is toch een betere aanduiding voor een bed in een bak? - zullen komen te liggen, kan ik verder. 

Dat is nog een heel gepuzzel kan ik u melden - en ik heb nog steeds weinig of geen tijd - maar daarover volgende keer meer.

Kate
4 februari 2011