Gebarsten tomaatjes

Wat een weer! Het lijkt wel herfst maar gelukkig staat alles nog recht overeind, de zinnia's niet geknakt, het bakje met wortelen op de rechterrand van de bovenste plank van mijn rek staat nog precies waar ik het neer had gezet, de hangbakken met aardbei-die-geen-aardbei-wil-geven en hebe/viooltjes hangen nog, geen overstroming, geen lekkage - alles in orde. Dacht ik.

Even langs mijn moeder, daar ook alles okay tot ik haar tomaatjes ging oogsten. Zij vergeet dat. Helaas, bijna de helft van de oogst kon ik weggooien omdat ze door het vocht geknapt waren. Jammer jammer. Terug thuis heb ik ook die van mij geplukt en ook hier waren er twee geknapt. Dat doen tomaten blijkbaar: zij drinken zich kapot.

Ik heb hier op het landgoed twee tomatenplantjes gehouden. Een staat bij de andere vruchtplanten in een zwarte plastic bak - deze tomaatjes zijn nog steeds groen. Het zijn er ook niet heel veel. Ik denk dat het komt doordat het aardappelloof zoveel zon heeft tegengehouden. 

De andere plant heb ik indertijd in een ronde plantenbak geplant en er wortelzaad omheen gelegd. De bak is opgehoogd door stroken plastic. De worteltjes zullen ongetwijfeld last hebben van het loof van de tomaat dat de zon tegenhoudt maar het tomatenplantje doet het goed. Dat strookt wel met de informatie die ik heb over de combinatieteelt van tomaten en wortelen. 

Tomaten gedijen - zo lees ik - bijzonder goed in de buurt van wortelen maar de groei van wortelen blijft achter door de nabijheid van de tomaat hoewel de smaak juist bevorderd wordt. Niets hier over zon en loof maar mijn gewassen staan dan ook wel erg dicht opeen. Ik vind het machtig interessant die wisselwerking tussen gewassen.

Van mijn ene tomatenplantje plukte ik er twaalf waarvan er dus twee gebarsten zijn. Ik neem ze mee naar mijn vader in het verzorgingshuis. Tomaten zijn erg goed voor de celaanmaak in het lichaam heb ik ooit ergens gelezen en bovendien vindt hij ze erg lekker want ze zijn zo lekker zoet en zonder harde schil en sappig en uit eigen grond.


Kate
30 augustus 2010

Tussen zomer en winter

bloemenpracht

Het is een rare tijd hier op het landgoed zo tussen zomer en winter - een soort van niemandsland waar de zomeroogst op het einde loopt en de winterproducten nog niet klaar zijn.

lenteuitje

Ik plukte - bij mijn moeder - nog twee vijgen, hier trok ik twee lenteuitjes uit de grond die ik nodig had voor een gerecht (hartige scones) - te laat realiseerde ik mij dat ik vergeten had bakpoeder toe te voegen :=). 

Vandaag waren er nog twee komkommertjes, kleiner dan een paar weken geleden maar nog steeds heerlijk sappig en goed van smaak. 

tomaatjes

En er zijn eindelijk tomaatjes. Iedere paar dagen wel een handjevol. Maar laat hoor. Ik had niet gedacht nu pas tomaten te kunnen plukken. En eerlijk gezegd, als er geen nieuwe tomaten aan zullen groeien - en dat verwacht ik niet - dan loont het eigenlijk de moeite niet hoewel de smaak onovertroffen is door welk supermarkt exemplaar dan ook.

paprika

Een van de twee paprikaplanten lijkt eindelijk een paprikaatje "aan te maken". Pffff... Het heeft lang geduurd - te lang wat mij betreft - en of het nog iets wordt dat moeten we maar afwachten maar grappig dat het al echt op een paprika lijkt, hoe klein ook.

En regen natuurlijk. Hoe kan ik niet schrijven over de bakken water die naar beneden kwamen, komen. Ik heb wat mestkorrels 'voor fruit en groente' op de bakken met vruchtplanten gestrooid. Misschien helpt het want de regen zal ongetwijfeld waardevolle voeding uit de aarde hebben gespoeld en mijn eigen compost is nog niet bruikbaar.

hebe

Tussen de buien door even het tuincentrum bezocht waar ik voor mijn moeder chrysantbollen kocht en voor ons beiden hebe en viooltjes. Als het waar is, zijn het langbloeiende planten en min of meer wintervast. 

hebe en viooltje

Hoewel nog in shock van het overplanten geven ze het landgoed nu al een ander gezicht. De hebe zette ik in het hangmandje waar ik met zoveel plezier de drie (korte) zinnia's heb gehad. 

Er omheen plantte ik viooltjes: geel/paars, paars/wit en een roodachtige kleur met paars. Het zijn er vast te veel maar ik hou het wel even in de gaten. 

viooltje voor nasturtium

Ook plantte ik viooltjes in diverse bakken zoals bijvoorbeeld voor de rode nasturtium in de bovenste bak in het rek. Prachtig dat rood en paars. En straks, als het echt winter is, is het viooltje goed te zien door de balkondeur.

Het blijft leuk zo met plantjes en de aarde bezig te zijn zelfs als het weer niet meezit. En nu de viooltjes hun entree hebben gemaakt zal ik ook van de winter van een bloemenpracht op het landgoed kunnen genieten.

Kate
27 augustus 2010

Nasturtium als bladluisval

De nasturtium is een fascinerende plant. Je kunt delen ervan eten. Hij is kleurrijk, vrolijk als ik het zo mag noemen. En hij werkt als een vangplant voor diverse insecten - ik schreef hier eerder al over.

In het Engels heet een gewas dat als val voor insecten wordt gebruikt een trap crop. Mooie naam. Het planten van zulke gewassen is onderdeel van wat combinatieteelt wordt genoemd.

Je ontwerpt je tuin zodanig dat gewassen elkaar helpen. Die hulp kan bijvoorbeeld bestaan uit het geven van voedingsstoffen of schaduw, het tegenhouden van wind maar ook door insecten te misleiden.

koolwitje op aardbeien-
plant boven nasturtiums

Nasturtium trekt koolwitjes aan. Het mooie witte vlindertje met de zwarte stipjes dat zo graag eitjes legt in de koolplanten. Uit die eitjes komen rupsjes die koolbladeren erg lekker vinden. Weg kool en dat is niet de bedoeling!

Tegen rupsen (en slakken) strooi ik fijngemaakte eierschalen rondom de steel van de kool en koffiedrap want ondanks de nasturtiums vliegen er regelmatig vlinders op het landgoed.

25 juli 2010

Als val voor bladluis echter lijkt de nasturtium te werken als een zonnetje. Al een maand geleden maakte ik een foto van bladluis op de stelen van de planten bij mijn balkondeur. 

Nergens anders zag of zie ik luis dus ik neem aan dat alle aandacht uitgaat naar de kleverige zoete bloemen van de Oost-Indische kers. Ik ben een luie tuinster. Natuurlijk had ik preventieve maatregelen moeten en kunnen nemen.

25 juli 2010
zwarte luis op nasturtium

Ik had de planten kunnen besproeien met een mix van water en zeepsop of spiritus of tabak of knoflook. Ik had ook gewoon met een harde waterstraal de beestjes weg kunnen spuiten. Ik deed het niet.

Gevolg: al dagenlang kolonies zwarte luis op de stelen en bladeren van de nasturtium die net als ik zichtbaar leed onder het geweld. Gele slaphangende bladeren bij de planten, ergernis bij mij.

Gisteren was ik het zat. Ik heb de twee planten in bak 6 naast de balkondeur verwijderd. Niet in de compostbak maar de vuilnisbak gegooid - niet handig dat want de beestjes kropen al korte tijd later over de deksel :=).

Ik eindigde met een op een afrikaantje na lege bak - het zaad van de snijbiet is nog niet opgekomen. En zorgen. Want nu de val is weggehaald, waar gaan de luizen nu naar toe? Wil ik wel dat mijn groentes (nog meer) worden aangetast?

Zoeken naar zaaikalenders, naar informatie over de nasturtium, naar alternatieven voor de nasturtium maar het seizoen is te ver gevorderd. Ik kan eigenlijk niets meer doen. 

Een geel emmertje neerzetten half gevuld met water, lees ik ergens als oplossing want geel is een lokkleur en in water verdrinken de luizen wel. Dat is opmerkelijk nieuws want mijn gele nasturtiums die in de volgende bak staan, zijn 100% schoon van luizen.

6 juli 2010

In het kistje bovenop het rek heb ik ook nasturtium staan. Ook daar twee planten waarvan ik er best eentje weg kan halen. 

bak 6: 21 augustus 2010
linksachter nasturtium

Dat dus gedaan en nu staat er in bak 6 opnieuw een nasturtium. Dit keer niet zozeer vanwege de bloemenpracht maar als val voor bladluis en koolwitjes.

Ik ben benieuwd of hij aanslaat. Als er dan weer luizen verschijnen zal ik ze bestrijden door te sproeien met een mix van 1 liter water en 2 druppels afwasmiddel.

Kate
22 augustus 2010

Aardappeloogst

Vandaag was een mooie dag voorspeld maar toen ik opstond was het al dik bewolkt. Ik zou vandaag de tweede zak - eigenlijk moet ik zeggen: de eerstgevulde zak - aardappels rooien. Daar heb je droog weer voor nodig.

Na enige gedrentel toch maar besloten de koe bij de horens te vatten. Ik kan altijd nog naar binnen met de hele handel zou het nodig zijn. Da's het gemak van tuinieren zoals ik het doe.

Teil naar buiten - die was al voor meer dan voor de helft gevuld met de aarde uit de andere aardappelzak - en compostbak en prei verplaatst zodat er ruimte ontstond naast de te legen zak met aardappels. Eerst maar het loof eraf.

Wijs geworden na de vorige exercitie en door nood ingegeven want er was niet genoeg plaats om de zak in de teil om te keren, heb ik daarna de bodem open gemaakt om de kleikorrels zo goed mogelijk weg te nemen.

zo groeit een aardappel

Mijn zuchten over de hoeveelheid drainagekorrels hield snel op want de aarde was desondanks behoorlijk vochtig ondanks de warme, zonnige dag gisteren. Al snel kwam het eerste aardappeltje naar buiten gerold.

oogst: knikkers en aardappels

Er kwam nog een lege emmer aan te pas om alle aarde kwijt te kunnen maar ik heb 31 aardappels gevonden. Het is lastig tellen dit keer omdat er ook een handvol eetbare knikkers in de aarde zaten. Die heb ik maar niet meegeteld.

Ik weet eigenlijk niet waarom maar ik heb een stuk gaas op de aarde in de teil gelegd en daarop de aardappels zodat ze kunnen drogen. Stuk gaas erover heen om vogels af te schrikken en een handdoek tegen de zon.

aardappels liggen te drogen

De zon heeft zich nog niet laten zien. Nu ik dit type zijn de wolken donkergrijs gekleurd en ik ga mijn bak maar even naar binnen halen. Voor de open deur zullen de aardappels ook wel drogen.

leeg, kapot maar voldaan

Nu beide aardappelzakken weg zijn is er weer ruimte achterop het landgoed. Genoeg ruimte om een nieuwe bak neer te zetten :=). Ik heb gisteren nog wat bloemkoolzaad in de zaaibak gestopt. 

Toen ik mijn log bijwerkte zag ik dat ik dat een paar dagen geleden ook al had gedaan. Voor die in totaal zes bloemkolen heb ik dus over een tijdje als ze opgekomen zijn en ik moet uitplanten wel ruimte nodig.

Ten slotte heb ik toen ik dan toch aan het spelen was met aarde de compostbak omgezet. Met een vleesvork heb ik wat onderin de bak zat naar boven gehaald zodat er lucht bij het mengsel komt. Het zag er goed uit.

Het is bijzonder bevredigend op de een of andere manier om zo bezig te zijn. Ik kijk terug op weer een fijne ochtend op het landgoed. Helaas moet ik me nu in de drukte bij AH begeven want zelfvoorzienend ben ik natuurlijk lang niet.

Kate
21 augustus 2010

Kleuren van de regenboog

Bijna alle kleuren van de regenboog zijn vertegenwoordigd op het landgoed.

Rode biet

ROOD: de rode bietjes zijn al echte plantjes aan het worden. De steeltjes zijn de kleur die de bietjes zullen hebben en het blad is helder groen. Een prachtige combinatie. 

Toen ik dacht over het zaaien van snijbiet, wilde ik de variant die deze kleurcombinatie van rode stelen en groen blad (ook) heeft maar helaas die had het tuincentrum niet meer. 

mini tomaatjes

Nu zie ik het bij de bietjes en het is een feestelijk gezicht.

Natuurlijk mogen tomaatjes niet ontbreken in het lijstje rode groentes. Vandaag, vielen er spontaan acht tomaatjes in mijn handen die nog niet helemaal dieprood waren. Ik legde ze op de vensterbank en over een paar dagen zullen ze nagerijpt zijn. 

Bij mijn moeder, die ik ook tomatenplantjes had gegeven, heb ik ze al geproefd deze Minibel pottomaatjes waarvan ik het zaad gewoon bij de Hema kocht. Heerlijk zoet zijn ze - maar dan ook echt zoet.

spaanse peper

ORANJE: nog net niet rood zijn de spaanse pepers die ik al een paar weken op mijn aanrecht heb liggen - en dat niet eens om ze te laten narijpen. Opeens waren ze verkleurd van groen naar oranje, rood en zelfs donkerpaars. Ik heb ze verkleurd nog niet geproefd - dat komt vanavond.

tagetes of afrikaantje

GEEL: nee, gele groente heb ik niet. Ik had wellicht een gele paprika kunnen tonen ware het niet dat de paprikaplant er groen maar zonder bloemen of vruchten bij staat. 

Ik heb wel vier gele afrikaantjes (dat is best veel voor landgoed begrippen) en natuurlijk heb ik nog goudsbloemetjes en ook weer een gele nasturtium. Leuk hoor!

radijs

GROEN: wie ooit dacht dat groen maar groen is, moet toch eens beter leren kijken. Elke seizoen, elke plant, elk land toont groen in andere tinten. 

Dit zijn radijszaailingen, gezaaid op 16 augustus. Het eerste groen was drie dagen later al te zien. Vandaag zijn het hele kleine plantjes. Nu maar hopen dat zij in de aarde ook groeien en mij dit keer wel radijsjes zullen geven.

BLAUW: ontbreekt op het landgoed. Het was er wel toen de juffertjes-in-het-groen bloeiden. Het zal er zijn wanneer de phacelia opgekomen is - daar zal ik tegen die tijd over bloggen.

zomerbloem

INDIGO: van deze kleur heb ik een bloemetje waarvan ik de naam niet ken. Het komt uit zo'n zakje gemengd zaad 'zomerbloemen'. 

Het zaad was al oud, ik diepte het bij mijn moeder op en heb het in een spaanhouten bakje gezaaid samen met wat vers bloemenzaad. 

Boven verwachting heb ik toch al een aantal mij onbekende bloemetjes mogen bewonderen. Zo'n simpele verrassing brengt zoveel plezier...

zinnia in knop

VIOLET: nu ga ik even smokkelen maar het zou zo maar kunnen dat de zinnia die nu nog in knop is violet of paars van kleur zal zijn. Het zaadpakje laat in elk geval zien dat dat mogelijk is.

Hier stoppen de officiële kleuren van de regenboog maar ik kan het niet laten nog een kleur toe te voegen. 

lathyrus

MAGENTA: tot mijn grote verrassing ontdekte ik vanochtend aan de andere kant van het gaas langs het balkonhek een lathyrus. 

Ik had goede hoop op een heerlijk geurende bloemenpracht toen ik twee soorten lathyrus zaaide in het voorjaar in de bakken van de erwten en kapucijners. Niets kwam boven de aarde. Ook niet nadat ik had bijgezaaid. Vandaag, opeens is daar een felroze bloemetje. Heel bijzonder!

slabonen in bloei

En als ik dan toch bij roze aangekomen ben: de laatst bijgezaaide slabonen staan in bloei. Dat betekent dat ik nu vier planten heb die mij bonen zullen geven. Prima!

Vorige week voelde het alsof de zomer voorbij was. Vandaag is hij helemaal terug en ik genoot van de kleuren van het landgoed, van het vastleggen van zoveel pracht en het delen daarvan. 

Morgen staat het rooien van de overgebleven zak aardappelen op het programma. Ook iets waar ik zeer naar uitkijk.


Kate
21 augustus 2010

Aubergine oogst

Dit zijn de aubergines die ik vandaag oogstte op het terras van mijn moeder. Zelf had ik er ook een en met deze zes joekels heb ik al heerlijk staan koken. Dat wordt smullen vanavond*!

Diverse kleine aubergientjes hangen nog aan de planten. Er komt dus nog meer - ik verheug me!

Het is vreemd hoe de aubergine, waarvan ik helemaal niet zoveel verwachtte, het zo goed heeft gedaan, terwijl de paprikaplanten nog geen vruchtje laten zien. Misschien dat het nog komt. We krijgen een warm weekend is voorspeld.

Dat weekend, aankomend weekend ga ik de overgebleven zak aardappelen omschudden. Het was machtig mee te maken hoe de aardappels groeiden, bloeiden. Het loof was mooi - toen het nog mooi was, de bloempjes lieflijk en dat hij (giftige) vruchten draagt een verrassing maar inmiddels ben ik de plant meer dan zat. 

Ik wil weer iets meer kunnen bewegen en de andere gewassen zien die onder de aardappeltakken schuil gaan en ik ben bijna door mijn aardappelvoorraad heen - die uit de vorige zak - en al met al, ja het is tijd om te rooien.

Kate
19 augustus 2010



* als u over de drempel van volwassen inhoud wilt stappen, kunt u op mijn blog "Kate schrijft over ketens en kneuterigheid" lezen hoe ik de aubergines bereidde. 

Worteloogst

de hele oogst

Vanavond ga ik kabeljauw, eigen aardappelen en worteltjes serveren en daartoe moesten de wortels geoogst worden.

nasturtium

De bak eerst-gezaaide worteltjes stonden in verhogingen op een sinaasappelkistje dat ook de nasturtiums huist die in zoveel blogs beschreven en getoond zijn.

Oogsten betekende dus eerst de nasturtiums ordenen. Wat een bos bloemen is het eigenlijk als je bekijkt hoe dun de steel is die uit de aarde komt. Gelukkig bieden de hemelwaterafvoer en de draden die ik gespannen heb houvast aan de bloemenpracht.

1e verhoging

Toen de eerste verhoging eenmaal blootgelegd was, kon ik haar heel gemakkelijk van de aarde optillen en in een bak mee naar binnen nemen. Die verhoging, gemaakt van een watercontainer die in de U.K. in iedere supermarkt te koop is, was dus helemaal niet nodig geweest.

1e verhoging

Van bovenaf zag ik al een paar wortelkopjes zitten, zoals ik die ook de afgelopen weken had gezien. Het is een teken dat de worteltjes oogstbaar zijn. Je kunt ook nog kijken naar de dikte en dat had mij misschien een hint moeten geven.

oogst uit de 1e verhoging

De oogst van de eerste verhoging was zo klein als mijn landgoed :-). Passend dus. 

Gelukkig had ik nog een container, iets anders van uiterlijk want hierin had ooit antivries voor de auto gezeten. Zelfde principe echter, ontdaan van bodem en bovenkant en heel goed afgewassen.

In die container had ik ook lenteuitjes gezaaid. Het was zaad op een lint. De meest makkelijke manier om moes te tuinieren. Voor kinderen heel geschikt en ook voor mij :-). Nee, niet echt want ik vond het maar een gepriegel met dat wc papier met daartussen zaadjes. Maar goed, men werkt met wat men heeft...

lenteuitjes

Ik moet zeggen, de uitjes zijn wel heel erg dun. Ik kan niet zo gauw vinden hoe lang het normaal duurt voor lenteuitjes klaar zijn, uitgegroeid dus - misschien was ik te gehaast. 

Uien duren over het algemeen heel lang. Ik heb rode uien gezaaid maar die hebben het niet gedaan. Ook de sjalotten die ik pootte zijn mislukt - verrot in de aarde. Al met al was ik dus toch wel blij met mijn lenteuitjes. Ik heb ze lekker als garnering gebruikt.

het langste worteltje

Mijn totale oogst kwam uit op achttien worteltjes variërend in lengte van 0,5 tot 7 cm. Over de dikte zullen we het maar niet hebben: dunner dan mijn pink in elk geval. Van het soort Amsterdamse Bak, 'lang en slank' volgens mijn gegevens, had ik n.a.v. het plaatje op het zakje zaad toch iets meer verwacht :=).

Ik heb nog drie bakjes met wortelen staan. Wie weet wat die mij zullen geven. Maar toen ik dan toch het zaadpakje erbij had, las ik - in de Engelse omschrijving, niet in het Nederlandse stukje tekst - dat je wortelen, desnoods onder een cloche, nog tot diep in de herfst kunt zaaien. 

U raadt het wellicht al: ik heb beide verhogingen opnieuw gevuld met aarde en zaad. Een staat in de bak met vruchtgewassen op de plek waar peterselie had moeten staan. 

De ander op een schotel op de bovenste plank van mijn rek - ik denk niet dat mijn aankomende worteltjes problemen zullen hebben met het feit dat er geen bak met aarde - dus ruimte om te groeien - onder zit.

Kate
16 augustus 2010 

Druk op het landgoed

spitskool

Half augustus is het en dat betekent dat het zaaiseizoen nu toch echt naar het einde loopt. Gistermiddag nog even vlug langs het tuincentrum voor de laatste zaadjes: Chinese kool en snijbiet - ook wel warmoes en in het Engels Swiss Chard genaamd.

rode kool

Chinese kool omdat het lekker is en de spitskool - waar ik zo dol op ben - zeer waarschijnlijk niet van eigen grond op mijn bord zal belanden. In de rode kool heb ik meer vertrouwen en de spruitkool zal denk ik wel wat doen maar ja... Het houdt niet over, zal ik maar zeggen. Ik wil meer :=).

Ik deed twee Chinese koolzaadjes in de "volle" grond, daar waar eerder de peultjes stonden. Zaaien kan volgens het zaadpakje nog tot eind augustus en wie weet heb ik over een paar weken wel weer wat ruimte om dat nog een keer te doen. Anders doe ik het later want volgens informatie van het internet zou het zelfs tot oktober kunnen.

Zo'n zelfde periode staat vermeld bij de zaaiperiode van de snijbiet, of zal ik hem warmoes noemen? Het is een hele ouderwetse bladgroente. Zo ouderwets dat zelfs ik er nog nooit van had gehoord tot ik beter naar de Engelse moestuinprogramma's ging luisteren. 

zaad snijbiet

Chard is in de U.K. vast aanwezig in elke tuin. Omdat het een makkelijke plant is die geen grote eisen stelt aan bodem of voeding en niet vatbaar voor ongediertes. Groente waar je lang plezier van hebt - het zaaiseizoen loopt van half maart tot september (zegt de tekst op het zaadpakje dat hier voor mijn neus ligt). Niet in de laatste plaats omdat het lekker schijnt te zijn.

Je bereidt het als spinazie maar ook de dikke nerven zijn te eten. Ik kan nog niet uit eigen ervaring spreken dus ik onthoud mij voorlopig van commentaar. Ik zag op allerlei sites hele decoratieve soorten met gele en rode nerven, maar bij het tuincentrum hadden ze slechts Beta vulgaris ofwel, let op fantastische naam weer: Gewone Groene.

wortelen

Ik ga hem zaaien in bak 6 waar nu nog wortels staan. Daar is zon - en dat heeft snijbiet blijkbaar wel nodig. Waarschijnlijk gaan de wortels er later vandaag uit maar toen ik vanmorgen op het landgoed bezig was, wist ik dat nog niet.

de stokken

Ik haalde de "klimstokken" die bij de peulvruchten hadden gestaan uit de kistjes en vulde de aarde wat aan met een mix van turf en compost - voor drastischer maatregelen om het drainageprobleem tegen te gaan heb ik nu geen tijd. Daartoe moet ik eerst studeren en nogmaals, in alle rust, een tuincentrum bezoeken. Ik gok op een wat drogere nazomer en kijk later hoe ik de aarde droger kan houden.

Mijn thijm, toch echt een makkelijk kruid als ik het mag geloven, heeft ondertussen de strijd tegen het water verloren. Dat is tenminste het oordeel van Dokter Kate :-). 

Ik haalde haar uit de aarde en de kluit was nog precies zoals hij was toen ik hem in april in het kistje had gezet. Er was geen enkele wortelgroei, aangroei te zien. Ik heb de kluit uit elkaar getrokken, het struikje zelf iets gesnoeid en de hele plant toch nog maar even terug gezet met wat droge turf erop. Weggooien kan altijd nog. Wie weet, slaat hij alsnog aan.

In de bak waar de erwtjes stonden staat nu de boerenkool die ik in de zaaibak had voorgezaaid. Twee stuks. Ik hoop dat hij lekker van smaak zal zijn. Ik was van kindsaf nooit een fan van boerenkoolstamppot en ik heb nooit een zak boerenkool in de supermarkt gekocht. Maar, ook weer geïnspireerd door Engelse kookprogramma's, ik zie mezelf wel andere dingen doen met boerenkool. Grofgesneden en even gewokt of gesauteerd - lijkt me lekker.

Ook bloemkool en andijvie plantte ik uit. Daarbij lette ik er op dat niet in alle bakken kool komt te staan want anders heb ik volgend jaar een groot probleem. Kool mag namelijk liefst zes jaar niet op dezelfde grond staan. Ik moet nu dus wel bakken vrij van kool houden wil ik volgend jaar nog kool kunnen verbouwen.

Ik heb de laatste tijd niet veel van mijn sla kunnen genieten. Op de een of andere manier kwam het er niet van te plukken en wat ik bij had gezaaid is niet goed opgekomen. Opnieuw geef ik regen en te weinig licht - de bak staat in mijn rek - de schuld. Daarom vandaag alles verwijderd en er spinazie gezaaid. Spinazie gedijt in wat men noemt halfschaduw. Ik kan de bak dus met een gerust hart in het rek laten staan - er is overigens ook geen plaats elders.

Tenslotte zaaide ik toch ook nog maar wat radijszaad, rondom de bloemkool en in twee rijtjes van vier langs de boerenkool. Radijs is, ik was verbaasd toen ik dat leerde, een koolachtige dus dat gaat prima. Ik hoop dat ik ditmaal wel knolletjes zal krijgen en niet slechts blad zoals eerder dit jaar.

rode biet

De rode bietjes die ik op 18 juli zaaide heb ik uitgeplant zodat ze voldoende ruimte hebben om uit te groeien. Ik had ook zaadjes tussen de erwtjes gezaaid maar hoewel ze op waren gekomen zijn die inmiddels door regen of ruwigheid van mij bij het verwijderen van de erwtplanten verdwenen :-(.

Het was een drukke ochtend op het landgoed. Gelukkig vind ik het heerlijk om zo bezig te zijn. Nu komt dan dat waar ik ook al een hele tijd naar uitkijk: ik ga de wortelen oogsten. Komt dat zien, in de volgende blog.

Kate
16 augustus 2010

Prei planten

prei in zaaibak

Nu ik aardappelen gerooid heb, is er een emmer vrijgekomen die als basis diende voor de tweede aardappelzak. Dat kwam mooi uit want de wortelen zijn nog niet geoogst terwijl de prei dringend uit de zaaibak moest.

Het is zo'n zeg maar half ovale emmer met gaten in de bodem, hoger dan de sinaasappelkistjes dus ik hoef niet moeilijk te doen met verhogingen. Gemak is ook wel eens lekker!

De prei, ik koos voor Blauwgroene winter Farinto, zaaide ik op 22 april. Dit zaad is van een ander merk dan waar ik het meeste zaad van heb en dat of mijn te natte misschien te donkerstaande zaaibak zorgde ervoor dat minder dan 33% van mijn zaad opkwam. 

Ik had vandaag zes plantjes om uit te planten. Ieder nadeel heb ze voordeel want die zes plantjes pasten precies in mijn emmer. Het zijn twee rijtjes van drie plantjes geworden.

Eigenlijk waren de plantjes te dun om uit te planten. Men zegt dat dat kan of moet wanneer de prei de dikte van een potlood heeft. Dat is 4 of 5 mm las ik ergens. Mijn prei was nog niet de helft zo dik...

Nood breekt wet en ik ben ook tevreden met iets minder dikke prei - mocht dat het gevolg zijn van te vroeg uitplanten maar het was niet te vroeg. Volgens zaaikalenders moet prei uiterlijk begin augustus uitgeplant worden.

Ik zei het al, de bak was nat. Dat had ik vorige week al geconstateerd. Ik had zelfs een laagje turfmolm op de natte aarde gelegd in een poging meer volume te creëerde waar het vocht in kon trekken. 

Onzinnig natuurlijk maar wat moet je met aanhoudende regen, een ondiepe zaaibak en nog geen plaats om de prei uit te planten? Gisteren kwam die plaats vrij en vandaag, bij het krieken van de dag - nou ja, zondagochtend om 8 uur was het zover.

De aarde was natter dan ik had gedacht, merkte ik toen ik de preitjes heel voorzichtig met een vleesvorkje uit de grond hevelde. Zes sprietjes waarvan ik me maar moeilijk kan voorstellen dat het stevige prei zal zijn over drie maanden, half december dus.

Het uitplanten van prei - maar eigenlijk is dat een verkeerde term - gaat anders dan je met andere planten doet. 

In luchtige, stikstofrijke grond, mijn aardappelen en de wortels van de tuinbonen hebben daar hopelijk in voldoende mate voor gezorgd, maak je met een stok, pollepel, ik nam een electrabuis die als klimstok voor de erwtjes had gediend, gaten in de aarde. Ongeveer 15 cm diep en 5 cm breed. Op de foto lijkt het minder dan 5 cm en dat zal ook wel - ik heb geen meetlat gebruikt.

In die gaten laat je de preitjes zakken, het hart van de plant moet boven het aardoppervlak uitkomen. Sommigen zeggen dat je de wortels vooraf iets moet bijknippen - heb ik niet gedaan. 

Om het aanslaan van de plantjes te bevorderen zou je preiloof flink moeten kortwieken. Ik heb heel voorzichtig iets, waarschijnlijk minder dan men bedoelt, afgeknipt.

Het is niet de bedoeling dat je de gaten dichtmaakt met aarde. Nee, je vult ze met water. De prei zal het gat vullen en regen- of sproeiwater zal de aarde om de prei sluiten. Eigenlijk is het dus een heel gemakkelijke techniek. 

Je kunt de prei later nog aanaarden zodat het witte deel van de prei langer wordt of blijft maar zover is het hier nog niet.

Winterharde prei, volgens het zaadpakje kun je oogsten tot april. De prei kan lage temperaturen, zelfs vorst weerstaan. Je kunt de prei gewoon in de aarde laten tot je hem nodig hebt. 

Zes preien, twee eenpersoonsmaaltjes? Volgens mijn log oogstbaar rond half december. Het is nog lang niet december en dat is maar goed ook :-). 

Laat de winter nog maar even wegblijven. Maar als het koud is en guur dan zal ik mij warmen aan een heerlijke preischotel of gewoon lekker gestoofd. Zalig!


Kate
15 augustus 2010

Het goud van de aarde

Het halve landgoed moest ik ervoor ontruimen, de compostbak uit de weg net als de emmer tot de rand gevuld met regenwater, maar ik heb aardappels gerooid! 

Achttien mooie gele piepers, zeven ervan van het formaat krieltje, liggen te drogen op de aarde zodat hun velletje stevig kan worden - niet dat dat nog echt nodig was, maar toch. Twee dagen moet je ze met rust laten anders bestaat de kans op buikklachten. Ik kan wachten. 

Het vreemde is, zak 1 die ik als eerste wilde aanpakken omdat ik die als eerste had gevuld en omdat er al weken bij het watergeven een aardappeltje zijn kopje boven de aarde uitstak, bleek bij nadere inspectie nog niet oogstbaar. 

Handen in de aarde, woelen, wroeten, voelen - je handen en onderarmen worden zwart ja, en je nagels en nagelriemen en kloofjes en rimpels ook, jammer dan, het is maar aarde - het bleek tevergeefs want ik vond niets. Het loof was me ook nog te groen, ook een teken dat ik beter nog kon wachten.

Zak 2 gaf betere resultaten en die heb ik dus omgekeerd in een grote plastic teil die net naast de zak paste - zo groot is het landgoed :=). Wat een genot het goud in de overigens heerlijk luchtige aarde te vinden. 

Ik had zelfs ook met deze bak nog wel even kunnen wachten want ik vond diverse lichtgele speldenknopjes die, als ik geduld had betracht, vast tot krielformaat waren uitgegroeid. Maakt niet uit. Ik ben tevreden met mijn buit.

Op het einde ging het nog even fout, nou ja wat heet fout. Ik was vergeten dat ik op de bodem van alle kistjes en dus ook van deze zakken een laag kleikorrels heb gelegd. Natuurlijk eindigde ik met een mix van korrels en aarde wat niet echt de bedoeling is. Als een ware Cinderella heb ik aarde en korrels stuk voor stuk gescheiden.

Bij het uitplanten van al mijn zaailingen eerder dit jaar heb ik de korrels gewassen, gedroogd en in de oven op 220ºC een half uur laten bakken op bakpapier om ze zo te ontsmetten. Ik denk dat het verstandig is, zeker omdat ze uit aardappelgrond komen, dat weer te doen. 

Ja, ik weet ik kan heel goedkoop een nieuwe zak kleikorrels kopen en de gebruikte weggooien maar pfff, er is al genoeg afval in de wereld. Waarom zou ik daar nodeloos aan bijdragen?

Mijn volgende klusje wordt het oogsten van de eerste worteltjes. Beetje afhankelijk van hoeveel het er zijn en hoe groot ze zijn zal ik de wortelen uit de eerste dan wel uit beide 'wortelverhogingen' in bak 6 oogsten. 

Samen met nieuwe aardappelen van eigen grond en bijvoorbeeld een sliptongetje zal dat vast weer een koningsmaal opleveren.


Kate
14 augustus 2010